Neem een compacte sportcoupé die in Japan is ontworpen en ontwikkeld, produceer hem in de Verenigde Staten via een gezamenlijke Chrysler-Mitsubishi-onderneming en verkoop hem in de Verenigde Staten en Canada onder een nieuwe lijn auto’s zonder merkbekendheid, bestaande uit gerebadgede Mitsubishi’s en Chryslers, maar ook voormalige AMC-auto’s, waarvan er twee van Renault zijn afgeleid. Kun je raden waar ik heen wil met dit verhaal?
Yup! Dat is de essentie van het creatieverhaal van de Eagle Talon. Eagle was Chryslers verbijsterende poging tot een “import fighter”-merk in de late jaren tachtig tot de late jaren negentig. De Talon was Eagle’s halo auto, en als gevolg daarvan, de auto die de meeste mensen associëren met het merk Eagle, als ze zelfs herinneren het vandaag.
geïntroduceerd in 1989 als een 1990 model, de Talon maakte deel uit van een trio van compacte 2 + 2 sportcoupés die ook de bekendere Mitsubishi Eclipse en de alles behalve vergeten Plymouth Laser omvatte. Geproduceerd in Normal, Illinois, de toepasselijke bijnaam “DSM coupes” waren het eerste product van Diamond-Star Motors, oorspronkelijk 50-50 partnerschap tussen Chrysler en Mitsubishi.
Engineering en styling werd gedaan groot deel door Mitsubishi, met de coupes delen weinig met de overvloed aan verouderde EEK’s Chrysler was op dat moment te verkopen. Gebaseerd op een platform afgeleid van de Mitsubishi Galant, de Talon en zijn broers en zussen reden op een 97,2-inch wielbasis en gemeten minder dan 173 centimeter in totaal. Met een lage neus, laag dak, oplopende riemlijn en fastback daklijn vertoonden de DSM coupés een scherpe en toch moderne agressieve styling die hen hielp de jaren ’90 in te luiden, een decennium dat op het gebied van autostyling veel expressiever zou blijken dan de zeer conservatieve jaren ’80.
De eerste modellen zagen er nogal sinister uit, met hun pop-up koplampen, dunne looplichten, en achterlichten over de volle breedte. De Talon onderscheidde zich van zijn broers en zussen door zijn unieke grille, wielontwerpen en achterfascia met exclusieve achterlichtclusters. De vroege TSi-modellen hadden ook vaak accentkleuren op de grond en alle Talons kregen in de hogere Eclipses een spoiler op het kofferdeksel en een zwarte A- en B-stijl voor nog meer onderscheid. Afgezien van deze kleine cosmetische verschillen was het DSM trio van binnen en van buiten min of meer identiek.
In ieder geval ten opzichte van de Laser werd de Talon in sommige opzichten gepositioneerd als de eersteklas DSM coupé, die aanvankelijk de basismotor miste en voorzieningen bood die niet beschikbaar waren op de Laser, zoals optionele lederen voorstoelbekleding (met volledig vinyl achterin) en mistlampen. Eagles hadden ook een standaard achterspoiler en in latere jaren, standaard airconditioning, terwijl Plymouths niet eens vierwielaandrijving kregen tot 1992. Mitsubishi’s voorzagen voorspelbaar in alle behoeften.
(DSMtuners.com)
De Talon en zijn broers en zussen werden aangedreven door een van de drie inline-vier motoren, allemaal gemaakt door Mitsubishi, zonder K-motoren in het zicht! De basismotor was de SOHC 4G37 1.8L die 92 pk en 105 lb-ft koppel leverde; een motor die niet beschikbaar was op de Talon tot 1993 toen het “stripper” DL model werd toegevoegd. De basis Talons tot 1992 werden aangedreven door de DOHC 16-kleps 4G63 2.0L met natuurlijke aanzuiging, goed voor 135 pk en 125 lb-ft koppel. Met de toevoeging van de DL werd dit model het middenniveau van de ES-uitvoering voor 1993-1994.
De 2.0L 4G63T met turbo was voorbehouden aan de top-Spec Talon TSi, die zowel met voorwiel- als vierwielaandrijving verkrijgbaar was. Het vermogen van de turbo varieerde lichtjes naargelang de transmissie en de aangedreven wielen. Het vermogen van de TSi met de standaard handgeschakelde 5-versnellingsbak bedroeg 195 pk, behalve bij de modellen met voorwielaandrijving in 1990, toen het vermogen 190 pk bedroeg.
Alle Talon TSi’s die met de automatische 4-versnellingsbak waren uitgerust, hadden iets minder vermogen, namelijk 180 pk, vanwege een kleinere turbocompressor en brandstofinjectoren. Hoe dan ook, alle 2.0L turbo’s leverden een koppel van 203 pondvet. Talons met de 2.0L motor tot 1992 en daarna alle Talons, onderscheidden zich door hun unieke uitstulping aan de bestuurderskant van de motorkap, naar verluidt nodig om de 4G63 eronder te proppen.
Suspension-wise, first-generation Talons featureed MacPherson struts up front and a twist-beam rear setup. De modellen met vierwielaandrijving kregen een volledig onafhankelijke multilink-ophanging achter en sperdifferentiëlen met beperkte slip in het midden en achter. Antiblokkeerremmen waren een optie vanaf 1990, terwijl stuurbekrachtiging standaard was op alle modellen behalve het DL-model 1993-1994.
Het interieur van de Talon en zijn broers en zussen was op de juiste manier op de bestuurder gericht. Het instrumentarium was duidelijk en uitgebreid, met standaard analoge meters voor snelheid, toerenteller, brandstof, temperatuur, olie en turboboost. De bediening van de verlichting en de ruitenwissers was verdeeld over stuurkolomaanduidingen en sportief ogende knoppen met rode accenten aan weerszijden van het instrumentenpaneel.
