De Navy SEAL’s hebben misschien een nieuw pistool uitgekozen

De Navy SEAL’s van de VS staan erom bekend een zeer gevarieerde kast met handvuurwapens te hebben, een kast vol met de beste en meest duurzame vuurwapens die er zijn. Dus als ze besluiten om een bepaald wapen op grote schaal te gaan gebruiken, is dat vaak groot nieuws. Na drie decennia lang Sig Sauer P226’s met metalen frame te hebben gebruikt voor missies over de hele wereld, komt er nu naar verluidt een nieuw pistool voor in de plaats: de razend populaire Glock 19.

De Glock 19 9mm, in 1988 geïntroduceerd als een compacte variant van de originele Glock 17, is nu een van de meest populaire handvuurwapens in Amerika:

Glocks staan bekend om vele dingen, en sommige daarvan zijn controversieel. Toch zijn de grootste visitekaartjes van de Glock onder vuurwapen-, ordehandhavings- en militaire gemeenschappen hun duurzaamheid, gestroomlijnde functionaliteit en regelrechte eenvoud.

De Oostenrijker Gaston Glock creëerde het Glock-handwapenconcept eind jaren zeventig, waarbij de eerste Glock 17 begin jaren tachtig op de markt kwam. Het ontwerp was zeer futuristisch, met zijn nu iconische polymeer frame. Dit kenmerk alleen al leidde tot veel geruchten en misvattingen over het pistool, waaronder dat het niet kon worden opgepikt door metaaldetectors.

De resulterende duurzaamheid en het lichte gewicht van het gebruik van plastic voor het frame van het pistool in plaats van staal, samen met de lage productiekosten, zorgde letterlijk voor een revolutie op de vuurwapenmarkt. Tegenwoordig zijn handvuurwapens met een polymeer frame verkrijgbaar bij vrijwel alle grote fabrikanten van handvuurwapens. Bovendien had de Glock ongeveer de helft van de onderdelen van zijn zelflader tegenhangers en drie keer de vuurkracht van revolvers, met 17+1 rondes in plaats van slechts zes. De Glock-lijn van pistolen zou ook steeds modulairder worden, met veel types die onderling verwisselbare onderdelen deelden.

Misschien wel het meest beruchte aspect van de Glock is zijn “Safe-Action” trekkermechanisme, dat het midden houdt tussen een double-action en single-action concept. Bij Glocks vereist elke trekkeroverbrenging dezelfde kracht: ongeveer de helft van de trekkeroverbrenging van een revolver met dubbele actie, of ongeveer zes pond. De enige handmatige veiligheid van de Glock is een klein nopje in het midden van de trekker dat tijdens het afvuren wordt ingedrukt. Dit systeem, samen met het gebruik van een slagpin in plaats van een hamer, wordt door Glock “Safe Action” genoemd, maar in de media wordt soms beweerd dat het tegenovergestelde het geval is vanwege de neiging tot onbedoelde ontlading.

Toch zijn de relatief lichte trekker overhaal en het ontbreken van een externe veiligheid van de Glock ook de reden waarom zo veel schutters er zo dol op zijn. Het pistool is onmiddellijk klaar om te vuren – gewoon richten en de trekker overhalen.

Duurzaamheid-wat betreft, Glock’s zijn als de AK-47 van de handwapen wereld; je kunt ze gewoon slaan en slaan, maar ze gaan nog steeds boem. Je kunt urenlang op YouTube kijken naar mensen die Glocks kapot proberen te maken, er met auto’s overheen rijden, ze in de modder begraven, ze invriezen, ze zelfs in ovens stoppen. Door de grotere toleranties en het kleinere aantal onderdelen kunnen ze vol smurrie zitten en toch hun werk doen. Het is duidelijk dat dit voor iemand als een Navy SEAL, die zich op zandstranden of borstdiep in moerassen bevindt, een zeer goede zaak is.

Ten slotte zijn Glocks relatief goedkoop gezien hun reputatie, en het bedrijf staat erom bekend agressieve bulkdeals te sluiten met wetshandhavers en militaire gebruikers.

Dit alles resulteerde in een pakket waar het wapengekke Amerikaanse publiek en de wetshandhavers verliefd op werden, maar het Amerikaanse leger, dat een lange en slepende strijd heeft gevoerd om moderne sidearm-technologie te adopteren, niet. In de loop van de decennia werden Glocks ook de voorkeurskeuze van lokale en staatspolitieafdelingen in de VS, evenals van veel federale wetshandhavingsinstanties. Ondertussen steeg de klantenservice van Glock om te voldoen aan de groeiende eisen van het gevarieerde klantenbestand en bouwde het merk in de loop der jaren een ongelooflijk loyale publieke en private aanhang op.

Dus, als Amerikaanse agenten en burgers ze gebruiken, waarom dan geen soldaten?

