Kalamity to rodzaj roślin z rodziny koniowatych, które żyły na bagnach węglowych w okresie karbońskim. Byli prehistorycznych krewnych współczesnego ogona końskiego, ale wyglądał bardziej jak drzewo sosnowe i wzrosła do 40 stóp. Mieli do góry nogami smukłe gałęzie, ułożone wokół bambusopodobnego pnia w rzędach oddalonych od siebie o kilka stóp i igły iglaste ułożone na końcach gałęzi. Liście były w kształcie igieł i rosły w okółkach wokół pnia. W jednym okółku znajdowało się do 25 liści. Pień był pusty i wykonany z drewna, ale był bardzo smukły, więc nie był zbyt mocny. Roślina miała tendencję do łatwego przewracania się, jeśli nie była wspierana przez sąsiednie rośliny lub przez nagromadzone osady.
Calamites mógł albo rozmnażać się przez zarodniki, które były przechowywane w małych woreczkach i zorganizowane w szyszki, lub mogli rozmnażać się przez masywne podziemne kłącza. Te podziemne kłącza pozwoliły roślinie produkować klony samej siebie. Jest to jedyne drzewo z tego okresu, o którym wiadomo, że miało zdolność do wytwarzania klonu.