Wypadek Steve’a Fossetta

HOW IT HAPPENED. Prawie dwa lata później NTSB stwierdza, że Steve Fossett (na zdjęciu z Richardem Bransonem) mógł się rozbić z powodu spotkania z downdraftami.

NTSB twierdzi, że prawdopodobną przyczyną katastrofy poszukiwacza przygód Steve’a Fossetta w 2007 roku było nieumyślne spotkanie z downdraftami nad górzystym terenem, które przekroczyły możliwości wznoszenia Bellanca Super Decathlon, którym leciał. Spadki, duże zagęszczenie wysokości i górzysty teren były czynnikami, które się do tego przyczyniły. Żaden z tych czynników nie powinien być traktowany jako oczywisty przez pilotów, którzy latają lub chcą latać w terenach górskich. Mówiąc prościej, podczas gdy po nawietrznej stronie góry wiatr płynie gładko, a podwiewanie może być wykorzystane do pomocy samolotowi w pokonaniu szczytu terenu, podwiewanie po zawietrznej stronie może stać się przerażająco silne i turbulentne. Obszary turbulencji i downdraftów mogą być otoczone przez pozornie gładkie powietrze. To, że nie ma chmur soczewkowatych, wirnikowych czy burz pyłowych, nie oznacza, że warunki są łagodne. Przed wykonaniem lotu w terenie górzystym lub w jego pobliżu doświadczony pilot powinien dokładnie ocenić pogodę, zwłaszcza wiatry w górze, zbliżającą się aktywność frontu oraz informacje o stabilności, takie jak indeks unoszenia. Mądry, niedoświadczony pilot skonsultuje się z kimś, kto wie, jak ocenić warunki, a także uzyska sprawdzenie z instruktorem wykwalifikowanym w nauczaniu latania w górach, zanim zapuści się na nieznane terytorium.

Reklama

W badaniu meteorologicznym przygotowanym do raportu na temat wypadku z 3 września 2007 r., w którym zginął Fossett, NTSB szacuje, że spadki w miejscu, w którym leciał, rejestrowały co najmniej 400 fpm i towarzyszyły im umiarkowane turbulencje. Górzysty teren w tym rejonie, osiem mil na zachód/północny zachód od Mammoth Lakes w Kalifornii, sięgał 13 000 stóp MSL; wysokość gęstości wynosiła 13 000 stóp. Śledczy obliczyli, że zdolność wznoszenia samolotu wynosiła tylko około 300 fpm.