“Enhydrina schistosa”
De Beaked Sea Snake is ook bekend als Hook-nosed & Valakadyn Sea Snake. Hij wordt beschouwd als een van de meest giftige zeedieren ter wereld. Hun gif is extreem sterk en kan de dood van mensen veroorzaken. De spitssnuitlibel leeft in ondiep water met een modderige of zanderige bodem en komt voor op slikplaten in riviermondingen en bij riviermondingen. Snuitzeeslangen komen voor in de Arabische Golf, de Golf van Oman, de Indische Oceaan en het westelijk deel van de Stille Oceaan, tot in Australië & Papoea-Nieuw-Guinea. De zeesnuitlibel dankt zijn naam aan het kenmerkende naar beneden gedraaide, snavelvormige uitsteeksel op de snuit aan de voorkant van de bovenkaak. Zeeslangen met spitssnuit kunnen zich aanpassen aan een leven op zee. Ze hebben een afgeplatte, peddelachtige staart om te zwemmen. Ze hebben neusgaten met ventielen als ze onder water zijn. Alle zeeslangen missen de verbrede buikschubben die de meeste andere slangen gebruiken om zich op het land voort te bewegen. Het lichaam van de spitsslang is vrij stevig en verticaal afgeplat met een relatief kleine kop. De volwassene is dof olijfgroen of groengrijs van boven en witachtig van onder, met donkere dwarsbanden die de neiging hebben samen te smelten naar de staart toe. De dwarsbanden zijn het breedst aan de bovenzijde, lopen taps toe tot punten op de flanken en verdwijnen meestal bij oudere volwassen dieren, die een meer uniforme blauwgrijze kleur hebben. De spitssnuitlangen voeden zich hoofdzakelijk met vis of inktvisachtigen. Zij kennen hun prooi door beweging te detecteren en kunnen daarom jagen in slecht zichtbare wateren. Nadat ze hun gif op hun prooi hebben losgelaten, slikken ze hun prooi eerst door de kop.
Zeeslangen behoren tot de giftigste van alle slangen ter wereld en de Snuitzeeslang is een van de gevaarlijkste. De meeste zeeslangen bijten zelden en spuiten vaak niet veel gif in als ze dat wel doen, maar de spitsslang is agressiever dan de meeste andere. Slechts ongeveer 1,5 milligram van zijn gif is genoeg om een mens te doden, waarbij een volledige dosis naar schatting genoeg is om 22 mensen te doden. De meeste doden als gevolg van een beet van de spitsslang vallen op plaatsen waar de slang vaak in contact komt met mensen, zoals in ondiepe riviermondingen. De spitssnuitdolfijn paart in september & oktober en plant zich waarschijnlijk jaarlijks voort. Vrouwtjes baren relatief grote, levende jongen en deze soort produceert het grootste nest van alle zeeslangen, met gemiddeld 18 jongen, maar soms wel 30 of meer. Het sterftecijfer van de jonge spitssnuitlangen is waarschijnlijk hoog, maar de jongen die overleven groeien snel. De volwassenheid wordt bereikt met ongeveer 18 maanden, en het vrouwtje brengt gewoonlijk de eerste jongen ter wereld met ongeveer 24 maanden. Alle zeeslangen zijn ovovivipaar, d.w.z. dat de eieren in het lichaam van de moeder blijven tot ze uitkomen of op het punt staan uit te komen. De jongen worden levend geboren in het water, waar ze hun hele leven doorbrengen. Bij sommige soorten zijn de jongen vrij groot, soms wel half zo lang als hun moeder. Het gif van de beaked sea snake is 4 tot 8 keer zo giftig als dat van de cobra. Geschat wordt dat ongeveer 1,5 milligram van zijn gif dodelijk is. De meeste doden als gevolg van een beet van de spitsslang vallen onder vissers in Zuidoost-Azië, waar er weinig of geen toegang is tot antigif en waar de slangen door sommige groepen worden gevangen voor hun huid. Als je een levend exemplaar in je net krijgt en het heeft niet al zijn gif verspild door door het touw te bijten, kan één enkele volledig geladen beet 52 volwassen mannen doden.