Toen Ellen DeGeneres en Portia de Rossi eerste blik op elkaar op een feestje in 2001, het was liefde op het eerste gezicht.
Maar opgesloten in de greep van een verwoestende eetstoornis en doodsbang om publiek te gaan met haar seksualiteit, zou het drie lange jaren duren voordat Portia Ellen kon vertellen hoe ze zich echt voelde.
“toen ik haar voor het eerst zag, maar ik was gesloten en heel, heel bang dat als ik over mijn homoseksualiteit zou praten, het het einde van mijn carrière zou betekenen, dus ik was niet van plan om met de beroemdste lesbienne ter wereld uit te gaan,” zou ze zich later herinneren.
Vanaf het feit dat ze als kindmodel te horen kreeg dat ze moest afvallen, leed Portia, 47 jaar, sinds haar twaalfde aan eetstoornissen – ze hongerde zichzelf uit voor een grote klus, en kreeg weer trek als die voorbij was.
En toen ze in 1998 doorbrak als advocate Nelle Porter in het juridische drama Ally McBeal, raakte ze in een neerwaartse spiraal van gevoelens van ontoereikendheid en angst dat haar seksualiteit bekend zou worden.
Ze ontmoette haar broer voor een diner en at ‘praktisch alles op het menu’ na haar eerste dag op de set, voordat ze zich volpropte met junk food alleen in haar auto en zichzelf dwong om over te geven.
“Ik haatte zuiveren. Het was een straf dat ik me niet aan een dieet kon houden,” vertelde ze eerder aan de online docuserie It Got Better.
“Ik haatte vreetbuien, vreetbuien gaven me tijdelijk verlichting, omdat ik echt uitgehongerd was.
“Psychologisch gezien wilde ik gewoon de leegte opvullen. Maar door het zuiveren voelde ik me zieliger dan wanneer ik voor de zoveelste keer niet op dieet was geweest.”
Gemarteld omdat ze tijdens een fotosessie niet in de minuscule pakjes paste, ging ze obsessief diëten en sporten. Tegen het jaar 2000 woog de 1,80 m lange actrice nog maar 1,80 m.
Maar haar broer was zo geschokt door haar magere gestalte toen ze met Kerstmis naar Australië terugkeerde, dat hij in tranen uitbarstte.
Ze herinnert zich: “Hij zag me trainen in de sportschool en hij zag hoe uitgemergeld ik was geworden.”
Maar een jaar later raakte ze bewusteloos op de set van de film Who Is Cletis Tout? en een medisch onderzoek onthulde dat ze leed aan cirrose, oesteoperose en orgaanfalen.
“Ze haatte zichzelf,” zou Ellen later aan OPrah Winfrey vertellen. “Ik bedoel, ze haatte zichzelf absoluut. Ik weet het niet, ik kijk naar haar en ik denk alleen maar: ‘Hoe heb je ooit – ik bedoel, hoe heb je niet geweten hoe geweldig je was?’ Het is hartverscheurend.”
Portia ging afkicken, maar haar demonen waren er nog steeds.
Ze zei: “Omdat ik stopte met mezelf uit te hongeren, betekende dat niet dat ik niet langer een eetstoornis had. In plaats daarvan zwaaide de slinger de andere kant op. Ik overvette mezelf en werd ernstig boulimisch. In tien maanden tijd ging ik van 82 pond naar 168 pond.
Alles veranderde echter toen ze in 2004 tijdens een fotoshoot weer in contact kwam met Ellen en de tv-ster ‘haar de adem benam’.
“Dat was me in mijn leven nog nooit overkomen, dat ik iemand zag en al die dingen waarover je in liedjes hoort en in gedichten leest. Mijn knieën waren zwak. Het was verbazingwekkend,” herinnerde ze zich eerder.
Diezelfde avond kwamen ze elkaar weer tegen bij VH1’s Big in ’04 awards show, waar ze aan de praat raakten en al snel beseften dat de aantrekkingskracht wederzijds was.
En Portia crediteert haar vrouw met het redden van haar uit de greep van haar eetstoornis hel, uit te leggen hoe Ellen zag wie ze was onder haar huid en ‘reikte in en trok me eruit’.
Beste selectie van showbizz long reads
In haar autobiografie Unbearable Lightness: A Story of Loss and Gain, zei Portia: “Ik ontmoette Ellen toen ik 168 pond woog en ze hield van me. Ze zag alleen de persoon van binnen. Mijn twee grootste angsten, dik zijn en homo zijn, toen gerealiseerd, leidde tot mijn grootste vreugde.
“Wanneer ik rustig zit en in stilte het universum bedank voor alle zegeningen in mijn leven, begin ik met Ellen en eindig ik met mijn dijen. Ik dank mijn lichaam dat het me niet straft voor wat ik het heb aangedaan en dat het een gezond vat is waarin ik dit prachtige leven mag ervaren.
“Ik denk dat haar liefde voor mij zo onvoorwaardelijk is dat het me eigenlijk het gevoel geeft dat ik mezelf misschien moet gaan accepteren om wie ik ben, want zij lijkt dat te doen.