Er zijn veel redenen om de uitheemse planten die de staat Maine zijn binnengedrongen, te bestrijden.
Maar recent wetenschappelijk onderzoek naar Japanse barberry voegt nog een grote toe aan de lijst: de dichte, stekelige struik creëert in feite een microklimaat dat goed is voor teken. En dat is slecht nieuws voor mensen.
“Braamstruwelen vormen eigenlijk een vrij goede habitat, niet alleen voor teken, maar ook voor sommige van hun gastheersoorten,” zei Susan Elias, een onderzoeksmedewerker bij het Lyme en Vector-Borne Disease Laboratory van het Maine Medical Center Research Institute in Scarborough, deze week. “Je creëert een perfecte storm, wanneer je deze uitheemse soorten in het landschap laat komen.”
Japanse barberry werd in de 19e eeuw in Noord-Amerika geïntroduceerd door landeigenaren die het wilden gebruiken voor heggen en andere beplantingen, volgens de New England Wildflower Society. Maar de barberry bleef niet waar hij was geplant. Zijn helderrode bessen zijn aantrekkelijk voor vogels, vooral voor wilde kalkoenen en korhoenders, en die hongerige vogels hebben ertoe bijgedragen dat de struik zich over het landschap heeft verspreid. Misschien vanwege de zeer scherpe doorns, snoepen herten niet aan de plant en controleren ze zo de groei. Lang nadat een hofstede is verlaten, blijft de Japanse barberry bestaan, volgens de website van de wildflower society.
Hij is ingeburgerd tot in het noorden van Nova Scotia, tot in het zuiden van South Carolina en tot in het westen van Montana, volgens de University of Maine Cooperative Extension. Tegenwoordig komt de invasieve soort voor in alle zes staten van New England en is verboden in Maine, Massachusetts en New Hampshire. En het kan het bos veranderen, zei Elias.
“Er zijn plaatsen in het zuiden van Maine waar barberry de onderlaag van het bos volledig heeft overgenomen,” zei ze. “Je zou verbaasd zijn hoe dik en hoog de barberry kan worden. De barberry onderdrukt de hergroei van soorten. Je krijgt geen bosbes. Je krijgt geen bosbes of zelfs maar de inheemse boomsoorten. Barberry vormt een donker struikgewas, en heel weinig kan die schaduwrijke omstandigheden overleven.”
Heel weinig anders dan teken, en de muizen en andere soorten die de gastheren van de teken zijn, dat wil zeggen. Zij en andere onderzoekers van het Lyme and Vector-Borne Disease Laboratory zijn ongeveer tien jaar geleden begonnen met het bestuderen van barberry’s, nadat ze een subsidie hadden gekregen van het United States Centers for Disease Control om de habitats te bestuderen die in verband worden gebracht met herten- teken. Op dat moment was het in principe bekend dat herten- teken geassocieerd werden met hardhout of gemengde bossen, niet met naaldbossen.
“We wilden dit verfijnen. We wilden de samenstelling van de onderlaag en de planten op de bosbodem nader bekijken,” zei Elias. “We wilden kijken naar de samenstelling van het bladafval, de bodemvochtigheid en de kleine zoogdiergemeenschap, en een fijnmaziger model samenstellen. We wilden meer details.”
Tijdens dat werk begon Chuck Lubelczyk, een veldbioloog in het lab, een associatie op te merken tussen teken en Japanse barberry. Wat hij en andere wetenschappers leerden is dat binnen de barbistruiken de vochtigheid hoger is en de temperaturen lager dan buiten de struiken, en dat is nuttig voor teken.
“Herten teken zijn eigenlijk een soort van delicaat,” zei Elias. “Ze doen het niet goed als ze worden blootgesteld aan hoge hitte en wind. Je vindt ze niet in het midden van velden – het is te heet en droog.”
Dus, wat te doen? In tegenstelling tot de meeste conventionele wijsheid over teken en de ziekte van Lyme, die mensen over het algemeen aanmoedigt om hun best te doen om niet gebeten te worden, is er een kans om iets proactiefs te doen aan Japanse barberry. Uit een langetermijnstudie die afgelopen herfst is gepubliceerd door onderzoekers van het Connecticut Agricultural Experiment Station, is gebleken dat het verwijderen van de struik uit het bos kan leiden tot een aanzienlijke vermindering van het aantal teken en ook het risico op de ziekte van Lyme kan verkleinen. Scott Williams, die aan het hoofd stond van het onderzoeksteam, raadde mensen aan om elke vijf jaar terug te keren om de barberry te ruimen, omdat de negen jaar durende studie een uiteindelijke opleving van de barberry en de tekenrijkdom liet zien.
“Mijn benen hebben permanente littekens van de doornen van de barbes en ik heb drie keer de ziekte van Lyme gehad als gevolg van het onderzoek, maar het is de moeite waard geweest om het publiek voor te lichten over hoe een niet-inheemse invasieve struik inheemse ecosystemen kan veranderen en indirecte effecten kan hebben op de volksgezondheid,” vertelde Williams aan het tijdschrift Entomology Today in een artikel dat afgelopen oktober werd gepubliceerd. Volgens de Mayo Clinic is het mogelijk om de ziekte van Lyme meer dan eens te krijgen.
Het uitroeien van barberry is echter geen eenvoudige taak. Volgens de University of Maine Cooperative Extension wordt mechanische verwijdering van de doornige struik aanbevolen omdat het effectief is. Japanse barberry is een van de eerste planten die in het voorjaar blad krijgt en kan worden onderscheiden van andere struiken. Hele struiken kunnen worden verwijderd met een schoffel of een onkruidtang, een gereedschap waarmee de gebruiker de planten uit de grond kan tillen. Maar wees voorzichtig en draag dikke, stevige handschoenen om de handen tegen de stekels te beschermen, aldus deskundigen. Japanse barberry kan uit de wortels ontspruiten, dus het is belangrijk om zo veel mogelijk van de wortel te verwijderen. Ook een vlammenveger (propaanbrander) kan effectief zijn als deze in het voorjaar wordt gebruikt en in de zomer wordt gebruikt om overlevenden te behandelen, aldus het Maine Department of Agriculture, Conservation and Forestry’s Maine Natural Areas Program.
“Barberry is erg moeilijk te verwijderen, maar waar een wil is, is een weg,” zei Elias, die eraan toevoegde dat het belangrijk is om te proberen de invasieve plant te beheren. “We moeten naar ons landschap kijken en ons afvragen of het een gezond landschap is. Of is het een ziekmakend landschap, in het tegenovergestelde uiterste.”
Volg de Bangor Daily News op Facebook voor het laatste nieuws over Maine.