Verwarming, ventilatie en luchtkoeling werden geregeld via diverse grote wijzerplaten, een vrijwel idioot-vrije en enigszins vooruitstrevende functie die de meeste auto’s met handmatige klimaatregeling in de komende jaren zouden gaan gebruiken. Alleen de radio, met zijn vele kleine knopjes en schuifregelaars, zou door sommigen als “ingewikkeld” worden beschouwd, hoewel dit waarschijnlijk geen probleem was voor de jongere doelgroep van deze auto.
De voorstoelen boden de verwachte hoge mate van ondersteuning en waren verkrijgbaar in verschillende stoffen en lederen bekledingen, afhankelijk van model en uitrustingsniveau. De achterbank was voorspelbaar krap en het best voorbehouden aan kleinere lichamen. Vreemd genoeg werden airbags op de eerste generatie Talons nooit optioneel gemaakt, waardoor de vaak vervelende gemotoriseerde veiligheidsgordels noodzakelijk waren.
Ondanks het sportieve uiterlijk en de redelijk pittige optionele motoren, hadden de DSM-coupé’s met voorwielaandrijving last van een matig koppelstuur, overmatige wielspin bij snel optrekken en de neiging om te slingeren in snelle bochten. De modellen met vierwielaandrijving daarentegen verbeterden deze kwalen aanzienlijk en boden zowel op rechte stukken als in de bochten veel betere prestaties.
Ondanks het extra gewicht van de vierwielaandrijving was de acceleratie van nul tot zestig met de handgeschakelde vijfversnellingsbak net zo goed met een indrukwekkende 6,5 seconden. De Talon TSi met vierwielaandrijving was zonder twijfel een echte sportwagen.
Afgezien van een cosmetische facelift van het exterieur voor modeljaar 1992, bleven de wijzigingen aan de aandrijflijn en de uitrustingsniveaus tijdens de vijfjarige levensduur van deze generatie vrij beperkt. Het hoogtepunt van deze facelift was de verwijdering van de pop-up koplampen voor eenvoudigere, nogal onopvallend ogende composiet units. Ook de onderste luchtinlaten werden opnieuw ontworpen en de motorkap en de voorspatborden werden aangepast aan de grotere koplampopeningen.
Op het achterdek kreeg de Talon nieuwe rocker panels en lower body cladding voor een nog agressiever uiterlijk. Een gerestylede achterzijde omvatte nieuwe achterlichtclusters met amberkleurige richtingaanwijzers voor de “import”-look. De uitsparing voor de nummerplaat bevond zich nu tussen de twee achterlichten, terwijl de niet-verlichte achterlichtranden nog steeds het effect over de volle breedte gaven. Ook de bumpers en wielen waren nieuw.
In 1993 werd het Talon-gamma uitgebreid met de eerder genoemde basis-Talon DL, die was uitgerust met de voor de Eagle nieuwe 1,8 liter Mitsubishi 4G37 viercilinder. Talons zonder turbo met 4G63-motor werden nu aangeduid als de Talon ES, terwijl turbo’s nog steeds de Talon TSi waren. Daarnaast waren er voor de rest van deze generatie weinig veranderingen aan de Talon. Samen met de Eclipse zou de Talon voor 1995 volledig opnieuw worden ontworpen. De langzamer verkopende Laser, die nooit aansloeg, moest het veld ruimen.
Uiteindelijk was de Eagle Talon een concurrerende compacte sportcoupé die in de basismodellen een aantrekkelijke prijs bood, indrukwekkende prestaties leverde met de TSi AWD en over de hele linie een slanke, agressieve styling had. Helaas was de Talon altijd een soort weeskind, want zowel de auto als het merk waren hun hele bestaan lang verwikkeld in een identiteitscrisis. Chrysler’s ondoordachte visie voor een vooraanstaand import-vechtmerk bereikte nooit het mainstream succes of erkenning. Nooit in staat om zijn klauwen uit de grond te trekken, bereikte Eagle in feite zijn top met de Talon.
Het is zeer de vraag of Chrysler zelfs echte plannen of langetermijndoelen voor Eagle had, want de gedachte alleen al dat Eagle ooit een vechtkans had, is onvoorstelbaar. Met uitzondering van unieke achterlichten en badging, had elke Eagle na de AMC-gebaseerde Eagle Wagon ten minste één vrijwel identieke Chrysler, Dodge, Plymouth, Mitsubishi, of Renault broer of zus. Een onsamenhangend allegaartje van voertuigen en weinig memorabele reclame maakten de verwarring alleen maar groter.
Eagle trok zijn vleugels definitief terug na een kort modeljaar 1998 met 4.304 stuks, toen de Talon het laatste model was dat nog op de markt was. Hoewel het hele Eagle-experiment een onbetwiste mislukking is, is er toch één ding dat als een succes kan worden bestempeld, en dat is de Talon. De Talon, die altijd in de schaduw van de Eclipse heeft gestaan, heeft in de loop van zijn negenjarige productie 189.142 exemplaren verkocht, waarvan 141.746 alleen al van de eerste generatie. Een indrukwekkend aantal voor een merk zonder duidelijk doel in het leven, de Talon’s verkoop en liefhebbers aanhang maakte het Eagle’s grootste en enige hit.
1990 Eagle Talon cohort foto’s door cjcz92
Related Reading:
1991-1999 Mitsubishi 3000GT en Dodge Stealth
1992 Mitsubishi Eclipse
1997 Eagle Vision ESi
2005 Chrysler Sebring coupe