Czułam się taka winna. Kto na świecie pozwolił mi mieć dzieci? Byłam najgorszą matką na całym świecie! Każda matka myśli, że jest absolutnie najgorsza, gdy coś przypadkowo przytrafi się jej dzieciom z jej WŁASNEJ ręki. Prawda jest taka: jesteś superbohaterką, wojowniczką, bezpieczną przystanią, kobietą o sercu tak silnym, że aż miękkim. To jest w porządku płakać, mamo, to jest w porządku płakać brzydki płacz – jak messy blubbering disaster zone rodzaj płaczu. Ale nie pozwól, aby poczucie winy trzymało cię jako zakładnika! Każda mama, każda pojedyncza mama przypadkowo upuściła, uderzyła lub stłukła swoje małe dzieci. Oto historie mam takich jak ty i ja, które znalazły się w tych samych butach!
„Alyssa była na swoim stole do przewijania, a ja kucałam, wyciągając dla niej ubrania z dolnej szuflady. Mark wszedł i rozmawialiśmy, a ja nie zwracałam uwagi na Alyssę i nagle okazało się, że leży na ziemi. Podniosłam ją i obie natychmiast zaczęłyśmy płakać. Po tym, jak w końcu się uspokoiła, spędziłam resztę ranka „testując” ją, aby sprawdzić, czy wszystko z nią w porządku. Sprawdziłam jej oczy, upewniłam się, że używa rąk, dałam jej pić i w końcu, po rygorystycznej rundzie kontroli, zabrałam ją do mojej matki, gdzie zaczęłam cały proces od nowa przed przyjściem do pracy. Na szczęście znalazło się kilka bardzo życzliwych osób, które podeszły do mnie i opowiedziały mi swoje historie, co sprawiło, że poczułam się o wiele lepiej – nawet jeśli nadal czuję się jak najgorsza matka w historii.” – Traci A.
„Moja córka urodziła się 7 tygodni wcześnie – i ważyła 4 funty. Po tym, jak została zwolniona z NICU – mieliśmy kilka spotkań z powrotem w szpitalu na badania kontrolne. Urodziła się pod koniec stycznia – i zdarzyło się, że była to szczególnie paskudna zima tego roku ze śniegiem i lodem. Podczas jednej z wizyt kontrolnych niosłam ją do szpitala (dlaczego nie wzięłam jej przypiętej do fotelika samochodowego – nie mam pojęcia!). Mój palec zaczepił o chropowate miejsce na betonie, a z powodu lodu poślizgnęłam się i upadłam. W tym momencie wiedziałam, że nie mogę upaść na nią, więc w zasadzie wyrzuciłam moje słodkie 4-funtowe dziecko!!! Przejechała na łyżwach po lodzie cała opatulona – i nic jej nie było. Opowiadaliśmy tę historię wiele razy przez lata – i zawsze z sentymentem, że Bóg czuwał i chronił ją! Ale człowiek….did czułam się jak najgorsza mama na świecie!!! ” – Leslie Z.
„Złamałam zasady i kazałam Lucasowi spać ze mną w szpitalu. Cóż, po porodzie byłam bardzo zmęczona. Podczas gdy ja spałam spokojnie, on został „przypadkowo” zepchnięty z łóżka na szpitalną podłogę. Znalazłam się w sytuacji, w której musiałam podnieść moje 12-godzinne dziecko. Po prostu odkurzyłam go i miałam nadzieję, że nikt nie widział. Przy okazji (mąż) nadal nie wie….. mój syn będzie miał 12 lat w przyszłym tygodniu. Więc jeśli mogę utrzymać to w tajemnicy tylko trochę dłużej, byłabym wdzięczna! ” – Anonimowy Baby Dropper
„Gdybym miała dolara za każdym razem, gdy mój wielki, gruby ciężarny tyłek powalał mojego malucha na ziemię, gdy pochylałam się, by coś podnieść, byłoby mnie stać na miesięczne członkostwo w siłowni!” – Laura W.
