Een enthousiaste concertbezoeker benadert na een optreden een virtuoze artiest en zegt, na de gebruikelijke feliciterende opmerkingen,: “Ik zou alles geven om zo te kunnen spelen! Waarop de artiest droogjes antwoordt: “Zou je acht uur per dag oefenen, zeven dagen per week, gedurende 20 jaar?”

De kans is groot dat je gitaarhelden precies dat deden: ontelbare uren besteden aan het slijpen van hun chops. Ben je klaar om hetzelfde te doen? Goed, want in deze les geven we je dezelfde bouwstenen en oefeningen om zowel de fret- als de plectrumtechniek te verbeteren, die veel van deze spelers gebruikten om hun slagvaardigheid te ontwikkelen. Dus nu is het aan jou om er evenveel oefentijd in te steken als zij deden.

Omdat deze les er uitsluitend op gericht is om de mechaniek van beide handen naar een hoger niveau te tillen, bevat hij geen echt melodische passages. Noch bevat het enige buiging, fingerstyle, hybride picking, of tapping figuren. In plaats daarvan zul je lijnen vinden die je zou kunnen omschrijven als “intens” (snel herhaalde, korte nootgroepen, gespeeld in positie), “textuur” (scalaire passages met verschillende contouren, pieken en dalen), “intervallisch” (snaar overslaan en arpeggio’s), enzovoort. Als je ze eenmaal onder de knie hebt, voeg dan nieuwe lijnen en patronen toe aan de soorten passages die naar boven komen als je improviseert in de categorieën die je interesseren.

Ten slotte, realiseer je dat er geen substituut is voor het aandachtig bestuderen van de handbewegingen van technisch gevorderde spelers. De volgende keer dat je kijkt naar ofwel je gitaarleraar, die ondergrondse legende in je lokale club, je idool op tournee, of zelfs video’s, besteed strikte aandacht aan de betrokken handbewegingen. Probeer dan voor een spiegel te oefenen om een gevoel te krijgen voor de juiste positionering van elke lick.

SESSIE WERK
Wat volgt is een basisrichtlijn voor het structureren van je chops-bouwende oefensessies. Deze methodologie is vergelijkbaar met die van je favoriete techniekfreaks.

Na de warming up, neem je de totale tijd die je aan chops-ontwikkeling besteedt en verdeel je die in gelijke segmenten die de fundamentele picking en fretting stijlen behandelen: alternate picking, legato spelen, string skipping, en sweep economy picking. Bijvoorbeeld, als je gewoonlijk vier uur besteedt aan chops, dan is dat ongeveer 50 minuten aan elk onderwerp, met elk uur een pauze van 10 minuten. In elk blok behandel je alle gebruikelijke vingercombinaties, plukpatronen en stretchoefeningen. En let niet alleen op de klok, maar zet ook een alarm voor elke 50 minuten. Dan, na al die uren gespendeerd te hebben aan het bijschaven van de chops builders, probeer te improviseren, waarbij je je nieuw geleerde lijnen over je favoriete progressies gooit. Probeer zingbare frasen het middelpunt van je improvisaties te maken, en reserveer je snelle materiaal voor het opzetten van deze melodische thema’s. Neem jezelf ook zo vaak mogelijk op, en luister het dan objectief terug.

BEAT IT
Om iets te overwinnen dat je huidige technische mogelijkheden te boven gaat, moet je het eerst wat rustiger aan doen en evalueren hoe je handen presteren. Bijvoorbeeld, tijdens bepaalde scalaire bewegingen til je de 4e vinger van je frethand hoger van de hals dan je andere vingers? Als dat zo is, zal het topje van je 4e vinger de noten een milliseconde later fretten dan die andere vingers. Omdat je plectrum niet vertraagt om de extra tijd die je 4e vinger nodig heeft om zijn doel te bereiken op te vangen, zal het slordige geluid van niet-synchroon plukken en fretten het gevolg zijn. Het kan ook zijn dat je te veel plukt, bijvoorbeeld door er vijf of zes aanslagen per tel in te proppen, terwijl je vingers 16e noten willen spelen. (Dit gebeurt meestal wanneer gitaristen proberen om snellere nootgroepen te spelen dan hun oren eigenlijk kunnen horen.)

