Fujiwara Michinaga, (geb. 966, Kyōto-dood 3 jan. 1028, Kyōto), de machtigste van de Fujiwara-regenten, tijdens wiens regering de keizerlijke hoofdstad in Kyōto haar grootste luister bereikte, en de Fujiwara-familie, die het Japanse hof tussen 857 en 1160 domineerde, het toppunt van haar heerschappij bereikte.
Michinaga was de zoon van Kaneie, het vorige hoofd van de Fujiwara-familie, en hij volgde de leiding van de clan op na de dood van zijn oudere broer in 995. Michinaga heeft nooit de titel kampaku (kanselier) aangenomen, maar doorliep de reguliere keizerlijke ambten totdat hij in 1017 werd benoemd tot grote staatsminister (dajō daijin).
Michinaga kreeg de eretitel van Nairan, die hem toegang verschafte tot de privé-documenten van het paleis. Het gezag van de keizer werd nog steeds erkend, maar de werkelijke zetel van de regering werd verplaatst van het keizerlijk paleis naar Michinaga’s administratie (mandokoro). Vier verschillende keizers werden gedwongen zijn dochters te huwen; twee keizers waren zijn bloedneven en drie zijn kleinzonen.
Enige van Japans grootste literatuur werd geproduceerd tijdens Michinaga’s heerschappij. De pracht van zijn paleis werd het onderwerp van vele verhalen. Het beroemde Makura no sōshi (“Kussenboek”), van de hofdame Sei Shōnagon, bevat vele verwijzingen naar Michinaga; prins Genji, de held van de grote Japanse roman Genji monogatari (Het verhaal van Genji), zou gedeeltelijk zijn gemodelleerd naar Michinaga.
De omstandigheden op het platteland verslechterden echter ernstig tijdens Michinaga’s bewind, en veel machtige krijgersfamilies in de provincies weigerden de centrale controle te erkennen. Een tijdlang kon Michinaga de omstandigheden in de hoofdstad stabiliseren door krijgers van de clans Minamoto en Taira te betalen om als een soort aanvullende politiemacht op te treden, maar naarmate de Fujiwara’s afnamen, namen deze bendes geleidelijk een groot deel van de regeringsmacht over.