Falaise

Van welke kant u het stadje ook nadert, de volledig vierkante stenen donjon op zijn rotspunt (de naam komt van het Oudduitse woord falisa dat ‘rots’ betekent) domineert het marktstadje tot op de dag van vandaag. Het huidige stenen kasteel, altijd geassocieerd met Willem de Veroveraar als zijn geboorteplaats, is, net als in Caen, voornamelijk het werk van zijn jongste zoon, Hendrik I.

BORSTPLAATS VAN WILLIAM DE VERKONVER

De hertogen van Normandië kozen dergelijke plaatsen om zowel de plaatselijke bevolking onder controle te houden als hen te beschermen – vandaar de omvang van de vestingmuur. De verovering begon in zekere zin thuis, maar de Normandiërs zouden voor altijd beroemd blijven om hun kastelenbouw. De 6de hertog Robert had waarschijnlijk zijn oudere broer hertog Richard vergiftigd over de erfenis van het hertogdom – we zullen het nooit weten – om vervolgens zelf te sterven, mogelijk ook vergiftigd – we zullen het nooit weten – bij zijn terugkeer uit het Heilige Land. Charmante mensen. Zo bleef William over, een kwetsbaar bastaardkind, de zevende hertog, amper acht jaar oud.

Op Deense wijze

William was ter wereld gekomen als gevolg van een coup de coeur tussen Robert en Arlette (of Herleva), een leerlooiersdochter die werd betrapt bij het wassen van huiden in een beekje aan de voet van de kasteelmuren. Liefde op het eerste gezicht lijkt het. Hoewel zij nooit trouwden, scheen Robert haar te hebben vertrouwd en liet haar aan de graaf van Conteville uithuwelijken om haar in veiligheid te brengen. Zo zou William twee halfbroers hebben; Odo (hij van het Tapijt van Bayeux) en, jawel, een andere Robert; latere metgezellen in 1066 And All That. Dat de kleine bastaard Willem als erfgenaam werd aangewezen vóór Roberts vertrek naar het Heilige Land in 1034 was in die tijd niet ongebruikelijk; men noemde het danico, ‘op de Deense manier’. Turbulente tijden zouden voortduren; het familiekasteel vond zichzelf meer dan eens de favoriete veilige haven voor Willem en in het hart van een geschiedenis die zou leiden tot de transformatie van zichzelf – en van Engeland…

Het lot van Falaise

De omvang van de plaats, de imposante donjon, de gordijnmuren en ronde torens, alles gelegen op een uitloper van de rots herinneren ons aan het strategisch belang dat het ooit had, een belang dat zou terugkeren met de Slag van Falaise in 1204 – en in 1944, waarvoor bij beide gelegenheden de stad zwaar zou lijden. Falaise werd door de geallieerden aangewezen als een stad die belangrijk genoeg was om te worden verwoest. De stad lag op de weg naar Caen, een doel op D-Day. De Duitsers mochten er niet doorkomen. De kerken en een groot deel van de stad werden herbouwd met gebruikmaking van de plaatselijke steen. Het kasteel, echter, was te goed gemaakt om iets anders te zijn dan een beetje gedeukt.

Heden ten dage is het mogelijk om zowel het kasteel als het Memorial to Civilian Suffering museum bij de poort te bezoeken – een herinnering aan de omvang van de verwoesting in 1944 en de gevolgen voor de lokale bevolking die erdoor getroffen werd.

Nabij