Wanneer je klippen ontdekt in je snelle frasen, gebruik dan een metronoom om je speelsnelheid te klokken en af te stellen, ongeacht wat de oorzaak is. Bepaal eerst je drempeltempo – het snelste tempo waarin je een repeterend figuur kunt spelen zonder je in te spannen (of zonder dat je handcoördinatie uit elkaar valt). Verhoog vervolgens stap voor stap de instelling van de metronoom, terwijl je de juiste fret- en pluktechniek behoudt, totdat je je doeltempo hebt bereikt (voorgestelde bpm-markeringen worden in deze les aangegeven). Houd ten slotte dagelijks je metronoominstellingen bij om je vorderingen te volgen. Het duurt niet lang voordat je op papier kunt zien hoeveel je techniek is verbeterd.

GUITAR CALISTHENICS
Het oefenen van je instrument en gezond blijven gedurende je hele leven als speler vereist de fysieke training en discipline van een atleet. Dit betekent dat je je spieren tijdens en na elke oefening moet masseren, regelmatig aan cardiovasculaire oefeningen moet doen (om een goede bloedsomloop te bevorderen), en een gezond dieet en goede slaapgewoonten moet aanhouden.

De fysieke belasting die we op de spieren in onze handen uitoefenen, maakt ons vatbaar voor blessures. Om het zekere voor het onzekere te nemen, moet u uw armen en polsen voorzichtig strekken: strek uw armen terwijl u staat, alsof u een push-up in de lucht doet, en trek uw vingertoppen zachtjes terug naar uw gezicht; of doe langzame windmills met uw armen. Wijd daarna enkele minuten aan het opwarmen van je plectrum- en frethanden. En speel altijd met een correcte houding, rechte nek en rug, minimale flexie van de frethandpols.

Begin de warming up door met je vingers puur fysieke oefeningen te doen, zoals FIGUUR 1, een afwisselend stijgend/dalend 1-2-3-4 vingerpatroon dat lateraal beweegt, d.w.z. over de nek. Voel je vrij om deze oefening langs de hals te doen, om te werken aan het verbreden van de rekbaarheid van je frethand, of langs de hals, om je te concentreren op gebieden waar de frets dichter bij elkaar liggen. (Voor een krachtigere warming-up kun je dit op een akoestische gitaar proberen.)

FIGUUR 1

(Afbeelding: Future)

Tijdens de warming-up moet je de pols en onderarm van je frethand recht en ontspannen houden, met elke vinger parallel aan elke fret, zo dicht mogelijk bij de snaren. De duim van je frethand moet achter de hals gepositioneerd zijn, niet over de zijkant gehangen, zoals het geval zou zijn voor het buigen met de palm loodrecht op de toets. Druk elke noot stevig in achter de aangegeven frets, en druk recht naar beneden met je vingertoppen. Behoud van beweging is de sleutel tot het ontwikkelen van super chops, en de bovenstaande stappen zullen helpen om die flapperende vingers in toom te houden.

FIGUREN 2A-D oefenen de meest voorkomende vingerpatronen (1-2-3, 1-2-4, 1-3-4) voor drie-notes-per-snaar toonladders op alle zes snaren. Probeer deze patronen chromatisch over de hals te verschuiven. Voor een meer grondige warming-up oefen je FIGUUR 2D met zowel 1-2-4 als 1-3-4 vingerzettingen. Merk ook op dat FIGUREN 2A-D gespeeld kunnen worden met een combinatie van alternate en economy picking, zoals aangegeven tussen notatie en tabbladen.

FIGUREN 2A-D

(Image credit: Future)

FIGUREN 3A-D bevatten twee-noten-per-snaar vingerzettingen (1-2, 1-3, 1-4), die gewoonlijk worden gebruikt voor pentatonische passages en arpeggio’s. Je zou het nuttig kunnen vinden om FIGUUR 3C te oefenen met zowel 1-4 als 1-3 vingerzettingen.

