De laatste tien jaar is er veel aandacht geweest voor bedreigde talen, aangezien is aangetoond dat een meerderheid van de talen in de wereld in de nabije toekomst mogelijk zal uitsterven. De academische gemeenschap is opgeroepen solidair te zijn met uitstervende talen, omdat deze talen 1) een belangrijke bron zijn voor het hele veld van taalkunde en taalstudies, omdat ze een grote variatie in menselijke taal laten zien die verloren zou kunnen gaan, en 2) een belangrijke bron zijn voor hun gemeenschappen van sprekers, omdat ze karakteristieke manieren van spreken en het organiseren van kennis over de wereld bevatten die verloren zouden kunnen gaan, en bovendien symbool staan voor en een directe afspiegeling zijn van de loyaliteit en solidariteit van de gemeenschap. The Life of Our Language is een casestudy van taalbehoud, taalverschuiving die leidt tot verlies, en pogingen om de taal nieuw leven in te blazen onder Kaqchikel Mayas die leven in de centrale hooglanden van Guatemala.
De belangrijkste bijdrage van dit boek is dat het het proces van taalverlies documenteert voor een taal die nog steeds een relatief groot aantal sprekers heeft. De bevolking wordt geschat op meer dan een half miljoen, wat ver afstaat van taalgemeenschappen die slechts een tiental oudere sprekers tellen. Niettemin vertoont het Kaqchikel duidelijke tekenen van taalverschuiving en taalverlies. Het boek documenteert drie verschillende Kaqchikel-steden in verschillende stadia van verschuiving, en laat zien hoe verschillende lokale geschiedenissen de taal in elk gebied hebben beïnvloed. Alle lijken echter af te stevenen op het uiteindelijke taalverlies, en de drie gebieden vertegenwoordigen verschillende historische stadia van verschuiving die alle Mayatalen lijken door te maken.
Het verhaal eindigt echter niet met de documentatie van taalverschuiving en -verlies. De auteurs hebben een hoofdstuk gewijd aan de pogingen om de taal nieuw leven in te blazen in de Kaqchikel-gemeenschappen. Hoewel het te vroeg is om veranderingen als gevolg van deze inspanningen te documenteren, is er een sterke suggestie dat ze op tijd kunnen zijn om het verlies tegen te gaan. De auteurs zijn voortdurend voorzichtig optimistisch over de toekomst van het Kaqchikel, ondanks het overweldigende bewijs dat het onder sterke druk staat om over te schakelen op het Spaans. De recente geschiedenis van andere Mayatalen in Guatemala laat zien dat ze wel eens gelijk zouden kunnen hebben — in sommige gemeenschappen is de verschuiving zelfs omgekeerd.
Dit boek biedt ook een werkelijk uitstekend overzicht van wat er gebeurt in taalcontactsituaties, een korte cultuurgeschiedenis van het Mayagebied, en een zeer persoonlijk en leesbaar verslag van de taalcontactervaringen van Wuqu’ Ajpub’. Dit is een belangrijk sterk punt; het laat heel duidelijk zien hoe het zou kunnen zijn om taalcontact en taalmarginalisatie te ervaren, en houdt een sterk pleidooi voor taalbehoud vanuit het gezichtspunt van de sprekers.