Stop met het opkroppen en accepteer je emoties.
Ik vind het moeilijk om mijn gevoelens te erkennen.
Ik denk dat we het er allemaal wel over eens zijn dat het opkroppen van emoties slecht is, en toch doe ik het nog steeds. Vorig jaar leidde dit in feite tot een aantal weken van wat ik “lage periodes” noemde en wat in werkelijkheid waarschijnlijk milde symptomen van depressie waren.
Ik weigerde de hoofdoorzaak van mijn frustratie aan te pakken. Ik voelde mezelf afglijden naar een ineenstorting, en ik kon niet begrijpen waarom. De enige manier waarop ik wist hoe ik het gevoel moest omschrijven was “een dreigend gevoel van overweldiging.”
Dit leidde meestal tot een laag humeur en willekeurige huilbuien. Ik huilde niet per se omdat ik verdrietig was, het was gewoon een fysieke ontlading van alle emoties waarvan ik niet wist hoe ik ze moest uiten.
Eindelijk ging ik met mijn partner of mijn dagboek zitten en graafde eindelijk in mijn gevoelens. Als ik op het punt ben dat ik een algemeen gevoel van overweldiging in mijn leven voel, dan duurt het meestal een tijdje om de hoofdoorzaak van mijn emoties te ontdekken – ik heb het kernprobleem zo diep begraven dat ik het niet wil erkennen.
Het onderdrukken van emoties zoals deze is niet gezond. Het richt een ravage aan in je mentale toestand en, als je iets als ik bent, leidt het meestal tot fysieke uitputting, migraine, en sedentair gedrag voor de tv.
Erkennen van emoties en ze aanpakken kan zoveel krachtige voordelen hebben, en ik heb vijf van die beloningen hieronder geschetst.
Finitief begrijpen wat de oorzaak is van je onrust is de eerste stap naar je beter voelen en het probleem oplossen. Wanneer U de kern van uw onrust bereikt en deze grondig onderzoekt, zal de opluchting voelbaar zijn.
Er is altijd een bevredigend moment van inzicht wanneer ik precies aanwijs waardoor ik me van streek voel. Het is een opluchting om naar een situatie te kijken en specifiek te herkennen wat me erdoor van streek bracht.
Tot dat moment van inzicht, zweeft er een dubbelzinnig gevoel van onbehagen rond in mijn hoofd. Ik weet dat er iets mis is, maar ik heb moeite om het onder woorden te brengen. Wanneer het lampje gaat branden en mijn emoties duidelijk worden verlicht, kan ik eindelijk beginnen te ontspannen.
Dit helpt me ook mijn gedachten te verzamelen en de kwestie frontaal aan te pakken in plaats van bijzaken aan te halen die geen invloed hebben op de zaak.
Minder ruzies
Het is verleidelijk om problemen onder het tapijt te vegen.
Ik heb de neiging dit het meest te doen in mijn relaties omdat ik de boot niet wil schommelen of anderen van streek wil maken. Het ding is, door te proberen om hun gevoelens te sparen, beschadig ik mijn eigen. De pijn wordt dan groter met elke nieuwe belediging.
Een voorbeeld hiervan is waarschijnlijk een vrij gebruikelijke tussen koppels. Ik raakte altijd zo gefrustreerd als mijn man zijn spullen door de kamer liet slingeren. Het probleem was dat ik niet de zeurende vrouw wilde zijn, dus ik zei tegen mezelf dat het niet zo’n probleem was. Ik raapte alles op, maar zei er nooit iets over tegen hem.
Op een gegeven moment ontplofte ik al mijn opgekropte woede in zijn schoot. In plaats van een gesprek over gedeelde verantwoordelijkheid, beschuldigde ik hem ervan dat hij niet netter was en dat hij me het gevoel gaf dat ik een huishoudster was.
Het is niet eerlijk om boos op iemand te worden als je je frustraties nooit hebt uitgelegd. Erken wat je van streek maakt vanaf het begin en het zal leiden tot meer gesprekken en minder ruzies.
Valideer je gevoelens
Wanneer je naar je gevoelens kijkt en erkent wat er mis is, valideer je je emoties.
