Deze studie, gepubliceerd in 2013, probeerde de “klinische presentatie” van CTE tijdens het leven te beschrijven, of wat voor soort symptomen CTE-patiënten over het algemeen met worstelen. Het begrijpen van de klinische presentatie van een ziekte is van cruciaal belang voor artsen om een diagnose te kunnen stellen en een ziekte te kunnen behandelen.
Om de klinische presentatie van een ziekte te bepalen, zullen artsen meestal praten met patiënten die aan de ziekte lijden om te bepalen welke symptomen ze ervaren. Helaas, omdat artsen CTE momenteel pas kunnen diagnosticeren nadat iemand is overleden, waren onderzoekers niet in staat om de normale aanpak te volgen. Onderzoekers van het CTE-Centrum hadden een slim idee om dit probleem ondanks de uitdagingen aan te pakken, door gebruik te maken van de grootste troef van de Hersenbank: de vrijgevigheid van onze Legacy Donor Families.
Dr. Stern en zijn collega’s van het CTE-Centrum onderzochten de dossiers van de Hersenbank en identificeerden 36 Legacy Donors bij wie de diagnose ‘pure CTE’ was gesteld – hun hersenen waren positief voor CTE en negatief voor alle andere bekende hersenaandoeningen. Onderzoekers namen vervolgens contact op met de families en dierbaren van elk geval, en voerden gestructureerde interviews uit om te begrijpen welke veranderingen zij bij elke patiënt waarnamen naarmate de ziekte voortschreed.
IMAGE
Nadat de interviews waren afgerond, kwamen er twee verschillende presentaties naar voren: een stemming/gedragsvariant en een cognitieve variant. Bij patiënten met de stemmings/gedragsvariant traden de symptomen over het algemeen voor het eerst op in de 30-er en 40-er jaren, en bestonden uit symptomen als impulsiviteit, woede, depressie en stemmingswisselingen. Bij patiënten met de cognitieve variant traden de eerste symptomen later op, meestal in de 40 of 50 jaar, en bestonden uit problemen met geheugen, aandacht en denken.
Dit artikel geeft artsen in de frontlinie kritieke informatie over de vraag of iemand die in de kliniek lijdt, mogelijk met CTE te kampen heeft. Een diagnostische test voor levende patiënten zal onderzoekers helpen deze bevindingen verder te verfijnen, maar dit belangrijke artikel biedt nu al hulp.