„Kiedy po raz pierwszy przeprowadziłam się do Chicago w styczniu, miałam moją 4-miesięczną córkę bliźniaczkę w foteliku samochodowym w wózku na zakupy. Na zewnątrz padał śnieg i było 0 stopni. Biegłam przez działkę z ręką na jej foteliku dla niemowląt, kiedy trafiłam na mega dziurę, której nie widziałam w śniegu i wózek zatrzymał się na mrozie… Jej fotelik dosłownie przeleciał w powietrzu i potoczył się do zatrzymania na działce. Na szczęście uchwyt nosidełka był w górze, a ona po prostu zatrzymała się po tym, jak obróciła się około cztery razy. Myślałem, że złamałem sobie goleń, bo tak mocno uderzyłem nią o wózek. Nawet nie kwiliła, dopóki nie zabrałam jej do samochodu i nie wyjęłam z fotelika. Była w 100 procentach zdrowa, ale przez cztery dni histeryzowałam myśląc, że DCF przyjdzie i zabierze ją ode mnie… To pewnie dlatego NIGDY nie osądzam innej mamy!”. – Whitney F.
„Kiedy moje czwarte dziecko miało zaledwie 6 tygodni, odwiedzaliśmy moich rodziców w Pensylwanii. Byłem tak pozbawiony snu, że kiedy go karmiłem, zdrzemnąłem się. Gdy budziłem się up uświadamiałem sobie że on był skończony jeść i ja postępował stawiać up na mój ramieniu bekasować on. Znowu zasnęłam i obudziłam się z płaczem, bo spadł ze mnie na podłogę. Nadal nie wiem dokładnie, co się stało, ale to było straszne. Od razu poczułam się jak najgorsza mama na świecie. Kto zrzuca swoje 6 tygodniowe dziecko z łóżka? Zwłaszcza, że nie zgadzam się na współspanie. Obudziłam męża, żeby poprosić o pomoc, a on pomyślał, że po prostu potrzebuję przerwy… Spojrzałam na niego i powiedziałam „nie, po prostu upuściłam go na podłogę”. Nie trzeba dodawać, że obudził się dość szybko po tym. Płakałam przez cały dzień, bo czułam się tak źle”. – Kristy L.
„Całkiem niedawno bawiłam się z moim trzylatkiem na jego łóżku i figlarnie uderzyłam go jego poduszką, a on się roześmiał i dramatycznie upadł do tyłu uderzając głową o ścianę. Czułam się okropnie!” – Kendra P.
Kiedy mój teraz dwuletni staruszek miał zaledwie trzy miesiące, trzymałam ją w pozycji pionowej na moim ramieniu. Całując jej spoconą główkę, straciłam grunt pod nogami na schodach i obie stopy wyszły prosto spod mnie! Twarz biednej Eleanor uderzyła w róg stopnia tuż między jej oczami. Krzyknęła i to wstrząsnęło mną do głębi,. Myślałem, że właśnie zmieniłem jej twarz na zawsze i że na pewno ma teraz uszkodzony mózg. Nie mogłam nawet na nią spojrzeć z obawy, że będzie tak dużo krwi! Przekazując ją mojemu mężowi, zadzwoniłam do mojej siostry EMT – wołając, żeby się pospieszyła. Jej odpowiedź po usłyszeniu mojego błagania: „Edie…poważnie…jestem pewna, że nic jej nie jest”. Nigdy nie było żadnej krwi. Ona była skończona płacząc do czasu, gdy zawiesiłam telefon, po prostu uśmiechając się daleko.
Jeśli myślimy, że jesteśmy jedynymi, którzy kiedykolwiek zrobili te rzeczy, poczucie winy może po prostu zjeść nas żywcem. Nasze biedne mamine serca mogą być tak zranione, że przekonujemy same siebie, że nigdy nie powinnyśmy mieć pozwolenia na posiadanie dzieci. Ale mamo, ty to robisz! I z całą pewnością, absolutnie, pozytywnie NIE jesteś jedyną osobą, która kiedykolwiek przypadkowo upuściła, uderzyła lub potłukła swoje dziecko.