Velen van ons groeiden op met ouders die emotionele uitingen bestraften. Huilen, in het bijzonder, was een grote no-no. Het kost tijd om dit idee te keren dat we moeten verbergen hoe we ons voelen en het niet erkennen.
Ik ben een beetje beter geworden in het delen van hoe ik me voel, maar het is nog steeds iets waar ik aan werk. Mijn grootste probleem is dat ik ongelooflijk zelfbewust word van mijn frustraties. Ik kijk er vaak naar en denk: “Dat is stom! Ik zou daar niet boos over moeten zijn!”
Een perfect voorbeeld hiervan gebeurde op Valentijnsdag. Om een lang verhaal kort te maken, mijn man heeft me niets gegeven. Om eerlijk te zijn vieren we die feestdag normaal niet, maar ik voelde me toch gekleineerd. Het hele weekend probeerde ik mijn teleurstelling te negeren en bleef ik tegen mezelf zeggen dat ik me er maar overheen moest zetten – het stelde niet veel voor. Ik wilde me gewaardeerd voelen en dat werd ik niet. Ik uiteindelijk toegeven mijn frustratie aan mijn man, en hij besefte dat hij nodig had om meer attent te zijn en meer uiterlijke vertoningen van affection.
Door het bezitten van mijn gevoelens over een gemiste Valentijn, ik aanvaardde dat ik had een geldige reden om boos te zijn. Ik was niet dom of overreageren. Er ontbrak iets in mijn relatie en ik bracht het onder de aandacht voordat het een ernstig probleem kon worden.
Verbeter de algehele gezondheid
Uit een emotionele funk komen is een mentale en fysieke opluchting.
Wanneer mijn emoties rafelig zijn, vestigt zich een gewicht van angst op mijn borst. Mijn lichaam geeft aan dat er iets mis is, ook al weigert mijn geest dat te zien. Als ik het niet controleer, breidt dit gewicht zich meestal uit naar mijn slapen en bonkt het in irritatie totdat ik in feite in bed word gedwongen van de pijn.
Herkennen waarom ik van streek ben, helpt me meestal beter te slapen en het stelt mijn lichaam in staat te stoppen met het verzenden van waarschuwingssignalen.
Jouw lichaam kan anders reageren op emotionele stress. Misschien verliest u de motivatie om actief of sociaal te zijn en zit u vaker voor de tv. Misschien blijft u kleine weerhaakjes sturen naar uw partner of collega’s uit irritatie.
Wat uw symptomen ook zijn, het is belangrijk om ze te herkennen, zodat u weer op een gezond spoor kunt komen. Je doet meer moeite dan je beseft om je emoties te negeren. Stop met het vermijden van het probleem en zie het frontaal onder ogen. Uw lichaam en geest zullen u dankbaar zijn.
Accepteer dat geluk fluctueert
Ik vind het echt vervelend om te zeggen, maar geluk kan niet constant zijn. Ik weet dat we op sociale media graag doen alsof alles zonneschijn en regenbogen is, maar er zitten ook genoeg regenachtige dagen tussen.
Ik heb de neiging om mezelf een beetje te berispen als ik me down voel. Ik zie mezelf graag als een zonnig persoon, dus een gevoel van verdriet past niet bij dat beeld.
Wanneer ik van streek ben en ik mijn emoties de aandacht geef die ze verdienen, moet ik mezelf eraan herinneren dat het oké is om niet de hele tijd gelukkig te zijn. Het leven werkt niet op die manier. In plaats daarvan moet ik mijn emoties accepteren voor wat ze zijn – een signaal dat er iets mis is in mijn leven en dat een situatie mijn aandacht nodig heeft.
Het is echt moeilijk om te groeien en je als persoon te ontwikkelen als je weigert mensen of situaties te erkennen die van invloed zijn op je emoties. Stop met elke dag een nepglimlach op te zetten en sta jezelf toe de gevoelens te ervaren die je hebt opgekropt.
Je zult sneller herstellen van je frustraties, en je glimlach zal niet meer zo geforceerd zijn.