De les van gisteravond was slopend. Sommige studenten bereiden zich voor op een komend toernooi. De klas zou verdeeld worden tussen degenen die zich voorbereiden, en degenen die gewoon trainen. Er werd echter besloten dat we allemaal de toernooi-voorbereiding zouden volgen.
Omdat een groot deel van de training bedoeld is om mijn uithoudingsvermogen te verbeteren, waren mijn uit vorm zijnde longen in overdrive. Sensei liet ons oefeningen doen. Stoten, trappen, stootkussenwerk, enzovoort. De oefeningen bouwden allemaal op elkaar. Methodisch. Het eindigde allemaal met de focus op sparring.
Sparring. Dit is het gebied waar ik het meest aan moet werken. Hoe dan ook, ik heb alles gegeven. Werken aan combinaties en bereik. Er was een deel van de oefening waar ik moest “duwen” of rijden in de tegenstander (trainingspartner). Sensei wees me erop dat ik mijn hoofd liet zakken. Ik realiseerde me dat ik dit deed vanwege de angst die ik heb om geraakt te worden. Maar toen Sensei me er eenmaal op wees, en ook tegen de klas sprak over het belang van je hoofd omhoog houden en gefocust zijn. begreep ik het.
Iets anders kwam ook bij me op. Mushin. Engelse vertaling “no mind”.
Mushin is een mentale toestand waarin zeer hoog opgeleide krijgskunstenaars naar verluidt terechtkomen tijdens gevechten. Ze beoefenen deze mentale toestand ook tijdens alledaagse activiteiten. De term is een afkorting van mushin no shin (無心の心), een Zen-uitdrukking die de geest zonder geest betekent en ook wel wordt aangeduid als de staat van “no-mindness”.
Dat wil zeggen, een geest die niet gefixeerd of bezet is door gedachten of emoties en dus voor alles openstaat. In wezen is het wat moderne atleten “de flow-staat” noemen.
Mushin (no-mind) is een gevoel dat wordt aangeduid als een flow-staat of in de zone.
Er zijn vier toestanden:
- Een staat van actie-bewustzijn die versmelt
- Een staat van totale concentratie
- Een staat van gevoel van controle uitoefenen
- Een staat van tijd die langzamer of sneller aanvoelt
Wanneer je de vier staten van Mushin kunt voelen, geef je jezelf over aan het moment zodat de bewegingen moeiteloos worden, omdat moeizame controle altijd een ramp zal zijn.
Wanneer er “no-mind” is, vloeien de technieken moeiteloos van de ene in de andere over omdat de geest helder is en niet wordt onderbroken door overmatig denken.
Als je deze vloeiende staat niet hebt, wordt de geest stilgezet en denkt de beoefenaar na over wat hij ging doen en wat hij al had gedaan.
Nu zeg ik niet dat ik mushin heb verkregen, maar toen ik eenmaal in staat was om op zijn minst “mijn geest te vertragen”, was ik in staat om mijn hoofd omhoog te steken en te “zien”. Plotseling kon ik niet alleen een aanval zien, maar kon ik hem ook pareren! Dit was een enorme prestatie voor mij. Ik ben in staat om te zien dat ik op het juiste pad ben met de juiste leraar. Ik heb de geest van de beginner. Als sensei spreekt, luister ik. Osu!
Ik herinner me twee geweldige scènes uit The Last Samurai die Mushin illustreerden. Veel plezier.