Voor één keer kunnen christenen en niet-christenen samen een gemeenschappelijke zaak maken voor het welzijn van iedereen. In de gepolariseerde samenleving van vandaag moeten we, wanneer we zo’n kans krijgen, er het beste van maken om bruggen van begrip te bouwen tussen onze gemeenschappen.
CCCC-leden die over dit bericht willen discussiëren, kunnen dat doen in The Green.
God heeft een opwindend traject voor de mensheid dat leidt van een wereld bevolkt door twee mensen met niets van menselijk ontwerp erin, naar een dichtbevolkte samenleving die door mensen is ontworpen en gebouwd. Joden en Christenen kennen dit traject als het Scheppingsmandaat, dat in Genesis 1:26-28 aan de hele mensheid werd gegeven. Alle anderen zitten op hetzelfde spoor, maar zien het als gewoon menselijke vooruitgang. Hoe dan ook, alle goedwillende mensen hebben hetzelfde doel: het bouwen van een goede wereld die een bloeiende mensheid in stand houdt en ondersteunt. Dit gedeelde doel geeft christenen een geweldige manier om bruggen te slaan naar alle andere gemeenschappen.
Het kan echter zijn dat sommige christenen deze kans om uit te reiken naar onze buren niet optimaal benutten, omdat het Scheppingsmandaat vaak terzijde wordt geschoven ten gunste van de Grote Opdracht. We zouden er allemaal baat bij hebben als we het Scheppingsmandaat en onze reactie daarop opnieuw onder de loep namen, omdat het mandaat van vitaal belang is voor God en zijn plan voor zowel de schepping als de mensheid.
Het Scheppingsmandaat
Ik vind het opmerkelijk, maar in overeenstemming met Gods grootmoedige karakter, dat hij de mensheid de verantwoordelijkheid heeft gegeven voor het mede-scheppen van de wereld die onze groeiende bevolking zal ondersteunen. Bij het geven van het scheppingsmandaat droeg God Adam en Eva (en via hen de hele mensheid) op om de aarde te onderwerpen en te heersen over alle levende schepselen.
Onderwerpen
Omdat Genesis 1 gaat over hoe God orde schiep uit chaos, is de beste van de verschillende betekenissen van onderwerpen in deze context “beheersen met het doel orde te scheppen”. Tegenwoordig noemen we dit zorg voor de schepping.
Genesis 2:15 helpt ons te begrijpen hoe we als Gods rentmeesters voor de schepping moeten zorgen op een manier die Hem behaagt: “Toen nam de Here God de mens en plaatste hem in de hof van Eden om die te bewerken en te bewaren.” De cruciale woorden zijn cultiveren en bewaren. Hier is een goede uitleg van wat God wilde dat Adam zou doen:
kan vertaald worden als bewerken, voeden, onderhouden en man; betekent bewaken, behouden, verzorgen en beschermen. Dit zijn actieve werkwoorden die Gods bedoeling overbrengen dat de mens de wereld zowel ontwikkelt als koestert op een manier die tegemoet komt aan de menselijke behoeften en Hem glorie en eer brengt. . . . Mensen zijn, door goddelijke intentie en hun eigen aard, wereldmakers.
James Davison Hunter. To Change the World, p 3.
God verwacht van ons dat wij orde scheppen in de natuurlijke wereld en haar vervolgens cultiveren en verzorgen, zodat zij de mensheid voedsel en genot blijft verschaffen. Zonder de schepping te verafgoden, moeten wij haar koesteren als de schat die zij is.
Regel
De beste van de beschikbare betekenissen van heersen in de context van Genesis 1 is “de leiding hebben over”. Wij hebben de leiding over alle levende wezens, en de manier waarop wij heersen moet in overeenstemming zijn met de manier waarop God heerst. Dat betekent dat wij moeten heersen met het doel van “gerechtigheid”, omdat God de mensheid schiep in een toestand van gerechtigheid (shalom), waarin ieder zijn of haar rechtmatige aandeel had in Gods schepping. En het betekent dat onze heerschappij op dezelfde manier gekarakteriseerd moet worden als Psalm 145 de heerschappij van God karakteriseert. Hij regeert door wijsheid, macht, goedheid, genade, mededogen, trouw, vrijgevigheid, voorziening, bescherming, rechtvaardigheid en liefde.
