„The California Kid” The Back Story
Byłem zaangażowany w samochody przez całe moje życie, szczególnie pręty i zwyczaje. Ale ta historia nie jest tak bardzo o mnie, jak o hot rod coupe, które zbudowałem dla siebie i które stało się znane jako „The California Kid”.
Pod koniec lat 60-tych i na początku 70-tych szał „T-Bucket” ogarnął cały kraj, a mnie razem z nim. Miałem wspaniały mały samochód, który zbudowałem w garażu moich rodziców i świetnie się bawiłem jeżdżąc po ulicach południowej Kalifornii. Ale czegoś mi brakowało. Chyba szukałem bardziej podstawowej jazdy. Może zbudować hot roda, który przywoływałby wczesne dni hot roddingu. Hot roda, który mógłby być częścią opowieści, które słyszałem jako dziecko, przekazywanych tam i z powrotem między moim tatą i jego kumplami w garażu.
Im więcej o tym myślałem, tym lepiej to wyglądało. To musiałoby być coupe. W końcu, moimi dwoma ulubionymi samochodami były Les Hawkins „15 oz. Coupe” Les’a Hawkins’a i legendarny Gary Wagner’a z pełnym błotnikiem. Oba samochody były coupe z silnikiem ’34 For „Hemi” i były najgorsze z najgorszych!
Jak szczęście dopisze, wspomniałem o moim pomyśle Randy’emu Troxelowi. Randy był lokalnym zawodnikiem drag racer i naprawdę miał puls tego, co działo się w dolinie. Powiedział mi, że słyszał o pociętym, w pełni odpicowanym trójskrzydłowcu z ’34 roku, który był ukryty w garażu w Glendora. Powiedział również, że będzie to trudna sprzedaż, ponieważ facet naprawdę nie chciał się z nim rozstać.
Nawiązaliśmy kontakt i po tym, co wydawało się jak lata (w rzeczywistości dwa tygodnie) umowa została zawarta. Kupiłem samochód w Nowy Rok 1972 i przeniosłem go do naszego garażu na podwórku w Temple City. Sprzedałem „T” i zachowałem układ napędowy, który obejmował koła i opony. I teraz miał wszystkie kawałki potrzebne do rozpoczęcia na mój samochód marzeń.
I rzucić pracę w Clayton Mfg. Co. Co. (alma mater mojego taty) w maju 1972 roku i poszedłem do pracy dla Phila Lukensa w Blair’s Speed Shop w Pasadenie. Moja żona Carol i ja mieliśmy dom, dwójkę małych dzieci (Nicole i Peter 4), VW z ’67 roku i Bel Air z ’50 roku. W tamtym czasie, porzucenie bezpiecznej pracy i wkroczenie w świat hot rodów nie wydawało się właściwe dla większości ludzi, ale dla mnie było to właściwe. Ponownie, wyczucie czasu było idealne. Dało mi to możliwość doskonalenia moich umiejętności jako konstruktora podwozia, a jednocześnie nadania coupe rodowodu. Podczas pracy w Blair’s poznałem przyjaciół na całe życie: Phila Lukensa, Erica Vaughna, Pete’a Eastwooda, Boba Goldsmitha i Jima Ewinga. Phil był szefem w Blair’s i nadal nim jest, Eastwood i ja zajmowaliśmy się podwoziami, Bob był na froncie, Eric prowadził warsztat maszynowy, a Ewing… był tam dla koloru. To był wyjątkowy czas i cieszyliśmy się każdą jego minutą.
Carol zawsze była cierpliwa w stosunku do mojego uzależnienia od samochodów, ale szczególnie podczas tej szczególnej budowy. Pieniądze były ograniczone, ponieważ ja i moi kumple pracowaliśmy nad samochodem w każdej wolnej chwili. Miałem mnóstwo pomocy przy samochodzie, faceci tacy jak Richard Loe, Tom Vandenburg i Dick Randal przychodzili, gdy potrzebna była dodatkowa ręka. Konstruktor silników Blaira, Buddy Lotsberg sprawił, że mój 302 small-block Forda stał się krzykaczem. Vaughn nauczył mnie jak używać prasy do żaluzji, a Dale Caulfield zajął się głównymi pracami blacharskimi i malowaniem. Przez chwilę zbudowałem samochód, który miał być biało-lodowym hi-boyem, ale w końcu zwyciężyło czarne coupe z płomieniami Manuela Reyesa.
Poznałem Graya Baskerville’a z Rod & Custom Magazine przez Boba Langtona, wspólnego przyjaciela z Pasadeny. To właśnie Gray przyszedł do mojego domu w deszczowe popołudnie, aby zobaczyć samochód, który tak naprawdę zapoczątkował moją przyjaźń z Jimem „Jake” Jacobsem. Kiedy Jake i ja poznaliśmy się, a redaktor R&C Bud Bryan zaangażował się w budowę, nasze coupe trafiły na okładkę R&C. Niewiele wtedy wiedziałem, że słynny „numer coupes” zmieni nasze życie na zawsze.
Mówią, że wyczucie czasu jest wszystkim…cóż w moim przypadku nigdy nie było to bardziej prawdziwe. Popularność wydania z listopada 1973 roku magazynu Rod & Custom nie tylko pomogła Jake’owi i mnie rozpocząć działalność (Pete & Jake’s Hot Rod Parts) na początku 1974 roku, ale również okładka z coupes wpadła w oko producentowi telewizyjnemu i filmowemu Howie Horowitzowi w czerwcu 1974 roku. Pan Horowitz produkował film dla telewizji w Universal Studios i szukał samochodu, który odegrałby kluczową rolę u boku gwiazdy filmu, Martina Sheena. Do rozpoczęcia zdjęć pozostały tylko 4 dni, a on wciąż nie miał samochodu. Zobaczył zdjęcie z okładki R&C i dostałem telefon. Jake i ja wyruszyliśmy następnego ranka i tego popołudnia coupe zostało obsadzone w roli „The California Kid.”
Używali samochodu przez dwa tygodnie i zmienili mojego nieskazitelnego hot roda w prawdziwego kaskaderskiego „konia roboczego”. Prowadzeniem samochodu zajął się Jerry Summers (Francuski łącznik), a wyczyny kaskaderskie koordynował Hal Needham (Smoky i bandyta). Jake został „zatrudniony” jako oficjalny doradca do spraw hot rodów i opiekował się coupe przez cały czas kręcenia filmu. Byliśmy traktowani jak królowie przez obsadę i ekipę i był to jeden z najbardziej ekscytujących okresów w naszym życiu. Film zadebiutował w środę wieczorem, 25 września 1974 roku i był 200. filmem ABC dla telewizji „Movie of the Week”. Najlepszą częścią całej sprawy było Universal Studios dało nam pozwolenie na użycie terminu „Home of The California Kid” w logo Pete’a i Jake’a i jak to mówią; „reszta jest historią.”
Po nakręceniu filmu jeden z moich przyjaciół, podczas gdy eyeballing szkody, zapytał; „czy zrobiłbyś to jeszcze raz?”. Moja odpowiedź… „w rytmie serca”. Ten samochód po prostu nigdy nie przestaje dawać. Minęło już ponad 35 lat od rozpoczęcia tej sagi, a „The California Kid” wciąż daje z siebie wszystko. Tak jak powiedziałem wcześniej, stworzenie tego samochodu zmieniło nasze życie na zawsze i mam nadzieję, że film spodoba się Wam tak samo, jak mnie opowiadanie „Historii z przeszłości”.”
Pete Chapouris