Het onderwerp van papillair cystadenocarcinoom van de eierstok is overwogen en de meer recente Engelse literatuur is beoordeeld. Dertig dossiers zijn bestudeerd, waarvan er vijf in detail zijn gepresenteerd.
Papillair cystadenocarcinoom is een kwaadaardige tumor die meestal zo vroeg uitzaait dat de aandoening al ver gevorderd is voordat de patiënte hulp zoekt.
De gemiddelde leeftijd waarop het optreedt is ongeveer vijftig jaar. Het komt iets vaker voor bij parous dan bij nulliparous vrouwen.
Pijn en een tumormassa zijn de overheersende symptomen en bevindingen. Meer dan 50 procent is bilateraal wanneer de behandeling voor het eerst wordt ondernomen. De groei van de tumor is snel en metastase vindt eerst plaats naar de tegenoverliggende eierstok, daarna naar de baarmoeder, het buikvlies en andere abdominale organen. Recidief na verwijdering is gebruikelijk.
Maligne cellen teruggewonnen uit het ascitisch vocht helpen bij de diagnose en ook bij het plannen van een goede behandeling die bestaat uit operatieve verwijdering gevolgd door röntgenotherapie bij de gemiddelde patiënt. De operatie moet erop gericht zijn alle voortplantingsorganen van het bekken te verwijderen. Bestraling moet de gehele buikholte omvatten. Het effect van bestraling is niet bij alle patiënten constant. Na verwijdering van het primaire gezwel kunnen de secundaire gezwellen vanzelf verdwijnen.
De prognose is uiterst slecht maar mag de chirurg er niet van weerhouden al het mogelijke te doen om de patiënt te verlichten. Vele patiënten zijn na adequate behandeling jarenlang recidiefvrij.
De meeste patiënten uit deze kliniek die roentgenotherapie kregen, waren vergevorderd op het moment van het eerste onderzoek.