FIGUREN 3A-D

(Image credit: Future)

FIGUUR 4 ten slotte illustreert een opwarming met één noot per snaar die je arpeggio’s zou moeten verbeteren. Nu je vingers ontspannen en lenig zijn, ben je klaar om je te verdiepen in meer muzikaal lonende oefeningen.

FIGUUR 4

(Image credit: Future)

PICK BOTH WAYS

Voordat je je serieus toelegt op het superchargen van je picking, moet je bepalen of je met je huidige aanpak hogere snelheden kunt halen. Probeer de volgende test om je aanslag te beoordelen: Herhaal op een laag tempo één noot met afwisselend down- en upstrokes (bijvoorbeeld 16de noten op 69 bpm). Speel die noot nu zo snel mogelijk (bv. 16de noten op 160+ bpm). Toen je de sprong van langzaam naar snel maakte, heb je toen iets aan je manier van spelen veranderd? Bijvoorbeeld, heb je de boog of je pols veranderd of het plectrum anders vastgepakt? Of merkte je een nieuwe beweging in een deel van je hand?

Als dat zo is, is je manier van spelen niet goed. Je zou op elk tempo moeten kunnen spelen zonder je techniek te veranderen. Dit is een veel voorkomend probleem bij gitaristen die met een “vingertop”-beweging plukken, alsof ze met een potlood schrijven. (Bij het spelen van lijnen waarbij je van snaar wisselt, vallen de handpalmen van veel spelers van nature terug op de fijne bewegingen die ze op school hebben aangeleerd tijdens het perfectioneren van het cursief schrift). Deze aanpak belemmert snel afwisselend plukken. Waarom? Omdat het bij 160+ bpm bijna onmogelijk is om een plectrum vier keer te bewegen (in 16e noten) binnen een tijdspanne van één tel met je vingers alleen. Helaas oefenen deze gitaristen hun lastigste licks met deze “pencil picking”, ze vertragen ze en geloven dat ze door er tijd in te steken uiteindelijk sneller zullen plukken.

De waarheid is dat je alles moet oefenen met de snelle plukstijl die je lichaam van nature verkiest – dat wil zeggen, de exacte bewegingen die je gebruikt om supersnel te plukken op een enkele snaar. Voor de meeste spelers betekent dit plukken vanuit de pols (in sommige gevallen met de pols gebogen in “quick strumming” positie, waarbij de pink of hiel van de plukhand wordt gebruikt voor stabiliteit), zonder “stiff arming” en, nogmaals, geen vingertop-gebaseerde beweging. Merk ook op dat de meeste blazing alternate pickers zware plectrums gebruiken, die gemakkelijker door de snaren snijden dan dunnere plectrums, wat een betere synchronisatie van de handen bevordert. Houd dit alles in gedachten terwijl je je plectrumhand door de voorbeelden in deze sectie ziet lopen.

Een bewezen methode voor het ontwikkelen van blazing picking techniek is het oefenen van herhalende bewegingen tussen twee aangrenzende snaren. FIGUREN 5A-B tonen pentatonische patronen van twee noten per snaar met 1-3 en 1-4 vingerzettingen, terwijl FIGUREN 6A-C veel voorkomende 16e-noot-triplet patronen tonen op dezelfde snarenset. FIGUUR 7 voegt deze bewegingen samen in een oplopende/dalende (A mineur pentatonisch, Bb mineur pentatonisch, enz.) volgorde die vaak wordt gebruikt door spelers als Zakk Wylde en Eric Johnson.

FIGUREN 5A-B

(Image credit: Future)

FIGUREN 6A-C

(Image credit: Future)

FIGUREN 7

(Image credit: Future)

Nu gaan we wat drie-noten-per-snaar-patronen oefenen. Het beheersen van deze vingerzettingen is de sleutel tot het bereiken van de vurige klanken van onder andere Al Di Meola, John McLaughlin en Steve Morse. FIGUREN 8A-B en FIGUREN 9A-C tonen variaties van een drie-noten patroon op snaar 4. Nogmaals, oefen deze figuren met elke vingercombinatie (zie FIGUREN 2A-D); speel ze dan op verschillende snarensets, en in verschillende posities.

