Abstract
Congenitale tegendraadse seksuele driften komen alleen voor bij gepredisponeerde (besmette) individuen, als een gedeeltelijke manifestatie van een defect dat blijkt uit anatomische of functionele afwijkingen, of beide …De meerderheid van de Urnings bevindt zich in een pijnlijke situatie. Aan de ene kant is er een abnormaal sterke drang naar personen van het eigen geslacht, waarvan de bevrediging een goede uitwerking heeft en natuurlijk voor hen is; aan de andere kant is er het publieke sentiment dat hun daden stigmatiseert, en de wet die hen met straf bedreigt. Voor hen ligt geestelijke wanhoop, zelfs krankzinnigheid en zelfmoord, op zijn minst een zenuwziekte; achter hen schaamte, verlies van positie, enz. Er kan niet aan getwijfeld worden dat onder deze omstandigheden toestanden van noodzaak en dwang kunnen ontstaan door de ongelukkige natuurlijke aanleg en gesteldheid. De maatschappij en de wet moeten deze feiten begrijpen. De eerste moet medelijden hebben met deze ongelukkigen en ze niet verachten; de tweede moet ophouden ze te straffen, althans zolang ze binnen de grenzen blijven die zijn gesteld aan de activiteit van hun seksuele instinct.1