Podcast: Afspelen in nieuw venster | Downloaden | Embedden
Aanmelden: Apple Podcasts | RSS | More
Antemortale verwondingen zijn de verwondingen die een lichaam voor zijn dood heeft opgelopen. Ze kunnen hebben bijgedragen tot de dood of zelfs de doodsoorzaak zijn. Anderzijds kunnen zij vele jaren geleden zijn ontstaan. Tijdens een autopsie beoordeelt de patholoog de ouderdom van de antemortemverwondingen en maakt hij een onderscheid tussen deze verwondingen en de postmortemverwondingen, d.w.z. de verwondingen die na het overlijden zijn ontstaan. Postmortale verwondingen kunnen verschillende oorzaken hebben, zoals opzettelijke verminking van een lichaam door een moordenaar na een moord, predatie door wilde dieren, of onzorgvuldige behandeling in het mortuarium. Postmortale verwondingen kunnen verwarring veroorzaken over de wijze en de oorzaak van de dood.
Een belangrijk verschil tussen een antemortale en een postmortale verwonding is de aanwezigheid van tekenen van bloeding. Terwijl de persoon nog leeft, circuleert het bloed en alle verwondingen zoals snij- of steekwonden zullen bloeden. Na de dood bloedt het lichaam meestal niet meer. Er zijn echter uitzonderingen. Wanneer een persoon bijvoorbeeld verdrinkt, drijft zijn lichaam gewoonlijk met het gezicht naar beneden, waardoor het hoofd verstopt raakt met bloed. Als het kadaver een hoofdwond oploopt doordat het in het water ronddobbert en in botsing komt met boten of propellers, dan kunnen er aanwijzingen zijn voor bloedingen. Hoofdhuidwonden na de dood kunnen ook wat bloed laten lekken.
Het kan bijzonder moeilijk zijn een onderscheid te maken tussen verwondingen die in de allerlaatste minuten van het leven zijn toegebracht en verwondingen die postmortaal zijn toegebracht. Als de persoon in elkaar zakt, kunnen er rijtwonden (sneden of schrammen) op het hoofd en de hoofdhuid zijn die zeer moeilijk te interpreteren zijn.
Na de dood blijft het bloed vloeibaar in de bloedvaten en stolt niet meer. Onzorgvuldige behandeling van een kadaver kan enige postmortale bloeduitstortingen veroorzaken, die moeten worden onderscheiden van antemortale bloeduitstortingen. Bloed heeft ook de neiging zich na de dood onder invloed van de zwaartekracht te verzamelen, wat een gekneusd uiterlijk veroorzaakt in de onderste ledematen, armen, handen en voeten, bekend als lividiteit. Sommige van de kleinere bloedvaten kunnen zelfs bloeden onder de druk van dit samengepakte bloed. Deze bloeduitstortingen kunnen worden verward met antemortem bloeduitstortingen.
Recent onderzoek heeft zich toegespitst op verbeterde technieken om een onderscheid te maken tussen een antemortem en een postmortem letsel door het analyseren van beschadigd weefsel. Antemortem letsels vertonen tekenen van ontsteking, terwijl postmortem letsels dat niet doen. Chinese wetenschappers hebben ontdekt dat weefsel van antemortemverwondingen een chemische stof bevat die betrokken is bij ontsteking leukotriene B4 (LTB4). Postmortale verwondingen bleken geen LTB4 te bevatten. Dit zou de patholoog kunnen helpen verwondingen nauwkeuriger te classificeren.
Article Reprint from encyclopedia.com
Dr. Judy Melinek
Dr. Melinek is een American Board of Pathology board-gecertificeerd forensisch patholoog die forensische geneeskunde beoefent in San Francisco, Californië, en CEO van PathologyExpert Inc.
Dr. Melinek is opgeleid in de pathologie aan de Universiteit van Californië, Los Angeles en vervolgens als forensisch patholoog bij de New York City Medical Examiner’s Office van 2001-2003. Zij heeft advies gegeven en getuigd in straf- en civiele zaken in Alaska, Arizona, California, Florida, Illinois, Louisiana, Maryland, Mississippi, New Mexico, New York, Oregon, Pennsylvania, Texas en Washington.
Dr. Melinek is gekwalificeerd als getuige-deskundige in forensische pathologie, neuropathologie en wondinterpretatie. Zij heeft een subspecialistische opleiding in chirurgie gevolgd en heeft gepubliceerd en geraadpleegd over gevallen van medische fouten en therapeutische complicaties. Zij leidt artsen en advocaten op in forensische pathologie, juiste aangifte van overlijden en certificering. Zij is uitgenodigd om lezingen te geven op professionele conferenties over de onderwerpen overlijdensverklaring, complicaties van therapie, forensische toxicologie en sterfgevallen in gevangenschap. Ze heeft ook uitgebreid gepubliceerd in de peer-reviewed literatuur over onderwerpen als chirurgische complicaties, overlijden na gastric bypass, forensische toxicologie, opioïde overdosis sterfgevallen, immunologie, neuropathologie en transplantatie chirurgie.