FIGUREN 8A-B

(Image credit: Future)

FIGUREN 9A-C

(Image credit: Future)

FIGUREN 10A-E voeg een andere snaar toe aan het plaatje, om de gemeenschappelijke vingerpatronen te isoleren die je in de meeste scalaire passages tegenkomt. Luister kritisch naar jezelf terwijl je deze oefening herhaalt. Er is een kans dat als je van de 4e snaar (met een neergaande slag) naar de 3e snaar (met een opgaande slag) gaat, je de open 3e snaar hoort klinken. Deze specifieke slag – het aanslaan van een nieuwe snaar met een opwaartse slag – is moeilijk om onder de knie te krijgen. Doe het rustig aan, en kijk uit naar manieren om de bewegingen van je plectrum te verfijnen. Het is mogelijk dat je, door te experimenteren met verschillende arched-wrist angles, een handpositie vindt die het gemakkelijker maakt om het plectrum over aangrenzende snaren te halen.

FIGUREN 10A-E

(Image credit: Future)

FIGUREN 11A-E illustreren ondertussen andere veel voorkomende combinaties van twee snaren, hier binnen de A natuurlijk mineur toonladder (A-B-C-D-E-F-G).

FIGUREN 11A-E

(Afbeeldingen: Future)

Het drietoonspatroon in FIGUUR 12 werkt voor elke toonladder of modus waarin accidentalen ontbreken (bijv, C majeur, D Dorisch, E Phrygisch).

FIGUUR 12

(Image credit: Future)

In FIGUREN 13-16 worden de noten in dit vingerpatroon op een opeenvolgende manier opgesplitst, wat meer eisen stelt aan je alternate-picking-karakter. Een sequentie is het herhalen van hetzelfde notenpatroon – bijvoorbeeld de stijgende lijn van vier noten waarmee FIGUUR 13 begint, of het patroon van zes noten waarmee FIGUUR 14 begint – beginnend op een andere toonhoogte binnen de toonladder. Speel deze passages met strikte alternate picking, beginnend met een downstroke. Oefen deze sequenties binnen alle zeven diatonische toonladdervormen met drie noten per snaar, en let op je hand om ervoor te zorgen dat je niet afwijkt van strikte alternatie.

FIGUREN 13-16

(Image credit: Future)

Nu, met behulp van de vorm van FIGUUR 12, laten we eens spelen met een aantal speed-picking bewegingen. FIGUUR 17 breidt het plukpatroon van FIGUUR 11D uit; FIGUUR 18 voert de éénsnarige lijn van FIGUUR 9C over alle zes snaren; FIGUUR 19 combineert de figuren 10 en 11D; en FIGUUR 20 wisselt af tussen de figuren 11C en 11B.

FIGUUR 17-20

(Foto: Future)

Als je deze figuren eenmaal onder de knie hebt, probeer dan eens lineaire (langs de snaren bewegende) passages te spelen die door naburige drie-noten-per-snaar-schaalposities gaan.., zoals FIGUREN 21-24, geïnspireerd door respectievelijk Paul Gilbert, Tony MacAlpine, Yngwie Malmsteen en John Petrucci.

FIGUREN 21-24

(Image credit: Future)

SMOOTH MOVES
In de vorige voorbeelden verdeelden de plectrum- en frethanden de werklast. Laten we nu eens kijken naar legato-stijl spelen, een aanpak die meer eisen stelt aan de frethand en technieken als hammer-ons, pull-offs en slides met zich meebrengt.

FIGUREN 25A-B en FIGUUR 26 gebruiken alle vier de vingers van de frethand in verschillende combinaties, met de nadruk op hammer-ons en pull-offs. Bij het aanslaan moet je zo hard drukken dat elke gehamerde noot even luid klinkt als de geplukte noot. (Let op: hoe sneller je vinger naar beneden slaat, hoe minder druk er nodig is.) Houd je vinger na het aanslaan zo lang mogelijk op de snaar en til hem pas op als je hem op een andere snaar moet gebruiken. En zorg ervoor dat je elke noot pre-fret in een reeks pull-offs.