Een soldaat van de Speciale Operaties van de Luchtmacht vuurt een Glock 19 af tijdens een training:

Sinds de War on Terror van start ging na 9/11, nam het Glock-embargo van het Amerikaanse leger langzaam af. Glock-modellen doken op in verschillende eenheden van de speciale strijdkrachten op het slagveld, zij het zonder fanfare of officiële erkenning. Groene baretten, Rangers, Air Force Special Operations personeel en anderen zijn allemaal gezien met Glocks op het slagveld, zij het op een inconsistente manier. Een ding was zeker: veel operators in het veld gaven de voorkeur aan hen, vooral in vergelijking met de volledig metalen, formeel uitgegeven alternatieven die gevoeliger waren voor storingen in de zanderige woestijnen van het Midden-Oosten, niet te vergeten veel zwaarder.

Toen, vorig jaar, nam de speciale operaties tak van het Korps Mariniers, bekend als MARSOC, officieel de Glock 19 op in hun inventaris. Slechts een paar jaar eerder had MARSOC zijn pistoolinventaris bijgewerkt, door duizenden sterk gewijzigde, single-action .45 kaliber 1911 pistolen gemaakt door Colt te kopen. Dit pistool staat bekend als de M45A1. Deze pistolen waren op zijn zachtst gezegd niet goedkoop. De aankondiging dat MARSOC officieel Glocks zou gaan gebruiken, was dan ook een hele gebeurtenis.

De uit de kluiten gewassen Colt M45, waarvan MARSOC er onlangs duizenden heeft aangeschaft, wordt verdrongen door de veel eenvoudigere en lichtere Glock 19 9mm:

De redenering achter de formele introductie van de Glock in het MARSOC-arsenaal lijkt te zijn geweest dat sommige van de mensen die in het veld de trekker overhaalden, ze prettiger vonden dan de veel ingewikkeldere en zwaardere 1911’s. De eenvoud, het relatief lichte gewicht en de hoge capaciteit van de Glock konden niet langer worden ontkend. Ook het feit dat de Glock minder dan een derde van de M45A1 kost, althans voor het publiek, maakte ze ronduit betaalbaar.

Als de rapporten waar zijn en de U.S. Navy SEALs – veruit de meest gevierde speciale operaties strijdmacht in de populaire cultuur – de Glock 19 als hun officiële sidearm aannemen, kunnen dingen beginnen te veranderen als het gaat om andere speciale operaties eenheden die de Glock 19s als secundair wapen gebruiken naast hun primaire sidearm, die meestal de Beretta M9 is.

De al lang in gebruik zijnde Sig Sauer P226 Navy/Mk25 die de Glock 19 uiteindelijk zal vervangen:

Hoewel de SEALs al jaren Glocks in voorraad hebben, net zoals ze meerdere Heckler en Koch pistolen hebben gehad (Mk23, HK45/C, USP etc), is deze overstap, als het op perceptie aankomt, geenszins een kleintje. Cultureel gezien is de Sig Sauer P226 een hoofdbestanddeel voor de SEAL Teams. De overstap naar Glocks als officieel sidearm zegt echt veel, en zal de reputatie van het toch al populaire merk nog meer opwaarderen. Zie het als een endorsement voor Michael Jordan in de sportwereld. Het is een big deal.

Als voor waarom een dergelijke verandering zou worden gemaakt, het antwoord is eenvoudig. De Glock 19 is kleiner, kan gemakkelijker worden verborgen indien nodig, is een half pond lichter dan de P226, en het komt met Glock’s stamboom voor de mogelijkheid om absoluut brute afstraffing te nemen en te blijven schieten. Voor wat de marine er waarschijnlijk voor zou kunnen kopen, zouden ze bijna wegwerpbaar zijn zodra ze serieuze tekenen van slijtage vertonen. Dat wil niet zeggen dat de P226 geen fenomenaal sidearm is, maar het wordt niet lichter of kleiner, of betrouwbaarder onder bepaalde omstandigheden, dan het al is.

Still, als deze rapporten waar zijn, en de SEALs langzaam de Sig Sauer P226 uitfaseren voor de Glock 19, verwacht dan niet dat “Big Army” of het Korps Mariniers in het algemeen dit voorbeeld snel zal volgen. Hun eisen blijven veel conservatiever, en zelfs deze eisen zijn historisch gezien op zijn best dubbelzinnig.

Wanneer de Beretta M9 van het leger en USMC eindelijk wordt vervangen, zou zelfs het kiezen van een pistool met een polymeer frame boven een volledig metalen een grote coup zijn, laat staan een met de beruchte trekker van Glock en het ontbreken van een externe veiligheid. Toch, als Naval Special Warfare van de Glock 19 het favoriete pistool van de SEAL’s maakt, kan het de greep van de pistolen met een volledig metalen frame op het Amerikaanse leger verder wegbeitelen.

Neem contact op met de auteur via [email protected].

Foto’s boven en onder via DoD, foto’s vuurwapens via fabrikanten