Het warme weer van de laatste tijd plaatst hoofdonderwijzers voor de vraag of ze hun mouwen mogen opstropen en hun lichaamskunst mogen tonen. Dit is wat ons panel over deze kwestie dacht:
‘Ze mogen een speer door hun neus hebben als ze wiskundeles geven’
Vic Goddard, directeur van Passmores academy, Essex
Is het een tatoeagekwestie, of snobisme van de middenklasse, of gaat het om de inhoud? Mijn mening is dat het personeel zich moet presenteren als professionals – dat is wat ze zijn.
We hebben met studenten gesproken en het kan ze geen moer schelen. We hebben met ouders gesproken en sommigen zeggen dat je ze niet op een leraar moet hebben. Anderen kan het niets schelen, zolang er maar niet “rot op mam” op staat.
We eindigen waarschijnlijk met een schoolbeleid dat zegt: zolang het gepast is, is het OK. Als het een Popeye naakte vrouw is, dan zou dat niet gepast zijn. Ik zou zeggen dat een tatoeage van een gezicht niet gepast zou zijn omdat het sommige jongeren zou afschrikken. Of een tatoeage gepast is, moet ik zelf beoordelen.
Het is net een spel van scrupules. Er is geen juist antwoord. Dan, ik wil niet dat het me tegenhoudt om goede mensen aan te nemen. Als iemand wiskunde of wetenschappen doceert, kan hij voor mijn part binnenkomen met een speer door zijn neus.
‘Leerlingen moeten zich aan een dresscode houden, dat moeten wij ook’
Graham Walton, hoofd wiskunde op Tupton Hall school, Derbyshire
Ik heb drie tatoeages – een pijl op mijn arm die laat zien hoe een sinusfunctie werkt, een Keltische band om mijn arm en een Möbiusstrip op mijn rug. Ik begrijp echter uit professioneel oogpunt dat niet iedereen ze wil zien. De schoolregels zeggen dat ik ze moet bedekken en daar ga ik graag in mee. We vragen leerlingen om zich aan een dresscode te houden, dus het is een beetje tegendraads als je het tegenovergestelde doet.
‘Onderdeel van lesgeven is dat je mensen niet beoordeelt op hun uiterlijk’
Rhiannon Davies, moeder van een tweeling van zeven jaar
Ik zou me niet laten afschrikken als mijn kind les zou krijgen van iemand met tatoeages. Maar het is een afweging om professioneel te zijn. Andere dingen zoals slim zijn en geen korte rokjes dragen zijn belangrijker. Onderdeel van het leraarschap is dat je leerlingen leert de verschillen tussen mensen te respecteren en ze niet op hun uiterlijk te beoordelen.
Kinderen zijn heel open. Als iemand van top tot teen getatoeëerd zou zijn, zou dat opvallen, maar het is een goed gespreksonderwerp.
Ik vind het belangrijker of de leerkracht van mijn kind effectief en professioneel is dan hoe hij of zij eruitziet.
‘Mijn werk als hoofd is belangrijker dan het uiten van mijn individualiteit’
Keziah Featherstone, headteacher Bridge Learning Campus, Bristol
Ik heb zes tatoeages, die op het werk niet zichtbaar zijn. Die op mijn pols wordt bedekt door mijn horlogebandje. Ik deed mijn horloge om, trok lijnen en zei dat het tussen deze lijnen moest zitten.
Ik heb met veel ouders gesproken die zeiden: waarom zou je ze bedekken? Maar er zijn mensen die een oordeel over mij en mijn school zouden vellen omdat ze vooroordelen hebben over mensen met tatoeages.
Ik ben de meest vooraanstaande persoon in de school, dus voor mij is het anders. We vragen andere mensen – vooral eerstelijns personeel dat met kinderen werkt – om ze waar mogelijk te bedekken, maar dringen er niet op aan. Mensen moeten zich vrij kunnen uiten, maar weet ik tegelijkertijd dat het werk dat ik als directeur doe belangrijker is dan mijn recht om mijn eigenheid te uiten? Ja.
‘Tatoeages kunnen een betekenis hebben en discussies op gang brengen’
Chris Silvester, tatoeëerder en voormalig leraar
Ik heb meer dan 100 tatoeages en toen ik lesgaf had ik er zo’n 40 – symbolen van pi met de getallen rondom mijn elleboog, rekenmachines, plus- en mintekens. Ik had twee mouwen en een borstfoto en een paar op mijn benen, maar ik heb altijd de filosofie van de school gerespecteerd om ze nooit te laten zien.
Meer leraren zouden ze moeten hebben om te laten zien. De meeste van mijn tatoeages hebben een betekenis en een verhaal erachter, dus het kan een ijsbreker zijn voor sommige kinderen. Je zou kunnen zeggen, “dit is een viering van het feit dat ik gelukkig ben dat ik lesbisch of homo ben”. Het kan een discussie op gang brengen.
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragraphs}}{highlightedText}}
- Delen op Facebook
- Delen op Twitter
- Delen via e-mail
- Delen op LinkedIn
- Delen op Pinterest
- Delen op WhatsApp
- Delen op Messenger