FIGUREN 25A-B

(Image credit: Future)

FIGUUR 26

(Image credit: Future)

In FIGUUR 27 vind je een legatoversie van FIGUREN 10-11. (Probeer ook enkele van de andere geplukte voorbeelden met legatotechniek.) FIGUUR 28 bevat een legato fret-hand slide. Deze lijn introduceert ook een nieuwe techniek, de “hammer-on out of nowhere.” Hier begin je een reeks tonen op de 2e snaar door met je 4e vinger op de 10e fret A te hameren, waardoor je die toon speelt zonder te plukken. Deze vaak over het hoofd geziene fret-hand benadering is gebruikt (meestal bij het dalen) door spelers als Joe Satriani, Steve Vai, Allan Holdsworth, en Shawn Lane.

FIGUREN 27-28

(Image credit: Future)

FIGUUR 29 gebruikt deze techniek in een nieuw drie-notes-per-snaar patroon.

FIGUUR 29

(Image credit: Future)

In FIGUREN 30-32 worden diverse legato bewegingen in de drie-noten-per-snaar vorm van FIGUUR 12 geplugd.

FIGUUR 30

(Image credit: Future)

FIGUREN 31-32

(Image credit: Future)

Wanneer je de FIGUREN 30-32 onder de knie hebt, kun je wat meer geavanceerde lineaire legato bewegingen proberen, zoals de op Satriani geïnspireerde FIGUUR 33, of de hammer-out-of-nowhere workout van FIGUUR 34.

FIGUREN 33-34

(Image credit: Future)

SKIPPING TONES

String skipping is een term die wordt gebruikt om elk patroon te beschrijven met noten die worden gespeeld tussen niet-aangrenzende snaren. In zijn meest rudimentaire vorm kan deze techniek bestaan uit het herschikken van een pentatonische vorm met twee noten per snaar, zoals in FIGUUR 35, of het invoegen van een overgeslagen noot in een standaardlijn met drie noten per snaar, zoals in FIGUUR 36. Beide passages worden gespeeld met alternate picking, beginnend met een downstroke, en bevatten overslagen tussen snaren 6 en 4, 5 en 3, 4 en 2, en 3 en 1.

FIGUREN 35-36

(Image credit: Future)

FIGUUR 37, geïnspireerd door John Petrucci, breidt deze aanpak uit met 1-2 en 1-4 vingerzettingen binnen drie-noten-per-snaar-vormen. FIGUUR 38, in de stijl van Steve Morse, herhaalt dezelfde string-skipping lick op de hals, gericht op noten uit de A mineur toonladder.

FIGUREN 37-38

(Foto: Future)

Natuurlijk is het zo dat hoe groter het gat tussen twee noten is, hoe groter de string skip-en hoe lastiger het plukken, zoals te zien is in de G-majeur arpeggio’s van FIGUUR 39.

FIGUUR 39

(Foto: Future)

De volgende FIGUREN 40A-B in Paul Gilbert-stijl laten een andere manier zien om arpeggio’s te spelen, met een combinatie van snaar overslaan, hammer-ons, en pull-offs. Voor meer string-skipping waanzin, kijk naar de rock leads van Nuno Bettencourt; de jazz/fusion passages van Pat Metheny, John Scofield, en Scott Henderson; en de studio wizardry van Carl Verheyen.

FIGUREN 40A-B

(Image credit: Future)

Sweep picking verwijst naar het gebruik van een enkele plectrumslag om, na elkaar, noten te laten klinken op twee of meer naburige snaren. Deze spaarzame aanpak, die het meest wordt gebruikt voor arpeggio’s, wordt geprefereerd door jazzgitaristen als Joe Diorio en Jimmy Bruno, en door rockstylisten als Frank Gambale, Yngwie Malmsteen en Marty Friedman.

Kijk eens naar de C- en Am-arpeggio’s in respectievelijk FIGUREN 41A-C en FIGUREN 42A-C. Het spelen van elke maat met alternate picking zou acht plectrumslagen vereisen; met economy picking zijn er echter maar vier nodig. Om het stijgende gedeelte van deze vormen aan te pakken, gebruik je een enkele, gecontroleerde neerwaartse slag om door de snaren 3-1 te gaan. Laat het plectrum eerst van de 3e snaar naar de 2e vallen, zodat het plectrum tegen de 2e snaar kan rusten. Duw dan het plectrum door de 2e snaar en ga door met de beweging totdat het plectrum door alle drie de snaren is gegaan; draai het proces om voor de dalende gedeelten. Om te voorkomen dat de noten samenvloeien en klinken als een aangeslagen akkoord, druk je elke noot afzonderlijk in in plaats van de volledige arpeggio-vorm aan te houden en los te laten als je de volgende fret aanslaat.

