Omdlenie wywołane śmiechem | BMJ Case Reports

Dyskusja

Omdlenie wywołane śmiechem jest rzadką jednostką i uważa się, że jest spowodowane przez mechanizmy wazowagalne.1 Wzrost ciśnienia wewnątrz klatki piersiowej zmniejsza powrót żylny do serca i pobudza baroreceptory. To z kolei powoduje niewłaściwy tonus przywspółczulny ze stymulacją nerwu błędnego, zmniejszając częstość akcji serca z towarzyszącą wazodylatacją i powodując nagły, przejściowy spadek przepływu mózgowo-naczyniowego oraz utratę przytomności.1 Inne formy utraty przytomności o tym samym mechanizmie działania to omdlenia wtórne do kaszlu, kichania lub podnoszenia ciężarów. Omdlenia wywołane śmiechem są rzadkie i zostały opisane tylko kilka razy w literaturze.2 Opisane w literaturze przypadki miały podobny obraz jak w tym przypadku, z wyjątkiem tego, że u niektórych pacjentów występował krótki prodrom przed wystąpieniem omdlenia. Opisane przypadki mają również wspólne ujemne wyniki badań laboratoryjnych, kardiologicznych, neurologicznych i obrazowych, w tym ujemne wyniki badań z użyciem stołu pochyleniowego.

Diagnoza omdleń wywołanych śmiechem stanowi wyzwanie, ponieważ rzadkość tego zaburzenia oznacza, że nie ma standardowych badań. Rozsądnym podejściem byłaby ocena historii medycznej, rodzinnej i społecznej pacjenta oraz przegląd leków, które mogą powodować hipotensję. Badanie przedmiotowe pacjenta powinno obejmować pomiar ortostatycznego ciśnienia tętniczego, szmerów w sercu i tętnicach szyjnych oraz podstawowe badanie neurologiczne; należy również rozważyć wykonanie elektrokardiogramu. Należy rozważyć wykonanie podstawowych badań laboratoryjnych, takich jak pełna morfologia krwi i kompleksowy panel metaboliczny (Strength of Recommendation Taxonomy (SORT), poziom C).3 Do wywiadu i objawów sugerujących poważniejsze przyczyny omdleń należą: występowanie nagłej śmierci w rodzinie, ból lub kołatanie serca w klatce piersiowej przed lub w trakcie zdarzenia, duszność, aktywność drgawkowa, szmery w sercu, ogniskowe deficyty neurologiczne i utrata przytomności trwająca dłużej niż 5 minut.4 W zależności od wyników tej wstępnej oceny i stratyfikacji ryzyka można podjąć decyzję, czy konieczne są dalsze, bardziej zaawansowane badania.5

W przypadku pacjentów z omdleniami wywołanymi śmiechem w wywiadzie i bez sugestii poważniejszych przyczyn, decyzją kliniczną może być niewykonywanie szeroko zakrojonych badań, takich jak EEG, monitorowanie metodą Holtera, test pochyleniowy, neuroobrazowanie, próba wysiłkowa lub echokardiogram, ponieważ żadne z tych badań nie było pomocne w opisywanych przypadkach (SORT, poziom C). Decyzje te należy pozostawić klinicznemu osądowi lekarza oceniającego.

.