Met de groeiende lerarencrisis, Trump’s oorlog tegen studentenvisa en het college-toelatingsschandaal dat nog steeds de krantenkoppen over de hele wereld haalt, lijkt het erop dat chaos de Amerikaanse onderwijsdroom heeft verstoord.
Experts houden de academische neergang van de natie nauwlettend in de gaten en roepen op tot grote hervormingen als het land ooit nog een concurrerende generatie hoopt op te voeden.
Maar dit vereist waarschijnlijk een monumentale verschuiving in de structuur van de overheidsuitgaven van de natie, aangezien de VS momenteel meer aan gevangenissen uitgeeft dan aan zijn openbare scholen, met 15 Amerikaanse staten die 27.000 dollar meer per gevangene uitgeven dan per student.
Terwijl de Amerikanen slechts 4.4 procent van de wereldbevolking, is het land de thuisbasis van bijna 25 procent van ’s werelds gevangen delinquenten.
Volgens een analyse van persoonlijke bankieren site GoBankingRates, Californië injecteert 8,6 miljard dollar per jaar op zijn gevangenissen, gemiddeld op 64.642 dollar per gevangene. Dit staat tegenover 11.495 dollar die elke Californische student ontvangt, waardoor er een enorme kloof van 53.147 dollar blijft bestaan tussen gevangenis- en onderwijsuitgaven – de grootste van alle Amerikaanse staten.
New York komt binnen met de op een na grootste kloof, betaalt 22.366 dollar per student in vergelijking met 69.355 dollar per gevangene.
Connecticut is derde met een uitgavenverschil van 43.201 dollar tussen de twee, gevolgd door New Jersey op de vierde plaats en Rhode Island op de vijfde, met een verschil van respectievelijk 43.201 dollar en 43.032 dollar.
Klik op de staten hieronder om hun gevangenis- vs. onderwijsuitgaven te bekijken
GoBankingRates schrijft het verschil toe aan het personeel dat nodig is om elke instelling te runnen. Volgens hun analyse behandelen leraren in de VS ongeveer 20,8 studenten per stuk, terwijl één bewaker gewoonlijk slechts 5,3 gedetineerden in de gaten houdt.
In New York City en verschillende delen van Californië kan het aantal zo laag zijn als twee gevangenen per bewaker.
Maar er zijn andere factoren in het spel, waaronder de duizelingwekkende opsluitingspercentages in instellingen in heel Amerika. In 2014 publiceerde de National Research Council (NRC) een 464 pagina’s tellend rapport dat de vier decennia lange stijging van het aantal gevangenen in de natie analyseerde. Het kostte de NRC twee jaar om de gegevens te verzamelen en te verwerken.
Het merkt op dat in 1973 Amerikaanse federale en staatsgevangenissen 200.000 volwassenen vasthielden. Tegen 2009 was dat aantal gestegen tot 1,5 miljoen, met nog eens 700.000 die tijd uitzitten voor lokale misdrijven, wat neerkomt op een totaal van 2,23 miljoen volwassenen.
Toen het NRC-rapport vijf jaar geleden werd gepubliceerd, was het opsluitingspercentage voor Amerikaanse volwassenen 1 op 10, 5 tot 10 keer hoger dan de percentages in West-Europa. Als gevolg hiervan heeft Amerika ’s werelds grootste gevangenisbevolking.
Het Prison Policy Initiative (PPI) wijst erop dat, terwijl er elk jaar meer dan 600.000 mensen de Amerikaanse gevangenissen binnenkomen, de jaarlijkse gevangenisomzet van de natie 10,6 miljoen bedraagt. Gevangenissen, die worden gerund door de lokale rechtshandhaving, zijn ontworpen om gedetineerden te houden die op hun proces wachten of een kortstondige straf uitzitten, terwijl gevangenissen over het algemeen door de staat of de federale overheid worden gerund en gedetineerden vasthouden die voor ernstigere misdrijven zijn veroordeeld.
Zoals het PPI uitlegt, zijn de meeste personen die in Amerikaanse gevangenissen zijn opgesloten nog niet veroordeeld.
