The Navy SEALs Might Have Selected A New Pistol Of Choice

Glocki znane są z wielu rzeczy, a niektóre z nich są kontrowersyjne. Jednak największymi wizytówkami Glocka wśród miłośników broni palnej, stróżów prawa i wojskowych są ich wytrzymałość, usprawniona funkcjonalność i oczywista prostota.

Austriacki Gaston Glock stworzył koncepcję pistoletu Glock pod koniec lat 70-tych, a pierwszy Glock 17 trafił do sprzedaży na początku lat 80-tych. Był to bardzo futurystyczny projekt, z kultową już polimerową ramą. Ta cecha sama w sobie doprowadziła do wielu plotek i błędnych przekonań na temat pistoletu, w tym, że nie może być odebrany przez wykrywacze metalu.

Wynikająca z tego trwałość i lekkość użycia plastiku do ramy pistoletu zamiast stali, wraz z niskimi kosztami produkcji, dosłownie zrewolucjonizowały rynek broni palnej. Dzisiaj pistolety z polimerową ramą można kupić praktycznie u wszystkich głównych producentów broni ręcznej. Ponadto Glock miał o połowę mniej części niż jego odpowiedniki z automatycznym ładowaniem i trzykrotnie większą siłę ognia niż rewolwery, mieszczące 17+1 naboi zamiast zaledwie sześciu. Linia pistoletów Glocka stawała się również coraz bardziej modułowa, z wieloma typami posiadającymi wymienne części.

Prawdopodobnie najbardziej znanym aspektem Glocka jest jego mechanizm spustowy „Safe-Action”, który jest czymś pomiędzy koncepcją podwójnego i pojedynczego działania. W Glockach każde naci±gnięcie spustu wymaga tej samej siły; około połowy siły ci±gnięcia spustu rewolweru podwójnego działania, czyli około 6 funtów. Jedynym ręcznym zabezpieczeniem Glocka jest mały guzek na środku spustu, który naciska się podczas strzelania. System ten, wraz z zastosowaniem w pistolecie zaczepu zamiast młotka, nazywany jest przez Glocka „Safe Action”, ale media czasami twierdzą, że jest wręcz przeciwnie, ze względu na postrzeganą skłonność do przypadkowych rozładowań.

Jednak stosunkowo lekki nacisk spustu Glocka i brak zewnętrznego zabezpieczenia są również powodem, dla którego tak wielu strzelców go uwielbia. Pistolet jest natychmiast gotowy do strzału – wystarczy wycelować i nacisnąć spust.

Pod względem wytrzymałości, Glocki są jak AK-47 w świecie broni ręcznej; możesz je po prostu bić i bić, a one i tak wybuchają. Można godzinami oglądać na YouTube ludzi, którzy próbują zniszczyć Glocki, rozjeżdżając je samochodami, zakopując w błocie, zamrażając, a nawet wkładając do piekarników. Szersze tolerancje konstrukcyjne i mniejsza liczba części sprawiają, że mogą być wypełnione śmieciami i nadal wykonywać swoją pracę. Oczywiście, dla kogoś takiego jak komandos Navy SEAL, który brodzi na piaszczystych plażach lub głęboko w bagnach, jest to bardzo dobra rzecz.

Na koniec, Glocki są stosunkowo niedrogie, biorąc pod uwagę ich reputację, a firma jest znana z zawierania agresywnych umów hurtowych z organami ścigania i użytkownikami wojskowymi.

Wszystko to złożyło się na pakiet, który pokochało amerykańskie społeczeństwo i stróże prawa, ale nie pokochało go amerykańskie wojsko, które długo walczyło o przyjęcie nowoczesnej technologii broni bocznej. Z biegiem lat Glocki stały się również preferowanym wyborem lokalnych i stanowych oddziałów policji w całych Stanach Zjednoczonych, jak również wielu federalnych organów ścigania. W międzyczasie, obsługa klienta Glocka wzrosła, aby sprostać rosnącym wymaganiom zróżnicowanej bazy klientów, a marka zbudowała niewiarygodnie lojalnych publicznych i prywatnych zwolenników przez lata.

Więc, jeśli amerykańscy policjanci i obywatele używają ich, dlaczego nie żołnierze?

Żołnierz operacji specjalnych Sił Powietrznych strzela z Glocka 19 podczas treningu:

Odkąd po 11 września rozpoczęła się Wojna z Terrorem, embargo na Glocka dla amerykańskiego wojska powoli wygasło. Modele Glocka zaczęły pojawiać się w różnych jednostkach sił specjalnych na polu walki, choć bez fanfar i oficjalnego uznania. Zielone Berety, Rangersi, personel operacji specjalnych Sił Powietrznych i inni byli widziani z Glockami na polu walki, choć w sposób niespójny. Jedno było pewne: wielu operatorów w terenie wolało je, zwłaszcza w porównaniu z całkowicie metalowymi, formalnie wydanymi alternatywami, które były bardziej podatne na usterki na piaszczystych pustyniach Bliskiego Wschodu, nie wspominając o tym, że były o wiele cięższe.

