1975-1979 Datsun 200SX: Het bewijs dat uiterlijk niet alles is

De jaren ’70 waren een geweldige tijd voor Datsun (of Nissan zoals het later in de States bekend zou worden). Het had een paar hits waaronder de nieuwe Z auto en de geliefde 510. De 510 lijn van auto’s en zijn nakomelingen waren het brood en boter geworden voor Datusn tegen het midden van de jaren 70. Hij was geëvolueerd in de 610 en later de 710, werd groter en verloor wat van wat de 510 speciaal maakte (zoals een onafhankelijke achterwielophanging). Toen bekend werd dat er een nieuw model zou komen in de geest van de oude 510 coupé, was er veel opwinding in de autopers.

Wat er tijdens het autoshow circuit van 1974-75 uitkwam, bleek een teleurstelling te zijn voor diegenen die op zoek waren naar een sexy coupé in de trant van een goedkopere Z auto of zelfs een nieuwere 510 opvolger. De nieuwe 200SX voor 1977 was gebaseerd op Datsun’s nieuwe S platform en bedoeld als een laaggeprijsde sportieve auto in de trant van een kleinere Japanse versie van de Amerikaanse persoonlijke luxe coupe (Thunderbird, Monte Carlo, etc.). Qua afmetingen paste hij netjes tussen de 510 2 deurs en de 810 Sport coupe.

Mechanisch was het niets bijzonders. Zijn achterwiel aandrijving was voorzien van een 2L bovenliggende nokkenas motor die ongeveer 90pk produceerde. Zoals veel auto’s uit die tijd, had het een levende as bladveer achterwielophanging en MacPherson veerpoten aan de voorkant.

Op papier klonk het allemaal leuk, maar wanneer uitgerust met de handgeschakelde 5-versnellingsbak kon het slechts 60mph bereiken in 13 seconden.

Niet helemaal een sportwagen, Datsun verkocht de 200SX als een “sportieve auto”, om zich te ontdoen van alle verwachtingen van prestaties. Hij gebruikte wel dezelfde aandrijflijn als de 510, maar miste diens rijdynamiek. De wegligging was niet ideaal door de korte wielbasis, het zware gewicht aan de voorkant en de dunne 13 inch wielen. Op een of andere manier werd de 200SX gebruikt in de racerij, zelfs in een advertentie met de bekende Datsun coureur Paul Newman. Critici waren hard op de 200SX, maar niet vanuit een mechanisch of prestatie standpunt (het was eigenlijk ongeveer gemiddeld voor auto’s uit het midden van de jaren ’70) – ze haatten de styling.

De styling van de 200SX was polariserend (althans voor het grootste deel van de autopers). Zelfs naar 70’s ongerepte esthetische normen, zag de 200SX er vreemd uit. Het leek op een kruising tussen een Citroen SM en een AMC Matador, de 200SX leek op niets anders in Datsun’s lijn van auto’s. De vreemde ontwerp taal leende zwaar van Citroen, maar voegde hoekigheid toe. In sommige opzichten was de 200SX zijn tijd ver vooruit, met afgesneden wielkasten, en wikkelende achterlichten. De combinatie van uitgesproken karakterlijnen die de wielkuipen doorsneden en de gigantische “A” vormige C-stijl was genoeg om de 200SX universeel als lelijk te bestempelen. Lelijk of niet, hij verkocht goed. Meer dan 150.000 werden er verkocht van 1977 tot 1979, alleen al in Amerika. In feite was Amerika goed voor 2/3 van alle 200SX verkopen. Niet slecht voor een auto die lelijk moest zijn.

Deel van de redenen voor de hoge verkoop kan te wijten zijn geweest aan het goed ingerichte interieur met een high-end AM/FM Clairion stereo met ruimte voor een toekomstige cassette module. Het dashboard was ovaalvormig en had alle meters voor sportieve pretenties. Het belangrijkste en meest waarschijnlijke is dat de verkoop van de 200SX de critici trotseerde omdat het gewoon een beter gebouwde auto was dan de Vegas en Mavericks die er waren. De primaire concurrentie voor de 200SX was de Celica en Scirocco, twee auto’s die duurder waren, maar in een prestatie klasse boven de 200SX.

De Mazda Cosmo was dichter in de geest, maar was mechanisch niet zo gezond als gevolg van problemen met zijn rotatiemotor. Er waren weinig veranderingen van 77 naar 79 afgezien van veiligheid en smog geïnduceerde bumpers en emissie controles. In sommige opzichten resulteerden de grotere bumpers in een verbeterd uiterlijk voor de 200SX, maar het vermogen was verminderd en het model zou al snel worden vervangen door een veel aantrekkelijker auto in 1980.

De eerste generatie 200SX vertegenwoordigen een vreemd begin in de geschiedenis van een anders goed bevallen sportcoupé. Datsun’s ontwerpers lijken de weddenschap te hebben verloren dat de toekomst de eerste generatie 200SX zou inhalen, maar de auto ziet er nu niet meer zo vreemd uit als hij er moet hebben uitgezien toen hij nieuw was. Dat gezegd hebbende, is het nog steeds niet de meest aantrekkelijke Japanse importauto uit de late jaren 70, maar bij lange na niet de lelijkste uit die tijd. Als het publiek naar de critici had geluisterd, hadden we misschien nooit de verbeterde 200SX auto’s gekregen die daarna kwamen. Om die reden zijn we schatplichtig aan de vreemd uitziende 1977 tot 79′ Datsun 200SX.