Onze verantwoordelijkheid
Omdat het scheppingsmandaat voor de zondeval werd gegeven en nooit is herroepen, blijft het van toepassing op iedereen, christen en niet-christen. Theoloog N.T. Wright maakt zorgvuldig onderscheid tussen het scheppingsmandaat om onze wereld te bouwen en Gods werk om zijn koninkrijk op te bouwen, en hij maakt duidelijk dat het vervullen van het scheppingsmandaat niet optioneel is:
God bouwt Gods koninkrijk. Maar God heeft zijn wereld zo geordend dat zijn eigen werk binnen die wereld niet in de laatste plaats plaatsvindt door de menselijke wezens die zijn beeld weerspiegelen. . . . Hij heeft ons ingeschakeld om als zijn rentmeesters op te treden in het project van de schepping. . . . Door het werk van Jezus en de kracht van de Geest, rust hij de mensen toe om te helpen. . . . Het bezwaar dat wij proberen Gods koninkrijk op eigen kracht op te bouwen, hoewel het nederig en vroom lijkt, kan in feite een manier zijn om je te verstoppen voor verantwoordelijkheid, om je hoofd koel te houden als de baas vrijwilligers zoekt.
N. T. Wright. Verrast door Hoop. P 207.
Een andere theoloog maakt hetzelfde punt over de verplichting om het Scheppingsmandaat te vervullen. Dit te doen als Gods vertegenwoordiger “is het basisdoel waarvoor God de mensheid schiep. Wij zijn verantwoordelijk tegenover God om de schepping te beheren, te ontwikkelen en ervoor te zorgen. “1
De noodzaak van het Scheppingsmandaat
Door onze wereld te blijven opbouwen, kunnen we in onze groeiende behoeften voorzien. Toen de bevolking groter werd dan Adam en Eva, was er behoefte aan sociale instellingen om ons te helpen met elkaar om te gaan en onze activiteiten te coördineren. Wij hadden economische systemen nodig voor handel en investeringen, zodat wij ons werk konden diversifiëren en specialiseren, zodat sommige mensen produceren wat wij nodig hebben om te overleven en anderen werken in de wetenschap, de geneeskunde of de kunsten. We konden ook middelen bundelen om projecten uit te voeren die geen enkel individu kon doen. Naarmate de bevolkingsdichtheid toenam, ontwikkelden we technologie om overvloediger voedsel te kunnen leveren en om voedsel en goederen over grotere afstanden te kunnen distribueren. We bouwden een onderwijssysteem op om de ontdekking van nieuwe kennis te ondersteunen en om die kennis aan anderen door te geven. Vandaag de dag moeten we nog steeds leren hoe we de hulpbronnen van de wereld verstandig kunnen gebruiken, in het bijzonder voor energie, en manieren creëren om het leven op een steeds dichter bevolkte planeet in stand te houden.
Dit zijn allemaal zaken waar christenen om zouden moeten geven en waar ze bij betrokken zouden moeten zijn, dus we zouden ons niet moeten terugtrekken uit de politiek, het bankwezen, de kunst, of een van de andere zaken waar evangelischen de neiging voor hebben om terug te deinzen. Christenen moeten actief zijn in alle aspecten van het scheppen van de wereld om de gevolgen van de zonde te bestrijden (ook die van onszelf) en om alle door mensen ontworpen systemen te laten werken voor het welzijn van de hele mensheid.
