Terwijl de wereldgeschiedenis de neiging heeft zich meer te richten op het West-Europese toneel, stelt War History Online dat er nog een koninkrijk in Europa was dat aandacht verdient, het Koninkrijk Hongarije. Dit koninkrijk groeide genoeg tegen de tweede helft van de 15de eeuw om een supermacht genoemd te worden, met een aanzienlijk groot en krachtig leger ter bescherming, met een naam die op zichzelf al angstaanjagend klinkt: Het Zwarte Leger van Hongarije.
Op dat moment zat Matthias Corvinus op de troon, lange jaren zonder een serieuze Ottomaanse dreiging, dankzij zijn vader, János Hunyadi. Matthias blonk niet alleen uit in het besturen van het Hongaarse koninkrijk en het regelen van de financiële zaken, maar was ook een geletterd man, die als eerste buiten Italië de Renaissance in Hongarije introduceerde. Dankzij hem bloeiden de wetenschap en de kunsten in Hongarije, en hij stichtte ook de op één na omvangrijkste bibliotheek van Europa, na Italië, de Biblioteca Corviniana.
Lees meer over ‘de rechtvaardige’ koning van Hongarije en de gouden eeuw van het land uit ons artikel hier
Matthias Corvinus had zijn deel aan veldslagen en vijanden, waaronder de twee grootste machten en bedreigingen in die tijd, de Heilige Roomse Keizer en de Ottomanen. Matthias’ dapperheid en militaire vaardigheden werden gekoppeld aan zijn woeste korps, het ‘Zwarte Leger’, dat een zeldzaam schouwspel was, aangezien de enige andere natie die een getraind, permanent leger had, Frankrijk was. Zoals War History Online echter benadrukt,
was het Hongaarse leger twee keer zo groot als dat van Lodewijk XI, met zo’n 25-30 duizend man.
Daar komt nog bij dat zij het eerste Europese leger waren dat was uitgerust met vuurwapens – 25 procent van de manschappen in het Zwarte Leger droeg een vuurwapen.
De kracht van Matthias’ Zwarte Leger lag in de opleiding van de manschappen: aangezien het uit huurlingen bestond, waren de soldaten bedreven in de wapens, terwijl de legers van andere koninkrijken uit boeren bestonden die moesten worden opgeleid en nog steeds niet hetzelfde niveau haalden als het op vechten aankwam. Er zij op gewezen dat deze huurlingen de grenzen van het Hongaarse koninkrijk overvielen, en door hen in te huren verwierf Matthias niet alleen bekwame manschappen, maar was hij ook van een probleem af.
Hoewel Matthias vaak “De Rechtvaardige” wordt genoemd, mag niet uit het oog worden verloren dat hij zware belastingen invoerde omdat hij de inkomsten nodig had om de huurlingen op tijd te kunnen betalen, maar de belastingen maakten hem impopulair bij zijn volk. Hij had ook een kant die geen genade kende als het op rebellen aankwam: sommigen van hen werden vergeven en mochten weer in het leger, maar
anderen hadden minder geluk, want zij werden ofwel gemarteld, verscheurd of onthoofd.
Naar Matthias’ eigen zeggen werkten zijn infanterie en zware cavalerie samen, waarbij de cavalerie hielp voorkomen dat vijanden de manschappen te voet konden insluiten, en de infanterie vocht achter muren van paviljoenen, hoge en brede half-rechthoekige schilden die van rand tot rand werden opgesteld om een soort verplaatsbare vesting te vormen – schrijft War History Online.
Het is zeer waarschijnlijk dat het Zwarte Leger de eerste was die wagens gebruikte als mobiele verdedigingsbarrières. Een groot aantal van deze wagens wijst erop dat dit een vroege voorloper was van mobiele gepantserde oorlogsvoering. Ondanks deze nieuwigheid keerde Matthias terug naar oude Romeinse gebruiken, die zich uitten in het bestoken van de vijand (terwijl de zware cavalerie en de infanterie zich met de vijand bezighielden, bestookte de lichte infanterie de vijandelijke flanken en verhinderde dat versterkingen en voorraden het slagveld konden binnenkomen), verkenning, invallen en outflanking.
Omwille van de tactiek die zij op het slagveld hanteerden, is het nog steeds onbekend waar hun naam vandaan komt. Volgens sommige bronnen verwijst ‘zwart’ naar het zwarte harnas dat de manschappen droegen, terwijl anderen beweren dat ‘zwart’ in die tijd ‘meedogenloos’ en ‘hard’ betekende, wat voor de hand ligt gezien hun meedogenloosheid en hardheid.
Het Zwarte Leger kwam als overwinnaar uit de meeste veldslagen die het leverde, hoewel de beroemdste nog altijd de Slag bij Broodveld, 1479, in Transsylvanië is. De vijand die vernietigd moest worden was het Ottomaanse Rijk, bestreden door een multi-etnisch Europees leger. De slag werd in hoofdzaak gewonnen door Pál Kinizsi, die met zijn zware cavalerie van het Zwarte Leger en 900 Servische infanteristen het Turkse centrum aanviel en het Ottomaanse leger vrijwel onmiddellijk brak. Deze overwinning versterkte Matthias’ reputatie, en de Ottomanen durfden het Hongaarse koninkrijk in de volgende jaren niet meer aan te vallen.