We reizen terug in de tijd om een unieke Britse verpleegster te ontmoeten die tijdens de Eerste Wereldoorlog het leven van vele soldaten heeft gered. Ze wordt vandaag herinnerd om haar moed en mededogen, maar ook om haar tragische dood, die de aandacht trok van duizenden mensen over de hele wereld. Lees alles over het leven van Edith Cavell…
Edith Cavell feiten
Volledige naam: Edith Louisa Cavell
Geboren: 4 december 1865
Woonplaats: Swardeston, Norfolk, Engeland.
beroep: Verpleegster
Overleden: 12 oktober 1915
Bekendst om: Haar werk als verpleegster in de Eerste Wereldoorlog – en omdat ze ter dood werd veroordeeld omdat ze geallieerde soldaten hielp ontsnappen uit Duits gebied.
Het vroege leven van Edith Cavell
Edith Cavell werd geboren in het dorpje Swardeston in Norfolk, Engeland. Haar ouders waren Louisa Sophia en dominee Frederick Cavell – de pastoor van een plaatselijke kerk. Ze had drie jongere broers en zussen: twee zussen, genaamd Lillian en Florence, en een broer, genaamd John.
Toen ze een jong meisje was, studeerden Edith en haar zussen in de pastorie waar ze woonden. Ze ontpopte zich in haar jonge jaren als een ware kunstenares en had een passie voor het schilderen van prachtige bloemen.
Op ongeveer 15-jarige leeftijd schreef ze zich in aan de Norwich High School for Girls, en ging later naar drie verschillende kostscholen.
Edith studeerde hard, en had een bijzonder talent voor het leren van Frans – een talent dat ze in haar werkzame leven zou gebruiken…
Wat voor werk deed Edith Cavell?
In 1890 verhuisde Edith naar de stad Brussel, in België, om te werken als gouvernante (een vrouw die les gaf aan kinderen in een privé-huishouden) voor de familie François. Vijf jaar lang gaf zij les aan de vier kinderen van de familie: Marguerite, Georges, Hélène en Eveline.
Zij bleek ook zeer goed te zijn in haar werk, met een vriendelijke maar strenge benadering van het lesgeven. Tijdens haar verblijf in België bleef ze ook schilderen en perfectioneerde ze haar Frans.
Treurig genoeg werd Ediths vader in 1895 ziek en Edith keerde terug naar Swardeston om bij hem te zijn. Maar, eind goed, al goed, zoals ze zeggen! Edith hielp hem weer gezond te maken, en voelde zich geïnspireerd. Edith Cavell had nu een nieuwe passie – ze wilde verpleegster worden.
Edith Cavell’s carrière als verpleegster
In 1896 bracht Edith een paar maanden door in het Fountains Fever Hospital om te zien of verpleging wel het juiste beroep voor haar was. En wat denk je… dat was het zeker! Later dat jaar werd ze aangenomen in het Royal London Hospital om haar professionele opleiding te beginnen.
Het duurde niet lang voordat Edith haar verpleegkundige vaardigheden in de praktijk bracht. In 1897 brak een dodelijke ziekte genaamd tyfus uit in de stad Maidstone in Kent, Engeland, en Edith werd – samen met een aantal andere verpleegsters – gestuurd om de zieken te helpen.
Ze deed het geweldig, en ontving zelfs een ‘Maidstone Medal’ – een onderscheiding die werd gegeven aan degenen die hard werkten om de dodelijke epidemie te verslaan. Joepie voor Edith!
Edith Cavell keert terug naar België
In de daaropvolgende jaren werkte Edith in een aantal ziekenhuizen in Engeland. Maar in 1907 werd ze gevraagd terug te keren naar België om te helpen bij de verzorging van een ziek kind, onder de hoede van Dr. Antoine Depage.
Op dat moment was Edith een gerespecteerde verpleegster en het duurde niet lang voordat Dr. Depage een andere baan voor haar had – een belangrijke baan met veel verantwoordelijkheid.
Hij opende de eerste school voor de opleiding van verpleegkundigen in België, genaamd L’École Belge d’Infirmières Diplômées (Het Medisch Instituut Berkendael) en gaf Edith Cavell de leiding. Zij bleek de perfecte persoon voor de job en maakte van de school een groot succes.
Edith deed haar werk zo goed dat ze al na één jaar verpleegsters opleidde en leverde aan drie ziekenhuizen, 24 scholen en 13 kinderdagverblijven. Indrukwekkend, hè?
Edith Cavell en de Eerste Wereldoorlog
In 1914, tijdens een van haar reizen terug naar Norfolk om haar familie te bezoeken, bereikte het nieuws Edith over het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog – een enorme oorlog die uitgevochten werd tussen de Geallieerden aan de ene kant (het Britse Rijk, Frankrijk, België, Rusland en later de VS), en de Centrale Mogendheden aan de andere kant (Duitsland, Oostenrijk, Hongarije, Bulgarije en Turkije).