Wtedy, w zeszłym roku, oddział operacji specjalnych Korpusu Piechoty Morskiej, znany jako MARSOC, oficjalnie przyjął Glocka 19 do swojego ekwipunku. Zaledwie kilka lat wcześniej, MARSOC unowocześnił swoje zapasy pistoletów, kupując tysiące wysoce zmodyfikowanych, jednostrzałowych pistoletów 1911 kalibru .45, wyprodukowanych przez Colta. Pistolet ten znany jest jako M45A1. Pistolety te, delikatnie mówiąc, nie były tanie. W związku z tym ogłoszenie, że MARSOC zacznie oficjalnie używać Glocków było dość dużym wydarzeniem.

Wypasiony Colt M45, którego MARSOC zakupił ostatnio tysiące sztuk, zostaje wyparty przez znacznie prostszego i lżejszego Glocka 19 9mm:

Przyczyną formalnego wprowadzenia Glocka do arsenału MARSOC wydaje się być to, że niektórzy z ludzi, którzy wykonywali ściąganie spustu w terenie, lubili je bardziej niż znacznie bardziej skomplikowane i ważące 1911. Prostota Glocka, stosunkowo niewielka waga i duża pojemność nie mogły być dłużej negowane. Również fakt, że Glock kosztuje mniej niż jedną trzecią ceny M45A1, przynajmniej w oczach opinii publicznej, sprawił, że stały się one bardzo przystępne cenowo.

Jeśli doniesienia są prawdziwe i U.S. Navy SEALs – zdecydowanie najbardziej znane siły operacji specjalnych w kulturze popularnej – przyjmują Glocka 19 jako swoją oficjalną broń boczną, sprawy mogą zacząć się zmieniać, jeśli chodzi o inne jednostki operacji specjalnych, które używają Glocka 19 jako broni drugorzędnej w stosunku do ich podstawowej broni bocznej, którą zazwyczaj jest Beretta M9.

Długo działający Sig Sauer P226 Navy/Mk25, którego Glock 19 ostatecznie zastąpi:

Chociaż SEALs mają Glocki na stanie od lat, tak jak mieli wiele pistoletów Heckler and Koch (Mk23, HK45/C, USP etc), to jeśli chodzi o percepcję, ta zmiana nie jest bynajmniej mała. Kulturowo, Sig Sauer P226 jest podstawą dla SEAL Teams. Przejście na Glocki jako oficjalną broń boczną naprawdę wiele mówi, i jeszcze bardziej podniesie reputację tej i tak już popularnej marki. Pomyśl o tym, jak o poparciu Michaela Jordana w świecie sportu. To jest wielka sprawa.

Jeśli chodzi o to, dlaczego taka zmiana miałaby być dokonana, odpowiedź jest prosta. Glock 19 jest mniejszy, można go łatwiej ukryć w razie potrzeby, jest o pół funta lżejszy od P226 i ma rodowód Glocka, który jest w stanie przyjąć absolutnie brutalną karę i strzelać dalej. Za kwotę, za jaką prawdopodobnie mogłaby je kupić Marynarka Wojenna, byłyby niemal jednorazowego użytku, gdy tylko wykazałyby poważne oznaki zużycia. Nie znaczy to, że P226 nie jest fenomenalną bronią boczną, ale nie stanie się ani lżejszy, ani mniejszy, ani bardziej niezawodny w pewnych warunkach, niż już jest.

Jeśli te doniesienia są prawdziwe, a SEALs powoli wycofują Sig Sauer P226 na rzecz Glocka 19, nie spodziewaj się, że „Wielka Armia” lub ogólnie Korpus Piechoty Morskiej pójdą za tym przykładem w najbliższym czasie. Ich wymagania pozostają o wiele bardziej konserwatywne, a nawet te wymagania były historycznie niejednoznaczne w najlepszym przypadku.

Gdy Armia i USMC w końcu zastąpią Berettę M9, nawet wybór polimerowego pistoletu zamiast całkowicie metalowego będzie poważnym wyczynem, a co dopiero takiego z osławionym spustem Glocka i brakiem zewnętrznego zabezpieczenia. Mimo to, jeśli Naval Special Warfare uczyni z pistoletu SEAL’s go-to pistolet Glock 19, to może to jeszcze bardziej odciąć pozycję pistoletów z metalową ramą w amerykańskiej armii.

Kontakt z autorem pod adresem [email protected].

Zdjęcia górne i dolne przez DoD, zdjęcia broni palnej przez producentów