The Washington Post merkt op dat deze enorme toename in gevangenschap grotendeels te wijten is aan politiek en beleid. Sinds de jaren zeventig heeft het Congres een aantal wijzigingen in de strafmaatwetgeving doorgevoerd, waardoor gevangenisstraffen werden opgelegd voor kleine vergrijpen en langere straffen werden ingevoerd voor geweldsmisdrijven en recidivisten.
Daar komt nog bij dat de voortdurende ‘oorlog tegen drugs’, een uitvloeisel van Lyndon B. Johnson’s ‘oorlog tegen de misdaad’, betekent dat drugsmisdrijven nu veel zwaarder worden bestraft, wat leidt tot hogere opsluitingspercentages.
De federale uitgaven in de VS staan onder immense druk. 75 miljard dollar wordt besteed aan correcties, terwijl slechts 65 miljard dollar wordt besteed aan hoger onderwijs. Meer geld zou moeten worden besteed aan het verbeteren van levens en het vergroten van kansen in plaats van mensen in de gevangenis te stoppen. pic.twitter.com/5emsEsjm0N
– Justice Initiative (@JI_GPH) April 8, 2018
De neerslag hiervan betekent dat de uitgaven van staten en overheden aan gevangenissen en gevangenissen sinds 1990 drie keer zo snel zijn gestegen als de uitgaven aan scholen, volgens een rapport uit 2016 van het Amerikaanse ministerie van Onderwijs (DofE).
De situatie is erger op postsecundair niveau, waarbij de DofE opmerkt dat van 1989-90 tot 2012-13 de staats- en lokale uitgaven voor correcties met 89 procent stegen, terwijl de subsidies voor hoger onderwijs stagneerden.
De relatie tussen percentages van schoolvoltooiing en criminele neiging is duidelijk. Uit gegevens van het Bureau of Justice Statistics (BJS) blijkt dat tweederde van de staatsgevangenen de middelbare school niet heeft afgemaakt, terwijl jonge zwarte mannen tussen de 20 en 24 jaar, die niet in het bezit zijn van een diploma van de middelbare school of een gelijkwaardige kwalificatie, een grotere kans hebben om in de gevangenis te belanden dan om werk te vinden.
Uit studies is gebleken dat op lange termijn, vergelijkbare tijdsbestekken, staten die extra geld injecteren in hun schooldistricten met de laagste inkomens meer academische verbetering zien in die districten dan staten die dat niet doen.
De onderwijssector heeft dringend behoefte aan investeringen. De regeringen van de afzonderlijke staten moeten alles in het werk stellen om de opsluitingsniveaus te verlagen, de uitgaven voor gevangenissen te verminderen en middelen te herinvesteren in het schoolsysteem van de Verenigde Staten.
De wereldwijde reputatie van het land staat op het spel; het is de ultieme catch 22-situatie, waarbij studenten en scholen te weinig middelen krijgen en niet worden ondersteund, terwijl de meest kwetsbaren van het land vast komen te zitten in een opsluitingscyclus die bijna onmogelijk te ontsnappen is.
In plaats daarvan moet onderwijs worden gebruikt als een instrument voor rehabilitatie, dat een toegangspoort biedt tot werkgelegenheid en een soepele overgang terug in de maatschappij, waar de kans op recidive veel kleiner is.
Zo luidt de conclusie van het DofE-rapport: “Het verminderen van het aantal opsluitingen en het herbestemmen van een deel van de middelen voor investeringen in onderwijs waarvan we weten dat ze werken – inclusief een aanzienlijke verhoging van de salarissen van leerkrachten … het bieden van meer onderwijskansen voor studenten die hoger onderwijs willen volgen, en voor degenen die in de gevangenis zitten, het bieden van toegang tot hoogwaardig penitentiair onderwijs – zou een … effectievere aanpak kunnen opleveren om zowel de criminaliteit terug te dringen als de kansen voor risicojongeren te vergroten, met name als de herbestemde middelen in de context van voorschoolse opvang tot 12 jaar worden gericht op scholen met veel armoede.”
Hervorming van het onderwijs is nu nodig. De vooruitzichten van de toekomstige generaties van Amerika hangen ervan af.
Vindt u dit goed? Dan zult u ook houden van…
Dit zijn de (zeer) weinige Amerikaanse universiteiten waar verdienste niet dood is
Studentenlening schuld: Amerikaanse millennials zijn meer schuldig dan vorige generaties