Przed Mną nie powstał żaden Bóg,
I nie będzie żadnego po Mnie.
Słowa Boga do proroka Izajasza są jednoznaczne. W całej Biblii Bóg deklaruje się jako jedyny i niepowtarzalny Bóg całego stworzenia. Ale fakt, że Pismo Święte wspomina o innych bogach, wydaje się przeczyć Jego słowom. W rzeczywistości istnieje ogromna ilość biblijnych dowodów na to, że istnieje wielu takich „bogów”.
Konfrontacja Mojżesza z egipskimi czarownikami jest, być może, najbardziej widocznym przykładem. W Księdze Wyjścia 7:10-12 czytamy: „Mojżesz więc i Aaron poszli do faraona i uczynili tak, jak im Pan rozkazał. Aaron rzucił swoją laskę w dół przed faraona i jego urzędników, a ona zamieniła się w węża. Następnie faraon przywołał mędrców i czarowników, a egipscy magicy również czynili to samo za pomocą swoich tajemnych sztuk. Każdy z nich rzucił swoją laskę, a ona stała się wężem. Ale laska Aarona połknęła ich laski.”
Pytanie jest następujące: jak egipscy magicy dokonywali prawdziwej magii?
Księga Wyjścia nie mówi, że Egipcjanie używali sztuczek ręcznych. Nie mówi, że oszukali Mojżesza sztuczkami. Mówi, że „robili te same rzeczy”.
Egipcjanie czerpali ze źródła mocy, które nie pochodziło od Boga.
Później, w Księdze Wyjścia 12:12, Bóg oświadcza, że wykona wyrok „na wszystkich bogów Egiptu”. Jest to wzmocnione, gdy autor Księgi Liczb oświadcza, że „Pan sprowadził sądy na ich bogów” w Księdze Liczb 33:4, mocno sugerując, że Egipt miał swoich własnych bogów i że Bóg ich pokonał.
Zwłaszcza Psalmy są pełne dowodów na istnienie innych nadprzyrodzonych istot, podczas gdy w tym samym czasie zapewniają o dominacji Boga. Autor Psalmów 86:8 oświadcza, że „Nie ma takiego jak Ty wśród bogów, Panie”, a 96:4 mówi dalej: „Bo wielki jest Pan i wielce godny pochwały; należy mu się cześć ponad wszystkich bogów”. A lista ta ciągnie się w nieskończoność.
Kiedy Pan obdarował swój lud Dziesięcioma Przykazaniami, pierwszym prawem wyrytym w kamieniu było „Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną”, ponownie sugerując istnienie innych nadprzyrodzonych bytów. Nie zabraniało ono po prostu oddawania czci fałszywym bożkom. Zabroniło ono oddawania czci innym bogom.
Innym wydarzeniem biblijnym, być może nawet o większym znaczeniu niż bitwa Mojżesza z Egipcjanami, jest spotkanie Daniela z aniołem w Księdze Daniela 10:12. Anioł przemawia do Daniela, mówiąc mu, że „książę królestwa perskiego opierał mi się przez dwadzieścia jeden dni. Wtedy Michał, jeden z głównych książąt, przyszedł mi na pomoc, gdyż byłem tam zatrzymany u króla Persji.”
Anioł Boży został zatrzymany na prawie miesiąc. Co mogło to zrobić? Ten „król Persji” nie jest oczywiście człowiekiem. Czym on jest? I dlaczego ta istota panuje nad Persją?
Odpowiedź znajdujemy w Psalmie 82, który wyjaśnia naturę tych innych bogów.
„Bóg stoi w zgromadzeniu mocarzy; On sądzi wśród bogów. Jak długo będziesz sądził niesprawiedliwie i okazywał stronniczość złym? Obroń ubogich i bez ojca, wymierz sprawiedliwość strapionym i potrzebującym. Wybaw biednych i potrzebujących, uwolnij ich z ręki złych. Oni nie wiedzą, ani nie rozumieją, chodzą w ciemności, wszystkie fundamenty ziemi są chwiejne. Powiedziałem: „Jesteście bogami, a wy wszyscy jesteście dziećmi Najwyższego. Lecz umrzecie jak ludzie i upadniecie jak jeden z książąt.”
