Iedereen die erin geslaagd is “Rode vogels in een boom” te kweken, weet dat weinig planten aantrekkelijker zijn voor kolibries. Scrophularia macrantha is een zeer lokale plant die grotendeels endemisch is voor een paar bergen in centraal New Mexico. Het geslacht draagt meestal de gewone naam “Vijgenkruid” en heeft zijn naam gegeven aan de Vijgenkruidfamilie (Scrophulariaceae), wat weer een heel ander verhaal is – laten we dat maar voor een andere blog bewaren! Maar deze plant is om verschillende redenen opmerkelijk: het is onbetwistbaar de bijenkoningin van zijn geslacht (Scrophularia is wijdverspreid in de oude wereld, waar de meeste soorten zwart of bruin gebloemd zijn – charmant, dat weet ik zeker). Het is een opvallend exemplaar in een border of wilde tuin – maar let op! Hij kan in de tuin meer dan 2 meter hoog worden. Dit monumentale exemplaar groeit op Alameda, in de verbazingwekkende middenbermstroken van Lakewood die gevuld zijn met xerische planten. Ik had bijna een ongeluk de eerste keer dat ik deze plant hier zag groeien – zo’n zeldzame plant, midden in een drukke straat! Lakewood kan trots zijn… 
Hier is een compacte vorm die een paar jaar geleden opdook in de Lakewood Showcase tuin op Hoyt en Jewel (de “Gardens at Kendrick Lake”: als je daar nog niet geweest bent, ga er dan snel heen: het is een prachtige xeriscape demonstratietuin die er altijd goed uitziet). Twintig jaar geleden, precies in augustus, verzamelde ik een snufje zaad van deze soort op ongeveer 6000 meter hoogte in Luna County, New Mexico, tijdens een expeditie met mijn zwager Allan Taylor om zaad te verzamelen van de meest noordelijke Arizona Cypress in New Mexico. Er was slechts één plant van de Scrophularia, en die was in zaad: Ik stuurde een beetje naar Kew en deelde de rest met een paar vrienden. David Salman van High Country Gardens was de eerste die de plant met succes kweekte en op de markt bracht, en hij gaf haar haar prachtige gemeenschappelijke naam. In 1998 ontving de plant de Green Thumb Award van de postordervereniging voor kwekerijen. Tien jaar later werd de plant gepromoot door Plant Select, en tegenwoordig verkopen kwekerijen over de hele wereld deze plant, die zo zeldzaam is in de natuur maar zo geliefd in tuinen. De laatste jaren vinden we de kolibries de hele zomer door in tuinen in de omgeving van Denver (vroeger kwamen ze alleen in het voorjaar en de herfst langs op weg naar de bergen). Nog intrigerender is dat hun aantallen enorm toenemen in droge jaren zoals dit jaar: Ik vraag me soms af of de grote hoeveelheid roodbloemige, door kolibries bestoven planten in Plant Select (een keur aan Salvia, penstemons in overvloed, Agastache spp. en deze Scrophularia) niet zo’n smorgasbord van lekkernijen voor ze vormen dat ze het aantrekkelijk vinden om hier te blijven. Ik weet dat wanneer bloemen schaars of afwezig zijn in de heuvels, onze tuinen een vitale voedselbron kunnen zijn voor deze miniatuur vogeljuweeltjes – een fascinerend onbedoeld gevolg van onze plantenexploratie. Best cool, niet?