Nadat ze hoorde over alle mannen die werden uitgezonden om te vechten in bloedige gevechten, besloot ze dat ze moest helpen. En dus vertrok ze opnieuw naar Brussel in België, waar haar ziekenhuis was omgebouwd tot Rode Kruisziekenhuis voor de verzorging van oorlogsslachtoffers.
Daar moedigde ze de verpleegsters aan om alle soldaten te behandelen die door hun deur kwamen, ongeacht aan welke kant ze vochten.
In augustus 1914 rukten Duitse troepen op naar België en namen het land in handen. In die tijd nam Edith een beslissing die haar lot zou veranderen – ze besloot Britse, Belgische en Franse soldaten te helpen ontsnappen naar Nederland, een ‘neutraal land’ waar ze veilig zouden zijn.
Nauw samenwerkend met een geheim netwerk van mensen, bood ze geallieerde soldaten onderdak in haar ziekenhuis totdat ze beter waren, en smokkelde ze hen vervolgens via een ondergrondse gang naar buiten. Ze hielp hen ook aan wat geld, valse identiteitskaarten en geheime wachtwoorden voor hun ontsnapping.
Na verloop van tijd kreeg de Duitse politie argwaan tegen Edith, en haar collega’s drongen er bij haar op aan om te vluchten om zichzelf te redden. Edith weigerde en stond erop te blijven en de geallieerde soldaten te helpen België te verlaten.
Maar in augustus 1915 sloeg het noodlot toe toen een Belgische spion de geheime tunnel onder het hospitaal ontdekte en dit aan de autoriteiten meldde. Op 3 augustus werd Edith gearresteerd en in afzondering gehouden. Toen ze door Duitse ambtenaren werd ondervraagd, koos ze ervoor niet te liegen en bekende alles…
Help Edith Cavell!
Het nieuws van Ediths arrestatie verspreidde zich snel en er ontstond een internationale protestactie om haar vrij te laten.
Velen vonden dat ze met genade behandeld moest worden, gezien het feit dat ze zoveel werk had verzet om zowel geallieerde als Duitse soldaten te helpen en te verzorgen.
Treurig genoeg werd hun geroep niet gehoord en na een kort proces werd Edith schuldig bevonden aan verraad en ter dood veroordeeld.
Politici uit verschillende landen pleitten ervoor dat haar doodvonnis zou worden heroverwogen, maar het besluit stond vast. En, tragisch genoeg, werd Edith Cavell op 12 oktober 1915 in Brussel door een Duits vuurpeloton geëxecuteerd.
Na Ediths dood…
Edith Cavell’s lichaam werd begraven op de schietbaan waar ze was geëxecuteerd. Maar haar naam leefde voort – heel erg zelfs.
Veel kranten, vooral in Groot-Brittannië en Amerika, schreven over haar dood en hoe heldhaftig Edith Cavell was. Ze gebruikten haar executie ook als ‘propaganda’ – om mensen te laten denken dat de Duitse strijdkrachten wreed en wreed waren, en om mannen aan te moedigen zich bij de oorlog aan te sluiten en tegen hen te vechten.
Maar veel mensen beweren dat dit verre van wat Edith gewild zou hebben. Tot op de dag van vandaag zijn mensen verbaasd over de ongelooflijke waardigheid waarmee Edith haar dood tegemoet trad.
Zij accepteerde haar vonnis, beschreef het als “rechtvaardig”, en toonde zelfs volledige vergevingsgezindheid tegenover haar beulen. Tijdens een bezoek van dominee Stirling Gahan op de avond voor haar executie sprak ze de beroemde woorden:
“Patriottisme is niet genoeg; ik mag geen haat of bitterheid koesteren jegens wie dan ook.”
Op 13 mei 1919, na afloop van de oorlog, werd Ediths lichaam teruggebracht naar Engeland. Er werd een herdenkingsdienst voor haar gehouden in de Westminster Abbey in Londen en duizenden mensen trokken door de straten van de stad om hun respect te betuigen.
Ze werd later herbegraven in de kathedraal van Norwich, vlakbij haar geboorteplaats Swardeston.
Hoe wordt Edith Cavell herdacht?
Een belangrijke figuur in de Europese geschiedenis, Edith Cavell wordt erkend als een pionier van de moderne verpleging in België. Ze wordt herinnerd omdat ze tijdens de Eerste Wereldoorlog het leven redde van vele soldaten, ongeacht aan welke kant ze vochten.
Wat meer is, ze stelde de veiligheid van anderen boven die van haarzelf, en accepteerde haar lot met ongelooflijke waardigheid.
In 1920 werd een standbeeld van Edith Cavell onthuld bij Trafalgar Square, met vier woorden erin gegraveerd – vier woorden die de kwaliteiten beschrijven waarvoor deze opmerkelijke vrouw het best herinnerd wordt: Menselijkheid, standvastigheid, toewijding en opoffering.