Gdyby „bogowie” wspomniani tutaj w Psalmie 82:1-7 byli ludzkimi władcami, werset 7 nie miałby miejsca – nie byłoby potrzeby mówienia ludzkiemu człowiekowi, że jest skazany na „śmierć jak ludzie”.
Wiąże się z tym pewien problem. Do kogo dokładnie mówi Bóg?
Możemy wywnioskować, że nadprzyrodzone istoty, do których Bóg zwraca się w Psalmie 82, zostały powołane do rządzenia narodami, i że w jakiś sposób zawiodły w swoim zadaniu. Pośród innych przewinień „okazywały stronniczość złym”. Nie udało im się rządzić z Bożą doskonałą sprawiedliwością.
Aby rozwikłać tajemnice Psalmu 82, musimy tylko spojrzeć wstecz na Daniela 10. W wersecie 20 anioł, przemawiając do Daniela, mówi: „Czy wiesz, dlaczego przyszedłem do ciebie? Wkrótce powrócę, aby walczyć z księciem Persji, a kiedy odejdę, przyjdzie książę Grecji; lecz najpierw powiem ci, co jest napisane w Księdze Prawdy. Nikt nie wspiera mnie przeciwko nim, oprócz Michała, waszego księcia.”
Michał jest aniołem Boga. Jest on również „księciem” – w rzeczywistości księciem Daniela. Jest prawdopodobne, że Bóg wyznaczył Michała do pilnowania i rządzenia Izraelem. I tak jak Michał, anioł, panował nad Izraelem, tak książę Persji, również anioł, panował nad Persją.
W Psalmie 82 Bóg przemawia do upadłych aniołów. Oni są „bogami”. I w tym widzimy, że pozorna sprzeczność między biblijnymi twierdzeniami o monoteizmie a pozornymi dowodami na istnienie innych bogów nie jest żadną sprzecznością. Aniołowie są częścią Bożego stworzenia, nieskończenie od Niego niższą. Wciąż istnieje tylko jeden Bóg przez duże „G”.
Ci „bogowie” to „księstwa i zwierzchności”, o których Paweł mówi w Liście do Efezjan 6:12, „moce tego mrocznego świata i siły zła w królestwach niebieskich”.
Te upadłe anioły, w Psalmie 82, są skazane na śmierć, która jest przepowiedziana w Objawieniu 20:10, kiedy to szatan i wszyscy jego aniołowie zostaną wrzuceni do jeziora ognia.
Ale dlaczego ta informacja jest ważna? Dlaczego kwestia innych bogów i objawienie, że są oni upadłymi aniołami, jest istotna dla przeciętnego człowieka?
Ponieważ w całej historii niezliczone kultury i grupy ludzi donosiły o spotkaniach z boskością – z istotami, które nie są Bogiem. Istoty te mają wiele imion – Odyn, Zeus, Ra, Aszur, Baal i Rogaty Bóg, by wymienić tylko kilka.
Możliwe, że ci bogowie, którzy przeniknęli do mitów narodów i królestw, byli upadłymi aniołami pragnącymi być czczonymi przez człowieka. Czy Dionizos był kiedyś istotą niebiańską? Czy Ozyrys chodził kiedyś po korytarzach nieba? Czy Loki widział oblicze Boga?
To ilustruje zwodniczą naturę tych istot. Autorzy biblijni wierzyli, że starożytne religie pogańskie były kierowane przez istoty wrogie Bogu, i że te nadprzyrodzone byty działały przeciwko planom Boga, sprowadzając cierpienie na tych, których zwodziły. Przybierały one postać dowolnej liczby dobroczynnych – choć zmiennych i niedoskonałych – bogów, domagających się czci. I otrzymali je.
A więc, tak – jest wielu bogów. Ale według Pisma Świętego jest tylko jeden Bóg i jest On nieskończenie lepszy od wszystkiego, co stworzył. Mimo to, musimy być ostrożni.
Jeśli historia nauczyła nas czegokolwiek, to tego, że łatwo nas zwieść, i tak jak ci upadli aniołowie panowali nad narodami w starożytności, tak mogą panowad nad współczesnym światem na nieskończenie wiele pomysłowych sposobów.
Jeśli historia czegoś nas nauczyła, to tego, że łatwo nas zwiedzied.