“Het is veel belangrijker om het interne probleem aan te pakken dan de externe symptomen.”
Dr. Caroline Leaf
Occupational Wellness is geen gemakkelijk onderwerp…voor niemand. Het kan ingewikkeld aanvoelen en buiten iemands controle. Ik weet dat mijn welzijn binnen het werk is een van mijn grootste strijd sinds ik begon te bouwen mijn identiteit rond mijn carrière in mijn 20’s.
Als ik eerlijk ben, heb ik schoppen rond wat om specifiek te schrijven over professionele wellness, en het is niet gemakkelijk geweest. Het meeste wat je online vindt, heeft betrekking op deze definitie:
Occupational wellness inspireert ons om ons voor te bereiden op werk waarin we persoonlijke voldoening zullen vinden en een verrijking van ons leven. Je houding ten opzichte van werk is van cruciale invloed op je beroepsontwikkeling. Occupational wellness stelt u in staat verschillende carrièremogelijkheden te verkennen en moedigt u aan de mogelijkheden na te streven die u het leukst vindt. Deze dimensie van welzijn erkent het belang van voldoening, verrijking en zingeving door werk. (Bron)
Wat ik niet wilde doen in deze serie over het behandelen van elke dimensie van welzijn, was ze simpelweg definiëren en aanwijzingen geven. Je kunt die inhoud op duizenden andere plaatsen vinden. (Vertrouw me, zoek gewoon op Pinterest of Instagram en je krijgt eindeloos scrollmateriaal). Wat je echter nergens anders krijgt, is mijn unieke perspectief op hoe je elke dimensie kunt verbinden met een inside-out welzijnsreis.
Omdat ik geen wellness-“expert”, een zelfhulpgoeroe of een influencer ben, geloof ik dat het mijn plaats is om vanuit het hart te delen en het te laten verbinden (of niet) met andere harten. Ik benader mijn schrijven nooit met de motivatie om andere mensen te “repareren”. Mijn doel is om op een authentieke, oprechte en kwetsbare manier mijn gaven, talenten en ervaringen aan te bieden voor de mogelijke impact op de reis van iemand anders. Daarom dient het definiëren van diepe onderwerpen alleen als een inleiding tot dingen die persoonlijk invloed hebben gehad op mijn innerlijke welzijnsreis. Het sap zit in de impact, niet in het onderwijs. Ik schrijf om te verbinden, niet om te onderwijzen.
EEN RUB
Fundamenteel gezien staan de definities en inzichten die er zijn over welzijn op het werk haaks op alles wat ik in mijn eigen leven heb proberen ongedaan te maken. De meeste inhoud die er is, gaat over de noodzaak om voldoening te vinden IN het werk. Na meer dan 20 jaar zoeken heb ik nog geen voldoening gevonden in mijn werk, en ik heb alles op alles gezet om mijn werk aan mijn diepgewortelde verlangens en behoeften te laten voldoen.
Ik heb in andere artikelen wat van mijn werkervaring gedeeld, maar nu geef ik u een korte (CliffsNotes versie) tijdlijn om mijn beroepsreis te delen. Misschien zal het een trend onthullen van het zoeken naar iets diepers dan wat werk kon bieden, zonder in al te veel details te hoeven treden, want geloof me, dat zou een roman kunnen vullen.
Ik was een fotomodel van de tijd dat ik 14 was tot 20. Ik woonde in Toronto, New York City, Hamburg, en Milaan, en ik reisde de wereld rond gedurende deze jaren. Toen ik besefte dat ik niet alleen maar een etalagepop wilde zijn, werkte ik als barman in New York terwijl ik mijn diploma haalde aan de NYU. Toen ik niet meer geobjectiveerd wilde worden en veel fooien wilde krijgen voor het dragen van schaars geklede outfits, ging ik werken bij een broodjesketen die eigendom was van een horecabedrijf. Ik ruilde mijn minirok en dijhoge laarzen in voor een hoed, een merk-T-shirt en een spijkerbroek. Deze ervaring was vernederend, maar ook een van de beste ervaringen die ik ooit heb gehad in het leren hoe een bedrijf van de grond af aan werkt. Het duurde niet lang voordat ik werd aangenomen bij het horecabedrijf, waar ik een cateringdivisie opbouwde en begon te werken aan branding en marketing, terwijl het bedrijf zich snel uitbreidde naar luxe restaurants met beroemde chef-koks. Tegen de tijd dat ik 26 en getrouwd was, kriebelde het ondernemerschap enorm en opende ik een creatief brandingbureau met een vriend die een complementaire professionele achtergrond had. Mijn dorst om mezelf te bewijzen en geaccepteerd te worden in de “exclusievere” beroepskringen in New York dreef me ertoe een heel nummer van een tijdschrift te presenteren aan de eigenaar van een internationaal mode- en kunsttijdschrift (niet verwacht of zelfs gerechtvaardigd – gewoon een schot in het duister van mijn kant). Terugkijkend denk ik dat deze stap ook een onbewuste poging was om de modewereld opnieuw te betreden vanaf de “andere kant”, waar ik de beslissingen zou nemen en de show zou leiden, in plaats van eraan onderworpen te zijn. Voor ik het wist, was ik de redacteur van dat tijdschrift terwijl ik de Amerikaanse operatie in New York uitbreidde en leidde. Al snel fuseerde ik mijn agentschap met het magazine en werkte ik met top mode, kunst en lifestyle merken en talent en zat ik op de eerste rij bij modeweken in New York, Milaan en Parijs. Van exclusieve feestjes tot diners met beroemdheden tot het “gekleed” zijn voor evenementen… het was behoorlijk “fancy”… aan de buitenkant.
