Mike Wissemanns 300 jaar oude boerderij in Massachusetts verbouwt asperges, aardbeien en suikermaïs. En sinds 2000 wordt er elk jaar een uitgebreide afbeelding van zaadmaïs geteeld. Jarenlang ontworpen door landschapskunstenaar Will Sillin, en sinds 2015 door Mike’s schoondochter Jess Marsh Wissemann, heeft Mike’s Maze portretten van Charles Darwin en Noah Webster; replica’s van de Mona Lisa en Andy Warhol’s soepblik; en interpretaties van Alice in Wonderland en een klassieke Work Projects Administration poster.
Het maken van een maïsdoolhof lijkt misschien eenvoudig: Teel een veld met maïs en snij alles weg wat niet bij het doolhof hoort. De meeste boerderijen houden het bij geometrische vormen en eenvoudige afbeeldingen. Maar Wissemann’s doel is om kunst te versmelten met zaadmaïs – en dat kan moeilijk zijn. Kunstenaars snijden de ontwerpen terwijl de maïs groeit, en het verwijderen van de verkeerde stengels kan lijnen scheef trekken, letters pletten, of de vorm van een oog of een kin veranderen. Om te slagen heeft Wissemann op zijn boerderij in Sunderland een arsenaal aan high- en low-tech hulpmiddelen gebruikt, en in de loop der jaren heeft het beschikbare materiaal het uiterlijk van het doolhof veranderd.
2000:
Toen Wissemann en Sillin hun eerste doolhof wilden maken, dachten ze dat ze het ontwerp van Sillin met GPS in een handomdraai zouden kunnen uitbreiden. Maar hoewel de ATV met GPS-ondersteuning die ze leenden om paden in het maïs te smoren, de beste gegevens gebruikte die op dat moment beschikbaar waren, was het nog steeds slechts nauwkeurig tot op een paar meter.
Hun resultaat was herkenbaar als een schets van het ontwerp op de achterkant van het Massachusetts State Quarter van dat jaar, maar het had niet veel detail. “Het geheel was vrij grof,” zegt Wissemann.
Sillin wilde dat het volgende doolhof beter zou zijn, en het was duidelijk dat GPS niet goed genoeg was om hem de precisie te geven die hij nodig had. Maar hij realiseerde zich dat het veld zelf het antwoord op zijn probleem bevatte: het graan was geplant op een raster.
2001-2008: Coordinate Math to the Rescue
Stel je een vel grafisch papier voor. Stel je nu voor dat in elk vierkantje een maïsstengel staat. Je hebt nu een wiskundige voorstelling van een maïsveld. Sillin tekende doolhofontwerpen die overeenkwamen met de afmetingen van het veld, brak het veld in vierkanten van 2 bij 3 meter, en vergrootte de afbeelding sectie per sectie op het maïs voordat hij het doorsneed. “Net als kinderen doen in de eerste klas kunst, alleen groter,” zegt hij. “Veel groter.”
De methode berustte op Wissemanns vermogen om de rijen en kolommen van het raster nauwkeurig in het veld te plaatsen, een maand of langer voordat het doolhof werd gesneden. “Ik moest heel voorzichtig zijn met het planten van zeer rechte rijen,” zegt hij.
En Sillin profiteerde van Wissemanns zorgvuldige beplanting: Terwijl zijn vroege doolhoven gebaseerd waren op vierkanten van 6 voet bij 6 voet, begon hij al snel uitgebreidere beelden te maken op basis van vierkanten van 3 voet. Door het kleinere oppervlak kon hij meer paden toevoegen aan het voltooide doolhof, totdat het doolhof van 2009 – een portret van Charles Darwin en vijf verschillende soorten Galapagosvinken – een wonder van fijn detail was.
2010-2012: Taking the Math to Its Logical Extreme
En Sillin ging nog verder met het medium. Omdat de mechanische planter van de boerderij het maïszaad met vaste tussenpozen in de grond liet vallen, realiseerde hij zich dat hij nog meer detail kon toevoegen door elke maïsstengel als een tien meter hoog inktdruppel te behandelen. Hij plande zijn afbeelding stengel voor stengel en begon gigantische halftoon afbeeldingen te maken van maïs en aarde. Het detail was verbluffend. Sillin’s nieuwe methode liet hem specifieke lettertypen en een verscheidenheid van optische effecten uitvoeren, maar het snijden van het veld duurde langer dan ooit. Sillin markeerde en maaide geen lijnen meer: Hij hakte inhammen uit om ogen en letters te vormen, rooide grote stukken maïs om witte ruimtes te creëren en maakte gestippelde gebieden door specifieke stengels uit te schoffelen en hun buren te sparen. “Bij de oudere doolhoven kostte het me meer tijd om te tekenen dan om het in kaart te brengen en uit te snijden. Met Noah Webster was ik minstens een maand bezig met maaien.”
2013-2014: GPS Returns, With One Small Catch
De boerderij had nu een nieuwe uitdaging: een gedetailleerd doolhof snijden in een redelijker tijdsbestek. Voor Sillins meest puntachtige ontwerp tot nu toe, een portret van Salvador Dali-, schakelde Wissemann een GPS-gestuurde maaier van Rob Stouffer in. En omdat een decennium van technische vooruitgang Stouffers commerciële GPS-systeem tot op de centimeter nauwkeurig had gemaakt, was hij in staat om de tientallen maïseilanden die Dali-s gezicht markeerden in slechts een paar dagen te maaien.
De snelheid was geweldig, maar er was een addertje onder het gras. De smalste paden die Stouffers maaier kon maaien waren 5 voet breed, wat betekende dat doolhofontwerpen bredere lijnen moesten gebruiken en wat van het fijne detail verloren dat Sillin had nagestreefd.
2015-2016: Drones voor detail
Nadat Sillin met pensioen ging, nam Jess Marsh Wissemann het doolhofontwerp voor de boerderij over. Ze creëert op houtsnede geïnspireerde afbeeldingen die profiteren van de sterke lijnen die de maaier in het veld achterlaat. Maar haar ontwerpen bevatten ook fijnere details die smaller zijn dan de paden die de maaier kan maaien.
Om ze toe te voegen, gaat ze het veld in met haar man en een camera-dragende drone die real-time video naar een ontvanger op de grond stuurt. Door individuele maïsstengels te schudden, vindt ze de stengels die moeten worden verwijderd voor haar ontwerp, en snijdt ze ze met de hand uit het veld. “Eén stengel kan echt een groot verschil maken,” zegt ze. Ze kan het weten: De techniek heeft leerlingen in de ogen van de Cheshire Cat geplaatst en het lettertype van de WPA-posters nagemaakt die de inspiratie vormden voor het doolhofontwerp van dit jaar, ter ere van de 100e verjaardag van de National Park Service.
Haar plannen voor volgend jaar zijn nog steeds een goed bewaard geheim.