Lerma-rivier, een waterweg in west-centraal Mexico. Beginnend in het bekken van Toluca, in de staat Mexico, daalt de rivier scherp af in het bekken van Guanajuato, kronkelt door het vruchtbare landbouwbekken dat bekend staat als de Bajío, en mondt uit in het meer van Chapala in Jalisco, 350 mijl verderop. Vanuit Chapala gaat de rivier verder als de Río Grande de Santiago, die door de landbouwgebieden van Jalisco stroomt voordat hij over de westelijke rand van het centrale plateau in de richting van de Stille Oceaan duikt. Tezamen vormt het systeem Lerma-Chapala-Santiago het grootste rivierbekken dat geheel binnen de grenzen van de Republiek Mexico ligt.
Doordat de Lerma een van de grootste overblijvende waterwegen is die het dichtbevolkte zuidelijke deel van de centrale hoogvlakte bedient, wordt zij op grote schaal gebruikt voor drinkwater, irrigatie en hydro-elektrische energie. Het omleiden van water uit de Lerma begon tijdens de koloniale periode, om de belangrijke tarwe- en maïsvelden van de Bajío, de korenschuur van Mexico, te bevloeien. Een groot deel van de rivier wordt ook omgeleid via een aquaduct om aan de groeiende waterbehoefte van Mexico Stad te voldoen.
In de loop van de twintigste eeuw zijn de waterkwaliteit en het debiet van de Lerma verslechterd door menselijke en natuurlijke invloeden op de rivier. Een voorbeeld hiervan zijn de teruglopende oevers van het Chapala-meer.
BIBLIOGRAPHY
David Barkin en Timothy King, Regional Economic Development: The River Basin Approach in Mexico (1970), pp. 68-69, 113-115.
Jorge L. Tamayo, Geografía moderna de México, 9th ed. (1980), pp. 239-275.
Michael E. Murphy, Irrigation in the Bajío Region of Colonial Mexico (1986), m.n. pp. 1-8.
Aanvullende bibliografie
Fabián Ruiz, José. Lerma y Balsas, crónica de dos ríos. Morelia, Mexico: Foro Cultural Morelos, 1998.
Faugére-Kalfon, Brigitte. Tussen Zacapu en Río Lerma: Culturen in een grensgebied. México: Centre Français d’Études Mexicaines et Centraméricaines, 1996.