Het was een lange, moeizame vier jaar geleden dat Kelpe Cambio Wechsel uitbracht, maar begin deze maand ontvingen we met open armen zijn comebackplaat, Fourth: The Golden Eagle.
Kel Mckeown, de maestro die aan de touwtjes trekt achter Kelpe, overtrof alle vorige inspanningen met zijn nieuwe LP, die een bloemlezing van robuuste, messcherpe mayhem met glibberige post-dubstep beats en weelderige club hooks laat horen. Hij behoudt zijn dance-karbonades, maar scherpt ze aan voor een 2013-publiek – het is ritmisch, pulserend, kloppend bass-heavy goedheid wat hier wordt aangeboden. Het is niet je afgezaagde Guetta-esque lopende band dance, dit is op maat gemaakt, met de hand gemaakt en geïnjecteerd met menselijke fijne kneepjes.
Hij heeft veel tijd genomen om deze plaat te maken. Er was een groot Kelpe-vormig gat terwijl de in Londen gevestigde producer rondliep met andere projecten. “Ik denk dat dat zo’n drie en een half jaar was – de tijd is gevlogen,” zegt Mckeown. “In de ruimtes tussen wat ander werk, verschillende optredens en een paar exotische vakanties ben ik geleidelijk aan dit album aan het bouwen geweest. Ik heb een paar EP’s opgenomen en uitgebracht op een paar verschillende labels, terwijl ik nadacht over het idee om mijn eigen label te beginnen, wat ik uiteindelijk na lang wikken en wegen heb gedaan. Dat heeft ook heel wat tijd gekost om dat allemaal op te zetten.” Het is een hele gok geweest om alleen verder te gaan, maar uiteindelijk heeft het vruchten afgeworpen. “Ik ben oprecht verbaasd dat het best goed lijkt te gaan. Eerlijk gezegd werd deze LP door meer dan 20 labels afgewezen voordat ik besloot hem zelf uit te brengen.”
Het album is doelbewust, vol vertrouwen en met liefde gemaakt – te beginnen met het eerste nummer, ‘Answered’. “Ik ben ermee begonnen op de dag dat ik een APC40 kreeg, die werkt met Ableton Live software. Ik begon gewoon texturen van verschillende vinylplaten op te nemen en gebruikte de pitch control om ze min of meer op elkaar af te stemmen. Daarna heb ik wat stukjes van mijn gitaarspel ingespeeld en er een looping van gemaakt, en van daaruit steeds meer drums en synths toegevoegd. Ik heb er een hele tijd aan gewerkt.” Deze keer delegeerde hij de videotaken, in plaats van ze zelf te doen. “Met de video’s voor dit album besloot ik om niets zelf te doen en ik realiseerde me dat ik nogal wat mensen kende die graag video’s wilden maken, dus liet ik alle concepten en productie aan hen over. Ik heb al eerder mijn eigen video’s gemaakt, maar dat kost zoveel tijd en ik dacht dat het goed zou zijn om het perspectief van anderen op nummers te krijgen. Het idee voor de video van ‘Answered’ was dus niet van mij, maar van regisseur Jonathan Lieb.”
Nadat de eerste track klaar was, begon alles in elkaar te vallen. “Het is allemaal in elkaar gezet op een computer met Ableton, met behulp van synths, wat drumopnames en andere stukjes software. Ik ben begonnen met de track ‘Answered’ die de sfeer bepaalde, maar ik heb die als laatste track gezet en nog 9 tracks gemaakt waarvan ik het gevoel had dat ze er mooi op voortborduurden in een vergelijkbare toon, terwijl ik een paar verschillende tempo’s verkende.” Ritme is altijd een focus geweest voor Mckeown. Hij is vrij beknopt in het beschrijven van zijn favoriete facetten van zijn gekozen genre: “Bas! En de manier waarop drums lekker hard in de mix zitten.” En zijn favoriete instrument? “De kickdrum.” Verhelderend spul.
Het spreekt voor zich dat zo’n lange tijd invloed heeft gehad op zijn geluid en werkwijze. “Het is geleidelijk een beetje geëvolueerd eigenlijk, vooral hoorbaar op de twee EP’s die ik vorig jaar met Svetlana Industries heb uitgebracht. Ik heb geprobeerd om dingen wat warmer, zachter, mooier en melodieuzer te laten klinken, hoop ik, maar nog steeds met soms een beetje een knoestig randje.” De tijd weg van Kelpe heeft Mckeown ook geholpen om zijn sonische horizonten te verbreden, wat op zijn beurt Kelpe heeft gebracht. “Ik heb een beetje in een band gedrumd, totaal ander soort muziek – soort Americana/country spul. Hoewel de drums het minst muzikale instrument in zo’n band zijn, heeft het me geholpen na te denken over hoe songs in elkaar zitten en hoe structuren werken, en over dynamiek – dingen opbouwen of subtiel zijn enzovoort.”