Zo ziet zorg voor de schepping eruit
Niet goed zorgen voor Gods fysieke schepping heeft ernstige gevolgen, volgens de auteurs van Caring for Creation (Mitch Hescox en Paul Douglas). Zij
stellen dat het negeren van Gods instructies om de aarde te verzorgen ertoe leidt dat de aarde niet meer in staat is om te voorzien in de behoeften die nodig zijn om het leven in stand te houden. Hoewel ik zelf geen onderzoek heb gedaan, citeren zij bijvoorbeeld onderzoek waaruit blijkt dat er een sterk verband bestaat tussen petrochemische stoffen en energie uit fossiele brandstoffen en aandoeningen als astma, autisme, ADHD en allergieën. Borstkanker is sinds de jaren zestig van de vorige eeuw gestegen van een levenslang risico van 5% tot 12,5%, en uit onderzoek blijkt steeds meer dat plastic en chemicaliën die zich in ons lichaam gedragen als hormonen, de waarschijnlijke boosdoeners zijn.2 Rentmeesterschap over het milieu is cruciaal voor onze toekomst! Als christenen zouden we het voortouw moeten nemen in het milieuactivisme.
Caring for Creation
is een uitstekend boek voor iedereen die zich afvraagt hoe reëel de milieuproblemen zijn of voor iedereen die meer zorg wil gaan dragen voor Gods schepping. De auteurs geven veel onderzoek, enige theologische reflectie, en ideeën voor wat individuen en kerken kunnen doen.
N. T. Wright beschrijft een ander aspect van de zorg voor de schepping: schoonheid toevoegen aan onze wereld:
Een deel van de rol van de kerk in het verleden was – en zou dat weer kunnen en moeten zijn – het bevorderen en ondersteunen van een leven van schoonheid en esthetische betekenis op elk niveau, van muziek maken in de dorpskroeg tot toneel op de plaatselijke lagere school, van workshops voor kunstenaars en fotografen tot schilderlessen in stillevens, van symfonieconcerten … tot drijfhoutsculpturen. De kerk, omdat zij de familie is die gelooft in hoop op een nieuwe schepping, zou de plaats in elke stad en elk dorp moeten zijn waar nieuwe creativiteit voor de hele gemeenschap losbarst, wijzend op de hoop die, net als alle schoonheid, altijd als een verrassing komt.
N. T. Wright. Verrast door Hoop. P 231-32.
Schoonheid is niet overbodig. Het was belangrijk genoeg voor God dat hij geen utilitaire wereld maakte. Hij was niet alleen bezig met functionaliteit. Omdat schoonheid belangrijk voor hem is, gaf hij blijk van grote creativiteit en kunstzinnigheid bij het scheppen van een wereld die verrukt, verwondert en verwondering opwekt. Hij gaf ons onze zintuigen om van schoonheid te genieten. Hij gaf ons verstand dat schoonheid kan waarderen. Als schoonheid belangrijk is voor God, dan moet het ook belangrijk zijn voor ons.
Creatiezorg gaat over veel meer dan rentmeesterschap over het milieu; het gaat over zorg voor de complete omgeving waarin mensen bestaan – sociaal, intellectueel, emotioneel, enzovoort.
Zo ziet rechtvaardigheid eruit
Hier is een visie op hoe regeren met rechtvaardigheid eruit ziet:
Een deel van de taak van de kerk moet zijn om dat gevoel van onrechtvaardigheid op te nemen, om het tot spreken te brengen, om mensen te helpen het te verwoorden en, als ze er klaar voor zijn, om het om te zetten in gebed. En de taak gaat dan verder met het werk van de kerk met de hele lokale gemeenschap, om programma’s te bevorderen voor betere huisvesting, scholen en gemeenschapsvoorzieningen, om nieuwe kansen op werk aan te moedigen, om campagne te voeren en te overreden en samen te werken met de lokale overheid en gemeenteraden, en, kortom, om hoop te bevorderen op elk en ieder niveau.
