Portraits in Jazz, Sunday at the Village Vanguard en the Solo Sessions vol 1 zijn de drie essentiële albums in kwestie, uitgebracht door de grote piano-maestro in zijn hoogtijdagen.
Bill Evans wordt door liefhebbers algemeen erkend als de meest invloedrijke jazzpianist aller tijden, hoewel McCoy Tyner ook een kanshebber is voor deze accolade. Zo invloedrijk was hij zelfs dat een half jaar bij het Miles Davis Sextet Miles zelf deed herevalueren.
Het werk van Herbie Hancock, Keith Jarrett, Chick Corea en Brad Mehldau dragen allemaal duidelijke sporen van Evans’ indringende en toch lyrische stijl die zijn oorsprong vond in een jeugdige toewijding aan de muziek van Ravel en Debussy. De musicus had zijn critici, die die elegante of feërieke kwaliteit in muziek afkeurden die niet voldoende zou swingen. Swing was niet altijd zijn ding, maar hij kon het, ondanks de carpers.
Die klassieke diepgang die ten grondslag lag aan veel van wat hij deed, resulteerde in een soort subtiele precisie die leek te hangen over al dat samenspel dat hij, in zekere zin, pionierde met zijn trio-formats. Vóór het tijdperk dat Bill Evans inluidde, dienden de bas- en drumlijnen uitsluitend als ingetogen begeleiding van de frontlijnpianist.
Een verlegen, brildragende jongeman. Evans groeide op in New Jersey en studeerde later theorie aan de Southeastern Louisiana University met een beurs voor dwarsfluit. Hij was een quarterback in American football. Jammer genoeg raakte hij op latere leeftijd verslaafd aan heroïne en daarna aan cocaïne. Hij overleed aan een bloedende maagzweer en bronchiale longontsteking in 1980, op 61-jarige leeftijd.
Portrait in Jazz, opgenomen op 28 december 1958, bevat twee lezingen van Autumn Leaves en een bewerking van Someday My Prince Will Come. De sessie wordt afgesloten met Miles Davis’ wereldvermoeiende klassieker Blue in Green (Take 3 en Take 2, in die volgorde.)
Scott LeFaro is de bassist en Paul Motian is de drummer, net als bij Sunday at the Village Vanguard, opgenomen op 25 juni 1961. Het is een verrukkelijke set die begint met twee lezingen van Scott LeFaro’s prachtige tune, het sprankelende, luchtige Gloria’s Step. Er zijn twee lezingen van Cole Porter’s All of You.
The Solo Sessions sluit de 3-disc set af, Bill in zijn eentje, die blijkbaar in die tijd geld nodig had, en dus bereid was relatief snel te werken om een album uit te krijgen. Het bestaat bijna geheel uit standards, April in Paris, What Kind of Fool am I? het thema uit Spartacus, en Miles Davis’s Nardis. Aanbevolen.