In 1945 was de Tweede Wereldoorlog officieel afgelopen, en de soevereiniteit van Frankrijk was teruggekeerd. Het einde van de Tweede Wereldoorlog veranderde de mode-industrie niet onmiddellijk. Kledingrantsoenen en stofbeperkingen bleven nog enige tijd gehandhaafd omdat de economie langzaam veranderde van een oorlogseconomie in een vredeseconomie.
Modehuizen werden heropend, nieuwe ontwerpen werden ontwikkeld. Langzaam begon de mode-industrie te bloeien na de Tweede Wereldoorlog. Breekbare vrouwelijkheid werd gezien in de vorm van zachte schouders, naaldhakken, polslange handschoenen en volle golvende rokken. Zelfs de outfits van werkende vrouwen hinten naar breekbaarheid, met kokerrokken, kleine hoedjes met sluier en veren. De zoomlijnen gingen omhoog!
De redding van de mode in Frankrijk werd geholpen door Christian Dior die in 1946 een couturehuis opende met een kledinglijn waarin katoen werd gebruikt. Zijn eerste lijn in 1947 moedigde vrouwen aan om luxueus te zijn.
Christian Dior, die een jaar als Frans officier diende, besloot dat Franse vrouwen, een nieuwe look nodig hadden.
De New Look bestond uit alles wat de oorlog niet toestond, vrouwelijke & schoonheid. Het moedigde kleine tailles, overdadige stof, en luxe aan.
WAAROM DEZE HERONTWIKKELING TE PLAATSEN?
De Franse vrouwen, die jarenlang onder het nazi-regime en de gevolgen van de WERELDOORLOG hadden geleefd, wilden zich weer mooi voelen, vandaar de revitalisering van de mode-industrie. Mode was een manier voor vrouwen om zichzelf weer te uiten.
FASHION AWARNESS IN AMERIKA!
Een nieuw wereldbewustzijn ontstond toen Amerikanen zich bewust werden van andere plaatsen. Tropische prints werden populair met exotische bloemen zoals palmbladeren en hibiscusbloemen.
De kleuren en stijlen van Mexico en Latijns-Amerika brachten nieuwe kleuren zoals terra-cotta en turkoois naar vrouwen die hunkerden naar helderheid en plezier.