Tijdens de lockdown vond Bouchra Jarrar haar heil in de haute couture, door in haar Parijse appartement met haar eigen twee handen een aantal prototypes voor haar najaarscollectie te realiseren.
“Ik werd een beetje Azzedine Alaïa,” zei ze met een grinnik, zinspelend op de overleden Tunesische ontwerper die beroemd was om het zwoegen op alle uren, voor altijd sleutelen aan zijn veeleisende silhouetten.
De vergelijking is niet gek, want Jarrar is ook het soort couturier die minder probeert om iets nieuws uit te vinden, en meer om dingen te perfectioneren met bewezen stijl kuiltjes. Wie in de mode zou ooit zijn rug toekeren aan een goed zittende zwarte broek?
Terwijl Alaïa de vrouwelijke rondingen verheerlijkte, hanteert Jarrar een mannelijke-vrouwelijke stijl die geworteld is in smokings, witte overhemden, op maat gemaakte jassen en haar fetisj perfecto jasje, voor de herfst geïnterpreteerd als een mouwloos vest omzoomd met ritstanden. Ze verlevendigt haar sobere silhouetten met welgekozen versieringen: de helft van een revers op een vlezige smoking hier; uitstekende veren op een korsetriem of hoofdtooi daar.
Jarrar doopte deze collectie Edition 2. Afgelopen januari keerde ze terug na een pauze van vier jaar, en bewees dat haar flair voor het doordrenken van klassieke en vertrouwde kleding met een soigné geest intact blijft.
Toen sloeg het coronavirus toe. Een kleine maar bemoedigende stapel bestellingen van haar volgelingen werd geannuleerd, en het was moeilijk om het weinige dat overbleef te produceren.
Toch zette ze door, en slaagde erin om 10 aantrekkelijke nieuwe looks samen te stellen, waaronder schuimige tule rokken, bustiers en een mooie gedrapeerde top in de vorm van een strik. Haar korte zwart-wit film, geregisseerd door Marcel Hartmann, speelt zich grotendeels af bij haar thuis, waar ze haar comeback collectie onthulde. Ze koos de tweelingzussen Aissa en Aida Kane om haar rustige, onberispelijke kleding tot leven te brengen, wat ze met veel tederheid doen, of ze nu knuffelen op de bank, of door een park wandelen en lachen.
“Ik wilde vitaliteit uitdrukken,” zei Jarrar, die ook redding vond tijdens de lockdown in het Bois de Boulogne, waar ze haar nieuwe Australische herder, Nash, regelmatig mee naartoe nam voor wandelingen. Kijk uit naar de korte, hartveroverende cameo van de pup in haar charmante film.