N. T. Wright. Verrast door Hoop. P 231.
Greg Paul’s boek Resurrecting Religion: Finding Our Way Back to the Good News geeft een menselijk gezicht aan het lijden veroorzaakt door onrechtvaardigheden hier in Canada. Het boek is uitdagend omdat lezers zullen gaan beseffen dat we onze rol, actief of passief, in het in stand houden van deze onrechtvaardigheden die deel uitmaken van onze eigen samenleving, niet kunnen negeren. Paul schrijft:
Stelt u zich eens voor dat de kerk in deze wereld, en de individuen die er deel van uitmaken, er werkelijk uitzagen en handelden als Jezus. In plaats van het grootste deel van onze tijd en middelen te besteden aan een zondagochtenddienst, zouden we samen de zieken genezen, de hongerigen te eten geven, de onwelkome omhelzen, gevangenen bevrijden, de waardigheid herstellen van mensen die vernederd zijn, de tafels omdraaien van onderdrukkende economieën, vergeving schenken in plaats van op wraak uit te zijn, offers brengen in plaats van onszelf te beschermen, en nog veel, veel meer. We zouden op regeringen stemmen die beloofden deze dingen te doen … we zouden tevreden zijn met genoeg hebben, we zouden ons overschot delen met hen die niet genoeg hebben. We zouden dit alles doen naast het verkondigen van de Blijde Boodschap van verlossing voor de individuele ziel – in feite zouden we dit alles doen als een middel om het te verkondigen. Want dat is wat Jezus deed.
Greg Paul. Resurrecting Religion. P 76-77.
Zorgen dat de hele mensheid Gods gerechtigheid (shalom) ervaart, is de grondgedachte van alle compassiebediening.
We kunnen niet terug
Omdat sommige mensen romantische ideeën hebben over het terugbrengen van de wereld naar wat zij beschouwen als een vroegere idyllische tijd waarin alles precies goed leek te zijn, moet worden opgemerkt dat Gods traject geen terugkeer naar het verleden inhoudt. Het traject is geen cirkel, maar een lijn die de menselijke geschiedenis slechts in één richting voert: van Gods scheppende werk in het verleden naar Gods ideale toekomst voor de mensheid.
En we moeten ook oppassen voor een andere dwaling: dualisme. Dat gebeurt wanneer we denken dat een zuivere, ongerepte, 100% natuurlijke wereld het doel is. In dat denken is de natuur goed en menselijke ontwikkeling (zoals steden) slecht. Maar Gods ideale toekomst voor ons omvat natiestaten, economieën en politiek bestuur (zie Openbaring 21:24), en die structuren zullen de voortzetting zijn van wat wij hebben opgebouwd door onze verantwoordelijkheden onder het Scheppingsmandaat te vervullen.
Dit laatste punt moet worden benadrukt. Het werk dat we vandaag doen om een betere wereld te scheppen heeft eeuwige gevolgen. Ons werk zal aan het eind der tijden niet door God ongedaan worden gemaakt. In plaats daarvan zal God het vervolmaken! N. T. Wright heeft een geweldige uitleg over hoe wat we vandaag doen zal overgaan in Gods ideale toekomst:
Het uiteindelijke samenkomen van hemel en aarde is, natuurlijk, Gods hoogste daad van nieuwe schepping. . . . Hij alleen zal de “nieuwe hemelen en de nieuwe aarde” maken. . . Maar wat we in het heden kunnen en moeten doen, als we gehoorzaam zijn aan het evangelie, als we Jezus volgen, en als we door de Geest worden bewogen, van energie voorzien en geleid, is bouwen aan het koninkrijk. . . . U verwezenlijkt iets dat te zijner tijd deel zal gaan uitmaken van Gods nieuwe wereld. Elke daad van liefde, dankbaarheid en vriendelijkheid; elk kunstwerk of muziekstuk geïnspireerd door de liefde van God en het genot van de schoonheid van zijn schepping; elke minuut die besteed wordt aan het leren lezen of lopen van een zwaar gehandicapt kind; elke daad van zorg en koestering, van troost en steun, voor je medemensen en wat dat betreft je medemensen die niet menselijk zijn; en natuurlijk elk gebed, elk door de Geest geleid onderricht, elke daad die het evangelie verspreidt, de gemeente opbouwt, heiligheid in plaats van corruptie omhelst en belichaamt, en de naam van Jezus doet eerbiedigen in de wereld – dit alles zal zijn weg vinden, door de opwekkende kracht van God, in de nieuwe schepping die God eens zal maken. Dat is de logica van de zending van God.
