Isabella van Beieren, Isabella ook Elizabeth genoemd, Frans Isabeau, of Élisabeth, de Bavière, (geboren 1371 – gestorven september 1435, Parijs), koningin-gemalin van Karel VI van Frankrijk, die vaak regentes was wegens de periodieke krankzinnigheid van haar echtgenoot. Haar grootste politieke daad was de ondertekening van het Verdrag van Troyes (21 mei 1420), waarbij koning Hendrik V van Engeland als erfgenaam van de Franse kroon werd erkend in plaats van haar zoon Karel (later Karel VII), die uit Frankrijk zou worden verbannen.
De dochter van Stefanus III, hertog van Beieren-Ingolstadt, was op 17 juli 1385 met Karel VI getrouwd. De eerste zware aanval van krankzinnigheid van haar echtgenoot (5 aug. 1392) bezorgde haar veel verdriet; jarenlang zocht zij naar remedies, zowel medische als bovennatuurlijke. Tussen 1393 en 1403 baarde zij de Koning zes kinderen, maar naarmate zijn ziekte verergerde, dreven zijn afwijzingen (hij herkende haar soms niet) haar tot flagrant seksueel wangedrag. Haar schoonbroer, Lodewijk, hertog van Orléans, werd haar constante metgezel, hoewel niet bewezen is dat hij haar minnaar was. Na de moord op Orléans (1407) vertrouwde zij op Jan zonder Vrees, hertog van Bourgondië, die haar redde uit de gevangenschap van haar zoon, de dauphin Charles (1417), en met haar regeringen opzette, te Chartres en vervolgens te Troyes, die konden wedijveren met het bestuur te Parijs.
Wispelturig en politiek ongeschoold, zag Isabella Jan zonder Vrees haar verlaten met de bedoeling zich aan te sluiten bij de dauphin Charles tegen de Engelsen, die zich opmaakten om Parijs aan te vallen. Ze stierf veracht door zowel de Fransen als de Engelsen.