In het begin van de jaren veertig probeerden sportorganisaties de Amerikanen te vermaken. Maar na de Japanse aanval op Pearl Harbor op 7 december 1941 kon een verstoring van de sportschema’s niet worden voorkomen. De meeste professionele en college atleten kwamen in aanmerking voor militaire dienst, en zij die gekwalificeerd waren meldden zich al snel aan. Miljoenen Amerikaanse vrouwen gingen tijdens de Tweede Wereldoorlog in fabrieken werken, en er was vraag naar vrouwelijke atleten omdat het tekort aan mannelijk sporttalent steeds nijpender werd. In 1943 stond het hele major league honkbalseizoen op het punt te worden afgelast. Philip Wrigley, eigenaar van de Chicago Cubs, en Branch Rickey, eigenaar van de Brooklyn Dodgers, stichtten de All-American Girls Baseball League (AAGBL). De nieuwe competitie hield niet lang stand, maar was zeer populair door de afwezigheid van mannelijke honkbalsterren. Elders boekten vrouwelijke atleten meer blijvende vooruitgang. In golf, bijvoorbeeld, werden Mildred “Babe” Didrikson Zaharias en Patty Berg grote sterren.

Na de oorlog begonnen professionele sporten big business te worden. De ontberingen van de Grote Depressie (1930-39) waren voorbij, en het aantal toeschouwers van sportevenementen begon te stijgen. De televisie zorgde voor meer kijkers en extra geld voor adverteerders. Sport werd ook beter georganiseerd. In het begin van de jaren 1940 had het professionele basketbal bijvoorbeeld nog geen spelersvakbond. Atleten verdienden 50 dollar per week en speelden 150 wedstrijden per seizoen. In 1949 werd de National Basketball Association (NBA) opgericht om het basketbal op nationaal niveau te organiseren. In het honkbal bedongen de spelers in 1947 een minimumsalaris van $5.500 per jaar en haalden ze de eigenaars over om een pensioenfonds op te richten voor gepensioneerde en geblesseerde balspelers.

Toen reizen gemakkelijker werd met de nieuwe vliegtuigtechnologie en televisie zich over het hele land verspreidde, schoten de salarissen voor topspelers omhoog. In 1950 verdiende honkballer Stan Musial van de St. Louis Cardinals bijna tien keer het minimumsalaris. Ook in het voetbal stegen de lonen sterk. Van 150 dollar per wedstrijd in 1940 verdienden footballspelers in 1949 een gemiddeld salaris van 5000 dollar per seizoen. Topsporters in individuele sporten deden het nog beter. Kampioen zwaargewicht bokser Joe Louis verdiende meer dan 100.000 dollar per gevecht. Op de Professional Golfers’ Association (PGA) tour namen de winnaars voor elk toernooi 12.000 dollar aan prijzengeld mee naar huis. In 1947 tekende tennisster Jack Kramer een deal die hem 50.000 dollar opleverde tegen de kaartverkoop voor zijn internationale tournee.

Toen sport rijker werd en het aantal fans begon te groeien, begonnen de raciale barrières af te breken. Toen de Afro-Amerikaan Jackie Robinson zich in april 1947 aansloot bij de Brooklyn Dodgers, doorbrak hij de kleurenbarrière in het professionele honkbal. Binnen een paar jaar behoorden een handvol zwarte spelers tot de besten in het spel. In het Zuiden speelden zwarten en blanken pas laat in het decennium samen sport, zelfs op de universiteit. Maar in de meeste sporten in de jaren veertig namen zwarte atleten een grotere rol op zich in wat eens geheel blanke teams waren.

Na 1945 werd de Amerikaanse sport geleidelijk een onderdeel van de amusementsindustrie. Nieuwe professionele organisaties en commissies wijzigden de spelregels om een maximale amusementswaarde te garanderen. Spelers werden nationale helden en werden door adverteerders gebruikt om allerlei goederen aan de man te brengen. Veel sportschrijvers klaagden dat sport en atleten waren gecorrumpeerd door hebzucht. Maar televisie- en reclamegelden betaalden voor betere trainingsvelden en betere faciliteiten voor de fans. Tussen 1946 en 1952 stegen de inkomsten van de major league honkbal uit televisie van één miljoen naar vijf miljoen dollar. Atleten verblijdden de fans met steeds meer spectaculaire prestaties. Na de ontberingen van depressie en oorlog, hielp de Amerikaanse sport een nieuwe, optimistische nationale stemming te creëren.

Articles

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.