FIGUREN 41A-C

(Afbeelding: Future)

FIGUREN 42A-C

(Afbeelding: Future)

FIGUUR 43, waarin hetzelfde plukpatroon wordt gebruikt als in de figuren 41-42, raast door E-majeur arpeggio’s op verschillende snarensets. Het dalende plukken patroon in FIGUUR 44, ondertussen, bestaat uit verschillende 7e-akkoord arpeggio’s.

FIGUREN 43-44

(Foto: Future)

Voor meer driesnarige veegtoepassingen, zie FIGUUR 45, een Friedman-favoriet waarin Am-triades langs snarenset 3-5 worden bewogen, en FIGUUR 46, een Malmsteen-achtige reeks diminished-7e arpeggio’s.

FIGUUR 45-46

(Foto: Future)

Probeer nu eens wat bewegingen die een breder bereik bestrijken, zoals de vijfsnarige sweeps in FIGUREN 47-48 en de zessnarige beesten van FIGUREN 49A-B.

FIGUREN 47-48

(Image credit: Future)

FIGUREN 49A-B

(Image credit: Future)

Scalar-fragmenten kunnen ook worden gespeeld met sweep picking, zolang ze maar een oneven aantal noten per snaar bevatten. In FIGUUR 50 wordt een G-C D-E patroon herhaald over drie octaven; veel shredders gebruiken deze aanpak om brede melodische loopjes te maken. Als je hier eenmaal vertrouwd mee bent, ga dan terug en speel de opwarmpassages in FIGUREN 2A-D met economy picking.

FIGUUR 50

(Image credit: Future)

FIGUREN 51A-B bevatten respectievelijk Amaj7 (A C#-E-G#) en Am7 (A-C-E-G) arpeggio’s. (Merk de gelijkenis op met FIGUUR 48.) Om het meeste uit deze vormen te halen, probeer je de tonen te veranderen om nieuwe arpeggio’s te bouwen, zoalsA7 (A-C#-E-G), Am7b5 (A-C-Eb G), en A˚7 (A-C-Eb-Gb). Ga dan terug en maak gelijkaardige aanpassingen aan vroegere vormen: verander C (C-E-G) in Cm (C-Eb-G), Am (A-C E) in A majeur (A-C#-E), enzovoort. Je kunt ook de inversie van elke vorm opzoeken en die dan verplaatsen naar verschillende snarensets.

FIGUREN 51A-B

(Image credit: Future)

Bedenk dat het hebben van chops niet alleen om snelheid gaat, maar ook om het best mogelijke geluid uit je instrument te halen. Zo zou je er goed aan doen om regelmatig te oefenen op een staalsnarige akoestische gitaar, omdat dit instrument geen effecten heeft om imperfecties te maskeren. Je vergroot in feite al je technische fouten. En als je op een elektrische snaar je plectrum in een te steile hoek door de snaren snijdt, zul je een onaangenaam krassend waarschuwend geluid horen als je dat op een akoestische snaar doet. Als je alleen maar snel kunt plukken door je hand aan de brug van je elektrische gitaar te verankeren, zul je een vreselijke tijd hebben om je chops intact te houden als je in de buurt van het klankgat van je akoestische gitaar plukt voor een warme, volle toon.

Ten slotte, oefen altijd met je gitaar in dezelfde positie ten opzichte van je borst en ledematen, of je nu zit of staat. (Tip: gebruik in beide gevallen een gitaarband.) Je wilt tenslotte niet ontelbare uren zittend aan geweldige chops werken om er vervolgens bij een optreden achter te komen dat als je staand speelt, met je bijl laag hangend, je handposities volkomen vreemd aanvoelen. Je klinkt dan meer als een sukkel dan als het chops monster dat je bent geworden.

Recent news

{{artikelnaam }}

Articles

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.