Laughter-induced syncope | BMJ Case Reports

Discussie

Laughter-induced syncope komt zelden voor en wordt vermoedelijk veroorzaakt door vasovagale mechanismen.1 De toename van de intrathoracale druk vermindert de veneuze terugvoer naar het hart en stimuleert de baroreceptoren. Dit veroorzaakt op zijn beurt een ongepaste parasympathische tonus met stimulatie van de nervus vagus, waardoor de hartslag daalt met begeleidende vasodilatatie, en een plotse voorbijgaande daling van de cerebrovasculaire profusie en bewustzijnsverlies wordt veroorzaakt.1 Andere vormen van bewustzijnsverlies met hetzelfde werkingsmechanisme zijn syncope ten gevolge van hoesten, niezen of gewichtheffen. Door lachen geïnduceerde syncope is zeldzaam en is slechts enkele malen in de literatuur beschreven.2 De in de literatuur beschreven gevallen hadden een vergelijkbare presentatie als in deze casus, met als uitzondering dat sommige patiënten een kort prodroom hadden voordat de syncope optrad. De beschreven gevallen delen ook negatieve laboratorium-, cardiale, neurologische en beeldvormende onderzoeken, waaronder negatieve tilt table onderzoeken.

De diagnose van lach-geïnduceerde syncope vormt een uitdaging, omdat er door de zeldzaamheid van deze aandoening geen standaardonderzoeken zijn. Een redelijke benadering zou zijn om de medische, familiale en sociale voorgeschiedenis van de patiënt te beoordelen en de medicatie die hypotensie zou kunnen veroorzaken te evalueren. Het lichamelijk onderzoek van de patiënt moet orthostatische bloeddruk, hartruis en carotis kneuzingen, en een basis neurologisch onderzoek omvatten; een elektrocardiogram moet ook worden overwogen. Ook een elektrocardiogram moet worden overwogen. Basislaboratoriumonderzoek, zoals een volledig bloedbeeld en een uitgebreid stofwisselingspanel, moet worden overwogen (Strength of Recommendation Taxonomy (SORT), level C).3 De voorgeschiedenis en symptomen die wijzen op een ernstiger oorzaak van syncope zijn onder meer een familieanamnese van plotseling overlijden, pijn op de borst of hartkloppingen voor of tijdens het voorval, kortademigheid, epileptische aanvallen, hartruis, focale neurologische stoornissen en een bewustzijnsverlies van meer dan 5 minuten.4 Afhankelijk van de bevindingen van deze eerste evaluatie en risicostratificatie kan worden beslist of verdere meer geavanceerde tests nodig zijn.5

Bij patiënten met een voorgeschiedenis van door lachen veroorzaakte syncope en zonder aanwijzingen voor ernstiger oorzaken, kan de klinische beslissing zijn om geen uitgebreide tests uit te voeren zoals EEG, Holter-monitoring, tilt-tests, neuro-imaging, stresstests of echocardiogrammen, aangezien geen van deze tests in de gerapporteerde gevallen nuttig waren (SORT, niveau C). Deze beslissingen moeten worden overgelaten aan het klinisch oordeel van de beoordelende arts.