Bij producers en dance-acts lijkt er een fascinatie te zijn voor samenwerkingen – het lijkt meestal een behoorlijk waardevol experiment: neem alleen al de tijd die James Blake en RZA samen hebben doorgebracht. En, heeft Mckeown met iemand anders samengewerkt? “Niet zo veel als ik had moeten doen. De enige echte collab track die echt is uitgebracht was met Coco Bryce – we hebben samen aan een andere track gewerkt die binnenkort klaar moet zijn. Natuurlijk zijn er ook nog andere dingen met vrienden die misschien wel of misschien nooit afkomen.”
Vele verschillende dingen hebben Fourth geïnspireerd…: “Autovision van Achim Reichel, One Word Extinguisher van Prefuse 73, Peel Sessions van Rechenzentrum, The Hanged Man van Bullet. En al het andere waar ik naar luister…” Maar ondanks de mengelmoes van invloeden en geëvolueerde geluiden, is hij zelfingenomen en niet overtuigd van het unieke karakter ervan. “Ik zou niet zeggen dat het enorm verschilt van andere dingen die er zijn. Maar ik denk dat veel andere producers nogal gefocust zijn op het passen in een heel specifiek micro-genre waar ik niet zo voor ga.”
Fourth: The Golden Eagle is een bijzonder ongewone titel. Er zit een heroïsch tintje aan, een triomfantelijke twang. “Het is een speeltuin nostalgie ding. Als je op mijn school een wedstrijd liep en je werd niet eerste, dan riep je: ‘Eerst de slechtste, tweede de beste, derde degene met de harige borst, vierde de gouden adelaar’. Ik vond dat laatste altijd cool klinken en een beetje mysterieus en majestueus. Ik had wel zin in een overdreven pompeuze titel voor deze LP omdat ik dacht dat het misschien wel mijn beste zou kunnen zijn, heel misschien. Hij zit er niet ver naast. Hoewel er een flinke portie ernst in zijn muziek zit, is Mckeown geen stoïcijns type met een stenen gezicht. Sterker nog, zijn liedjes gaan niet altijd over baanbrekende onderwerpen. Hier is een van de vreemdere onderwerpen: “‘Nat’s Twirly Mug’ – Ik woonde in een gedeeld huis met een kerel die Nat(haniel) heette en hij had een speciale theemok die hij altijd rond zijn vinger draaide.”
Het festivalseizoen is bijna aangebroken. De zon schijnt (nou ja, we zullen het ermee moeten doen) en de tenten staan klaar om te worden opgezet. “Over een paar weken ga ik naar All Tomorrow Party’s gecureerd door Deerhunter wat uitstekend zou moeten zijn – ik speel er niet en ik denk dat dat het enige festival is waar ik als punter naartoe ga. Om eerlijk te zijn had ik dit jaar vroeg vakantie, dus ik zou moeten doorbijten of zo. Ik hou de zomer open voor plannen en ga waarschijnlijk zo veel optreden als ik kan, binnen het redelijke.” Verwacht Kelpe dit jaar helaas niet op grote podia te zien, tenzij je in de buurt van het Europese vasteland bent. “Traditioneel gezien word ik niet geboekt om op Britse festivals te spelen, en dat is jammer. Festivals in Europa zijn sowieso beter, ik speel op Soundwave in Kroatië wat erg leuk wordt. Ik heb nog heel wat andere optredens in zalen en eurofestivals in de zomer en de herfst.”
Even als je de eer hebt gehad Mckeown onder zijn Kelpe vermomming in actie te zien, verwacht dan niet hetzelfde als je een tweede kans krijgt. “Ik doe een paar verschillende dingen – live spelen met een drummer, live spelen in mijn eentje en sinds kort doe ik ook weer meer aan DJ-en. Het meest interessante optreden is waarschijnlijk het live spelen met mijn drummer, we spelen nu al meer dan vijf jaar samen dus het is echt tot dat punt gekomen waar we elkaar goed begrijpen.”
En tot slot geeft hij genadig wat wijze woorden mee aan al jullie pientere jonge dingen daarbuiten die staan te popelen om in de rol van producer te klauteren: “Zorg ervoor dat je je tracks terug luistert, weg van waar je ze gemaakt hebt – ga een eindje wandelen met ze op de iPod.” Je hebt de man gehoord.
Fourth: The Golden Eagle is nu verkrijgbaar via Kelpe’s BandCamp.