Joan Didon’s On Keeping A Notebook
In het verhaal van Joan zijn er talrijke momenten waarop de auteur een duidelijk geïdentificeerde gebeurtenis heeft. Een zo’n gebeurtenis is wanneer de auteur opent met een interessante maar dubbelzinnige passage over een vrouw genaamd Estelle. Ze noemt de locatie en de betrokken personen. In een andere alinea vertelt ze over haar eerste notitieboekje, een Big Five tablet, en de reden waarom haar moeder het aan haar gaf. Deze passage beschrijft wat haar eerste aantekening was en het inzicht erachter.
Een duidelijk beschreven setting is wanneer de auteur levendige details gebruikt om de scène met Estelle te beschrijven: de locatie, de mensen in de kamer, en het gesprek. Ze vertelt ook over toen ze een notitieboek begon te gebruiken, een Big Five tablet. De auteur houdt ook aantekeningen bij van de locaties waar ze dingen ziet. Ze beschrijft bijvoorbeeld hoe ze in het Beverly Hills Hotel was en zich herinnerde dat ze dezelfde blondine van het Beverly Hills Hotel bij Saks Fifth Avenue zag met een nertsjas aan. Het schrijven van de auteur kan echter verwarrend zijn omdat ze voortdurend van setting verandert.
Joan gebruikt levendige details in haar hele verhaal. Een passage die ik erg beschrijvend vond, is die over de vrouw met de echtgenoot die werd geboren in de nacht dat de Titanic zonk. Joan beschrijft de zon als “een Californische winterzon.” Ze gaat verder met in detail te praten over haar kater, het overrijden van een zwarte slang, en eindigt het met een interessant gesprek over waarom de vrouw haar man verliet. Die details omvatten “een kleine baby van zeven maanden” en “$1.000 per maand aan huur”.
De auteur behoudt een consistent gezichtspunt doorheen het verhaal. De lezer weet dat zij de hele tijd aan het woord is, omdat zij de verteller is. Joan houdt een toon aan die onderzoekend is. Ze stelt voortdurend vragen over waarom ze notities schrijft en ondertussen deelt en verklaart ze verschillende gebeurtenissen die ze had genoteerd.
Joan maakt gedurende het verhaal verschillende opmerkingen over het schrijven van notities. Ze zegt dat ze geen aantekeningen maakt om een feitelijk verslag bij te houden. Ze zou vaak aantekeningen maken die “sommigen leugens zouden noemen.” Op een gegeven moment zegt ze dat notitieboekjes niet alleen over andere mensen gaan, maar ook over onszelf. Tot slot vermeldt de auteur in de laatste paar alinea’s dat notities bedoeld zijn om contact te houden met alles, het verleden en het heden. “En ik veronderstel dat het contact houden is waar het in notitieboekjes om gaat.”