In elk stripboek kun je lezen dat Thor de zoon is van Odin en de aardgodin Gaea, waardoor hij een goddelijk wezen is geworden. Hij wordt beschouwd als één van de machtigste Avengers, en gemakkelijk één van de machtigste wezens in Marvel Comics. Deze rangschikking betekent dat hij wordt beschouwd als een eenmanscavalerist in vele gevechten, wanneer minder krachtige sterfelijke helden hun grenzen bereiken. Dus hij zou onsterfelijk moeten zijn… toch? Nou, het antwoord is niet zo duidelijk.
Thor heeft gefaald, is gruwelijk gewond geraakt, en heeft zelfs de mond des doods uitgestaard. Om zulke prestaties te kunnen leveren, moet je ofwel waanzinnig sterk zijn, zoals Thanos… of heel geduldig, en gewoon duizenden jaren wachten tot alle andere kosmische goden en wezens zijn gestorven. Dus hoewel Thor niet echt onsterfelijk is, heeft hij, net als de meeste Asgardianen, een zeer lange levensduur (waarvoor oorspronkelijk de consumptie van de Appels van Idunn nodig was). Helaas voor de Asgardiërs begrijpen zij ook dat zij een verrukking zullen meemaken, Ragnarok genaamd, waarin velen van hen inderdaad zullen sterven — inclusief Thor zelf.
Sommigen vragen zich waarschijnlijk af: hoe verklaar je Thor’s goddelijke biologie? Het antwoord is te vinden in zijn afstamming. Volgens de stripverhalen wilde Odin, de koning van Asgard, een zoon wiens kracht die van de normale Asgardiërs zou overtreffen. Hij kreeg precies dat door te paren met de Godin van de Aarde, Gaea genaamd. Als kind van zowel Asgard als de Aarde is Thor’s kracht op Aarde veel groter dan die van alle andere Asgardiërs (die een dichtere huid hebben dan mensen). Combineer dat met de Oudere God genetica van zijn moeder, en je hebt een machtig recept. Toch is het in Marvel Comics duidelijk dat Thor nog steeds de dood onder ogen kan zien.
In Thor #380 (onderdeel van de laatste verhalen van tekenaar/schrijver Walt Simonson) staat Thor tijdens de gebeurtenissen van Ragnarok oog in oog met een enorme Midgard Serpent, bekend als Jormungand. Op het einde, ondanks zijn verzwakking door een vloek van zijn zus Hela, triomfeert Thor over de World Serpent en lijkt te verdwijnen, net zoals de legende van hem verlangde. Gelukkig voor de Odinson was deze apocalyptische gebeurtenis, die hem en de rest van de Asgardiërs had moeten doden, in feite het werk van degenen die boven in de schaduw zitten (wezens die hun macht verkrijgen door Asgard ritueel te vermoorden en opnieuw te scheppen).
Thor slaagt erin deze cyclus te doorbreken wanneer hij deze wezens vernietigt, waardoor hij zichzelf en Asgard redt van hun uiteindelijke ondergang. Dus als Thor de eerder genoemde Slang verslaat, sterft hij niet. In plaats daarvan gaat hij een leegte van niet-bestaan binnen… waar hij blijft tot zijn menselijke alter-ego op Aarde Mjolnir aanraakt en hem weer oproept. Niet echt de dood, maar ook niet het soort leven dat Asgardians gewend zijn.
Een andere close call voor Thor kan worden gezien in het Fear Itself evenement uit 2011, met Thor’s oom de God van de Angst die zich manifesteert als de World Serpent na eeuwen van slapende. De slang gaat naar Oklahoma waar Asgardians zijn komen wonen als vluchtelingen na Ragnarok, na het herplanten van de beroemde Wereldboom die hen hun lange levensduur geeft. Om te voorkomen dat Thor’s oom de Boom opeet, neemt Thor het tegen de god op in een gevecht, hij wint, en opnieuw ‘sterft’ hij als gevolg daarvan. Toch was dit epische één-op-één gevecht niet genoeg om de God van de Donder tegen te houden. Hoewel alle herinneringen aan hem zijn gewist na het gevecht met de World Serpent, slagen Loki en de Silver Surfer erin om Thor uit het voorgeborchte te redden en hem weer uit de dood te halen.
Dus wat betreft Thor die permanent sterft (of zo ‘permanent’ als Marvel Comics hem toestaan te sterven), de gelegenheden zijn zeldzaam… maar ze bestaan wel. Wat hem lijkt te stoppen om voor altijd te sterven, heeft te maken met een soort mythische maas in de wet die de God van de Donder ont-powert, of hem uit dimensies trekt die minder zijn afgereisd, in een soort science-fiction wonder. Maar in 2018 plaagde Marvel Comics fans met een andere dood. Alleen niet degene die ze typisch zouden verwachten, met de dood beloofd in de pagina’s van Death of the Mighty Thor.
In Jason Aaron en Russell Dauterman’s The Mighty Thor-serie — waarin Jane Foster de hamer en titel van Thor enige tijd in handen heeft — neemt Jane het op tegen twee verschillende vijanden. Aan de menselijke kant vecht ze tegen terminale kanker. Aan de Asgardiaanse kant is zij de enige hoop om de schepping te redden van de Mangog. Ze bezit dezelfde kracht als de Odinson, maar als ze er nu van gescheiden is, betekent dat een stap dichter bij de dood (omdat de ‘zuivering van gifstoffen’ haar chemotherapie ongeldig maakt). Als de dingen nijpend genoeg worden, beseft Jane dat als ze ooit weer de Machtige Thor wordt, terugtransformeren tot een zekere dood zal leiden. En in een Ragnarok van haar eigen oorlog tegen de Mangog, is dat precies hoe de dingen uitspelen.
Jane’s dood zag haar getransporteerd naar Asgard, dezelfde plaats waar alle geesten van de grote krijgers rust en ontspanning vinden. Dus Thor kan zeker sterven… zolang het maar niet de Thor is waar iedereen (inclusief de Noorse mythologie) van uitgaat. Dat is waarschijnlijk de reden waarom de schrijvers van Marvel hem altijd een uitweg hebben gegeven. Les dingen worden nog ingewikkelder.
