Het feest van Plymouth werd gedeeld met de inheemse Amerikanen die in de buurt woonden, en dat moment zou een model en een doel moeten zijn voor alle Amerikanen – om onze diversiteit te erkennen, onze immigranten- en inheemse afkomst, en de noodzaak van een inclusieve en verreikende zusterschap en broederschap binnen onze natie.
In 1789 hield president Washington een Nationale Dag van Dankzegging om de ratificatie van de Grondwet te vieren. In 1863 riep President Lincoln een nationale Thanksgiving feestdag uit die eind november gevierd zou worden, als herinnering aan de opkomende overwinning van de Verenigde Staten in de Burgeroorlog en het einde van de slavernij, dat Lincoln hielp bereiken door middel van de Emancipatie Proclamatie. Zo werd Thanksgiving de centrale feestdag van Amerika’s “burgerlijke religie”. Het is een heilig symbool van onze natie. Het is geworteld in het geloof en wat Lincoln “onze weldadige Vader” noemde, maar niet in een bepaalde godsdienst. De feestdag is patriottisch en spiritueel – zelfs heilig – maar niet confessioneel of theïstisch.
Terwijl wij denken aan Thanksgiving als een patriottische feestdag die geworteld is in een ver verleden, is het ook een feestdag die de diversiteit van onze cultuur viert en het belang van Amerika als een toevluchtsoord voor vluchtelingen. De Pelgrims arriveerden als “vermoeide … ineengedoken massa’s … verlangend om vrij te ademen”, om Emma Lazarus’ gedicht op de voet van het Vrijheidsbeeld te citeren. Bijna drie eeuwen na die eerste Thanksgiving kwamen mijn grootouders hier, samen met miljoenen anderen van over de hele wereld. Zij leerden al snel Thanksgiving te vieren, als een seculiere feestdag in het nieuwe vaderland dat hun een toevluchtsoord en godsdienstvrijheid gaf.
Er is ook een Joodse context voor Thanksgiving. Veel van de Plymouth Separatisten lazen Hebreeuws en zagen zichzelf als erfgenamen van de tradities van de Torah (wat zij het Oude Testament noemden). Hun begrip van “dankzegging” was dus zowel Bijbels als Joods, ook al waren zij Christenen. Hun inspiratie kwam gedeeltelijk van de Joodse feestdag Sukkot, die kan worden gezien als de eerste geregistreerde dankzeggingsviering. Zoals het Boek Deuteronomium zegt: “de HEER, uw God, zal al uw oogsten en al uw ondernemingen zegenen, en gij zult niets dan vreugde hebben.” Psalm 107 spoorde de Joden aan “dankoffers te brengen” aan de HEER.
Dus terwijl we onze kalkoenen en cranberrysaus eten, kunnen we nadenken over de oude traditie van Thanksgiving, de strijd van immigranten vanaf de zeventiende eeuw tot nu, en de Amerikaanse notie dat onze nationale grondwet, die president Washington ertoe bracht een dag van Thanksgiving uit te roepen, is ontworpen om “de zegeningen van de vrijheid veilig te stellen voor onszelf en ons nageslacht.”
Als voorzitter van Gratz, wens ik u allen een gezonde en gelukkige Thanksgiving, en ik hoop, in de woorden van Deuteronomium, “dat u niets dan vreugde zult hebben.”