Als CEO en partner van een agentschap en redacteur van een prestigieus internationaal tijdschrift, zou je denken dat ik me behoorlijk tevreden zou moeten voelen, toch? Zelfs mijn jongere ik ambieerde niet noodzakelijkerwijs zulke titels en ervaringen. En toch was ik nog steeds niet voldaan. Ik had het gevoel dat ik er niet bij hoorde. Ik voelde me een bedrieger. En, laten we eerlijk zijn, het was een serieuze hustle en een strijd om aan de top te blijven. De meeste ondernemers begrijpen dat er geen hoogtepunt is waar het werk makkelijker wordt, de druk minder wordt, of de slapeloze nachten minder worden. Concurrentie en survival of the fittest is echt hoe hoger je klimt.
Ik zat midden in al deze innerlijke dissonantie toen een van mijn klanten me benaderde om een partner te zijn in het werken met merken en klanten die een echte positieve impact in de wereld wilden creëren. Het aanbod raakte mijn innerlijke vragen en diepe zoektocht naar vervulling, en ik maakte de zeer gecompliceerde en moeilijke beroepssprong op de belofte om een partner te zijn in een marketing- en investeringsstart-up met een missie om de wereld te veranderen.
HET EINDE VAN MIJNZELF
In 2020, na jaren van onvermoeibaar werken, was ik aan het einde van mezelf gekomen. Mijn hart en ogen werden geopend om te beseffen dat ik nog steeds op de verkeerde plaatsen op zoek was naar vervulling en verrijking. Ik had de neiging om acceptatie, goedkeuring en lof te verwarren met vervulling, betekenis en doel. Ik was als een schoothondje dat haar fix krijgt door lekker aan haar oren te krabben, om vervolgens bedelend en hijgend achter te blijven zodra de aandacht weg was. Dit maakte van mij de perfecte kandidaat voor manipulatie en prestatieverslaving. Zoals ik al aanstipte in mijn artikel over perfectionisme, zocht ik als kind al goedkeuring om te schitteren als zesde van zeven kinderen, en ik ben uitgegroeid tot een vrouwenversie waarin ik het perfecte compliment was voor personages die houden van controle, mede-afhankelijkheid, en ego-boosts. Op de een of andere manier diende deze dynamiek altijd mijn eigen ego, en ik was er verslaafd aan. Gelukkig voor mij werd het allemaal duidelijk onhoudbaar, en Gods genade trok me uit de cyclus voor een aantal ernstige innerlijke werkingen.
Identificerend dat het probleem gerelateerd was aan mijn verslaving aan externe bronnen van vervulling, was ik in staat om een blinde vlek te zien die veel meer begon te onthullen. Ik luisterde ook naar een paar hart-openende preken van Tim Keller waar hij zich richtte op de inside-out waarheid van echt geloof, en de convergentie van dit alles leidde me naar mijn toewijding aan een inside-out welzijnsreis. Ik begreep dat ik mijn zoektocht moest omdraaien van het zoeken naar werk dat mij zou vervullen, naar het zoeken naar ware innerlijke levensvervulling die ik in mijn werk kon inbrengen.
Ah, ja! Gewoon alles binnenstebuiten keren! Veel gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ik zou mezelf de ogen uitsteken als iemand me datzelfde veel te eenvoudige antwoord zou geven.