N. T. Wright. Verrast door Hoop. P 208.
Ons doel is niet om te blijven zitten op een comfortabele plaats die we onderweg vinden, of om terug te keren naar een eerder punt, maar om door te gaan in de richting van Gods ideale toekomst.
Engagement met het scheppingsmandaat
Als christenen zal onze kennis van God en zijn wegen ons helpen om bij elke stap op het traject te beslissen wat goed is en wat niet. Dit zijn zaken die de kerk kan en moet aanpakken. Christenen zouden voorop moeten gaan in het zorgen voor en regeren over de schepping. Hoewel we mensen zeker niet moeten om de oren slaan met bijbelverzen om deze of gene christelijke visie te ondersteunen, kunnen we de Schrift en theologie gebruiken om een godvruchtig standpunt te vormen en vervolgens, omdat de schepping natuurlijke wetten volgt die door God zijn vastgesteld, goed onderzoek vinden om ons standpunt te ondersteunen en niet-christenen te overtuigen van de goedheid ervan.
Er zijn twee redenen waarom christenen zich moeten bezighouden met het scheppingsmandaat:
- Het is onze verantwoordelijkheid: Als we de verantwoordelijkheid voor Gods schepping alleen overlaten aan hen die God niet kennen, zouden we onverantwoordelijke rentmeesters zijn. Wij hebben perspectieven die anders misschien niet gehoord zouden worden. Hoewel niet-christenen zich redelijk kunnen redden met menselijke wijsheid, gebaseerd op natuurlijke openbaring en hun door God gegeven vermogen tot redeneren, hebben zij niet het voordeel van de kennis van God en zijn wegen zoals christenen dat hebben. En wij zouden toch naast hen moeten werken. Het zou onze schande zijn als de niet-christelijke wereld beter voor Gods wereld zou zorgen dan wij.
- Het bouwt een brug: Werken aan het Scheppingsmandaat slaat een brug van de christelijke gemeenschap naar alle andere gemeenschappen, omdat we beiden willen dat de natuurlijke wereld in de allerbeste staat verkeert om de mensheid te laten gedijen. Deuren kunnen opengaan voor het overbrengen en accepteren van de boodschap van het Evangelie wanneer we samenwerken voor een gemeenschappelijk doel.
Hoe kerken het Scheppingsmandaat kunnen vervullen
De discussiegids die bij dit bericht is gevoegd, helpt uw kerk op weg bij het vaststellen van de rol die zij zou kunnen spelen bij het helpen van christenen om het Scheppingsmandaat te vervullen. Hier zijn enkele ideeën op hoog niveau om die discussie voor te bereiden:
- Leidt een prekenserie over het thema gerechtigheid door de Bijbel heen. Een goede bron voor een preek over gerechtigheid is Let Justice Roll Down van Bruce Birch. Of zoek een bijbelstudie of schrijf er een voor een kleine groep of persoonlijke studie.
- Leer de bijbelse principes die als leidraad zouden moeten dienen hoe christenen zouden moeten denken over alle kwesties in onze samenleving, zodat ze hun eigen analyse kunnen maken en een standpunt kunnen ontwikkelen. Hoe wil God dat wij denken? Wat zouden onze prioriteiten en waarden moeten zijn? Wat zijn de parameters van een goed standpunt?
- Wees uw gemeenteleden voor om grote rentmeesters te zijn van het Scheppingsmandaat door ervoor te zorgen dat zij door Christus zijn getransformeerd om te regeren met de kenmerken van Gods heerschappij zoals hierboven opgesomd. Zoals N.T. Wright zegt: “Als het evangelie u niet transformeert, hoe weet u dan dat het iemand anders zal transformeren? “3
Key Thought: Christenen moeten zich bezighouden met het Scheppingsmandaat als onderdeel van Gods plan voor de mensheid.
“De boeken, Caring for Creation: The Evangelical Guide to Climate Change and a Healthy Environment en Resurrecting Religion zijn beschikbaar gesteld met dank aan Graf-Martin Communications, Inc. Nu verkrijgbaar bij uw favoriete boekhandelaar.”