Houari Boumedienne, oorspronkelijke naam Mohammed Ben Brahim Boukharouba, (geboren 23 aug. 1927, Clauzel, bij Guelma, Alg.-gestorven 27 dec. 1978, Algiers), legerofficier die in juli 1965, na een staatsgreep, president van Algerije werd.
Boukharouba’s dienst aan Algerije begon in de jaren vijftig, tijdens de onafhankelijkheidsstrijd van zijn land van Frankrijk, toen hij zich, na zijn studie aan de al-Azhar Universiteit in Caïro, aansloot bij de rebellen en de naam Houari Boumedienne aannam. De rebellen verdeelden het land in militaire districten, en Boumedienne voerde het bevel over het district rond Oran. In 1960 werd hij stafchef van het Nationaal Bevrijdingsfront, en hij richtte zijn inspanningen op de vorming van een Algerijns leger in Marokko en Tunesië, buiten het bereik van de Fransen.
Nadat er in maart 1962 een vredesverdrag met Frankrijk was getekend, nam de spanning tussen de Algerijnse leiders toe, en in september bezette Boumedienne Algiers ter ondersteuning van Ahmed Ben Bella. Ben Bella werd later dat jaar president, en Boumedienne werd benoemd tot minister van defensie en vice-president. Er ontstonden conflicten tussen de twee leiders en in juni 1965 pleegde Boumedienne een staatsgreep tegen Ben Bella en installeerde zichzelf als president. Boumedienne had geen brede steun onder de bevolking en hij regeerde aanvankelijk via een revolutionaire raad van 26 leden. Als gevolg daarvan was zijn leiderschap zwak en besluiteloos, maar nadat een poging van militaire officieren om zijn regime omver te werpen in december 1967 mislukte, liet hij zijn directe en onbetwiste leiderschap van Algerije gelden.
In 1971 legde hij de staat controle op de olie-industrie op, wat ten koste ging van het beëindigen van de speciale relatie van Algerije met Frankrijk. Hij riskeerde een oorlog met Marokko in 1975 door te proberen territoriale toegang tot de Atlantische Oceaan te krijgen via de Spaanse Sahara (later Westelijke Sahara). In 1976 vaardigde zijn regering een Nationaal Handvest uit en vervolgens een nieuwe grondwet, die beide bij referendum werden goedgekeurd. Boumedienne onderhandelde over belangrijke industriële contracten met Westerse landen en onderhield tegelijkertijd nauwe maar onafhankelijke betrekkingen met het Sovjetblok. Hij werd een leidende figuur in de niet-gebonden beweging.