Basashi.
Zeg het met me mee: bah-saw-she. Goed.
En zoals de titel van dit bericht u misschien heeft doen geloven, ja, het is wat de Japanners rauw paardenvlees noemen (en ja, het is om te eten).
Het is een specialiteit in Kumamoto, op het Japanse eiland Kyushu, en gelukkig voor mij is Kumamoto de plaats waar ik de laatste tijd rondhang.
Nadat ik had genoten van een heerlijk, maar weinig vullend stukje falafel (ja, ik heb falafel gevonden), informeerde ik bij falafel-maker-san of hij een goede plek wist waar ik wat basashi kon krijgen. En het bleek dat ik het aan de juiste man vroeg. Hij wees me op een plek een paar straten verderop waar ze “erg goede, maar nogal dure” basashi hadden.
Ik dacht dat als ik rauw paardenvlees zou eten, het dan net zo goed goed goed rauw paardenvlees kon zijn; dus ik was eigenlijk best blij om te horen dat het niet de McDonald’s van het rauwe en potentieel gevaarlijke vlees zou worden.
DE SMAAK
Typisch wordt basashi gedoopt in sojasaus en geserveerd met knoflook of Japanse mierikswortel (alleen maar passend).
Hoe smaakt het dan?
Wel, basashi wordt koud geserveerd (bijna bevroren in het midden), en is bedoeld om zo gegeten te worden (heeft iets te maken met dodelijke bacteriën).
Ik kon het niet helpen, maar ik stelde me voor dat ik een paard aan het eten was de hele tijd dat ik aan het kauwen was (een idee dat de Amerikaanse samenleving me willekeurig heeft geleerd verkeerd te zijn), en dit heeft zeker enig effect gehad op mijn mening over de smaak. Als ik geloofde dat ik een ander dier aan het eten was, dan had ik misschien anders over de smaak gedacht.
Ik denk dat ik gewoon meer basashi goedheid zal moeten gaan eten om het zeker te weten.
Conclusie
Als je je mentaal kunt voorstellen dat je een kleine pony oppeuzelt, dan is de “walgelijkheidsfactor” relatief onbestaande. Je hebt misschien van jongs af aan geleerd dat je niet lichtzinnig moet omgaan met rauw vlees, maar uiteindelijk krijg je niet iets voorgeschoteld waar je dood aan gaat – dus eet het maar op.
Voor al mijn koosjere vrienden die er zijn, basashi is letterlijk het tegenovergestelde van wat je normaal zou mogen eten (maar hey, er is tenminste geen zuivel), maar mocht je (koosjer of niet) jezelf bereid vinden om een kans te nemen met wat opwindend nieuw voedsel, dan krijg je wat rauw paardenvlees.
Onze chef-kok kwam naar de tafel en praatte met ons een beetje over Japan en onze nu genuttigde maaltijd. Hij was de falafel-maker ongelooflijk dankbaar dat hij ons het restaurant had aanbevolen, en hij wenste ons het beste op onze verdere Japanse reizen.
“Nu kun je niet meer paardrijden” zegt hij als we op het punt staan de deur uit te lopen. Grappige kerel deze, grappige kerel.
Het laatste woord? Ga naar buiten en eet wat paard.