INSIDE-OUT
Ik begrijp dat dit allemaal klinkt als een hoop werk en mogelijk een hoop navelstaren, maar er zijn fundamentele waarheden die het een stuk minder afschrikwekkend maken. Het belangrijkste is om het als een reis te zien en je alleen op de volgende stap te richten (cue “The Next Right Thing” van Anna in Frozen 2). Het resultaat is een meer open, kwetsbare, eerlijke, verbonden en liefdevolle mindset die zich meer leent voor anderen dan de onophoudelijke zoektocht naar persoonlijke betekenis uit externe bronnen. De outside-in benadering is nogal egoïstisch omdat het anderen zoekt om innerlijke leegte te vervullen, terwijl de inside-out benadering een verbintenis is tot een reis om spiritueel, mentaal en emotioneel genoeg vervuld te zijn dat de “beker overloopt” om andere bekers te vullen.
Mijn perspectief van echte professionele wellness is dat het een resultaat is van een fundamenteel innerlijk leven dat voortbouwt op persoonlijke hulpbronnen van een waardesysteem tot acties binnen elke dimensie. Neem maar van mij aan dat het leven er heel anders uit ziet. Het is niet van de ene op de andere dag te veranderen, het is een dagelijkse reis om te leven met de focus op het innerlijke leven boven het uiterlijke leven. Het vergt een groei-mentaliteit waarin verandering en uitdagingen geen bedreiging vormen voor een veerkrachtig zelfgevoel dat is gebouwd op een solide waardesysteem in tegenstelling tot de identiteiten die van buitenaf zijn ontwikkeld. Voor mij is het afwerpen van identiteiten die mij niet langer dienen een van de meest bevrijdende en tegelijk bedreigende processen geweest. Het vergt toewijding aan een bewust en opmerkzaam bewustzijn, dat een heroriëntatie van minuut tot minuut vereist, waarbij het verleden en de toekomst het heden niet dicteren. Gebed en meditatie zijn voor mij de sleutel tot het veranderen van mijn denkwijze temidden van de dagelijkse chaos en het vermijden van de draaikolk van slopende bezorgdheid. Naast al deze technieken en vaardigheden die veel mensen onderzoeken en beoefenen, heb ik geleerd dat ik een blauwdruk nodig heb om mijn waardesysteem aan te verankeren, zodat het niet als een vlag in de wind hangt en vatbaar is voor elke nieuwe “zelfhulp” trend. Mijn anker is het geloof in Jezus en een toewijding aan het begrijpen van zijn waarheid en wegen.
BEDRIJVEN ZIJN MENSEN
Zelfstandig werken zou een doel moeten zijn voor alle mensen en alle bedrijven. Het is een tweerichtingsverkeer, en ik heb geschreven over de vergelijking waarbij de helft van de last op de werkomgeving rust. Ik denk dat we deze bedrijfsomgevingen die gericht zijn op het welzijn van menselijk kapitaal ontberen omdat we leiders hebben die zelf niet functioneren met een fundamenteel innerlijk leven. Zoals ik al zo vaak heb gezegd, bedrijven bestaan uit mensen en het karakter van een bedrijf komt van bovenaf. Na decennia van pogingen om bedrijven te transformeren door middel van branding en marketing, ben ik tot de fundamentele waarheid gekomen dat er geen echte transformatie is tenzij het begint met het leiderschap van binnenuit. Vandaar mijn toewijding aan dit werk.
SUMMATION
Welzijn op het werk zou voor iedereen een doel moeten zijn, maar de methode om daar te komen ligt in ieder van ons afzonderlijk. Alleen dan kunnen we de manier waarop tegen “werk” wordt aangekeken en waarop omgevingen worden gevormd, echt veranderen. We zouden allemaal moeten streven naar een manier van werken waarbij we onze gaven, talenten en ervaringen gebruiken om onszelf en anderen voldoening en verrijking te geven. Mijn ervaring heeft me geleerd dat de enige echte manier om welzijn op het werk te vinden, is om het eerst van binnenuit te benaderen. Zoek niet naar de perfecte baan om aan een checklist van welzijnskenmerken te voldoen. Begin met uw persoonlijke hulpbronnen en laat die u helpen bij het navigeren door waarom, hoe, waar, wanneer en met wie u werkt.
Onthoud dat het leven geen sprint is, het is een marathon, en er zijn veel andere mensen die dezelfde race lopen. Zoals Mr. Rogers zei, “Kijk uit naar de helpers.” Je bent niet alleen.