Najbardziej emocjonalny home run Mike’a Piazzy postawił całe miasto na nogi

Sport

By Dan Martin

June 9, 2020 | 9:35am

Noc zawsze miała być pamiętna, gdy Mets gościli Braves na stadionie Shea 21 września 2001 roku, w pierwszym wydarzeniu sportowym w Nowym Jorku po atakach terrorystycznych 9/11, które zburzyły Twin Towers.

Home run Mike’a Piazzy w ósmej rundzie uczynił to historycznym.

Z graczami Mets i trenerami noszącymi czapki reprezentujące NYPD i FDNY, emocjonalny hołd przedmeczowy dla ofiar ataków i wielokrotne owacje na stojąco dla burmistrza – i fana Yankees – Rudy’ego Giulianiego nastąpiły po zaciętym meczu.

Mets prowadzili Atlantę 2-1 w dolnej części ósmej, kiedy Edgardo Alfonzo wylosował jeden-out walk off Steve Karsay i został zastąpiony przez pinch-runner Desi Relaford.

Karsay, zdenerwowany o 3-2 pitch, który spowodował spacer, następnie musiał zmierzyć się z Piazzą, który już dwukrotnie podwoił się w grze.

Piazza zmiażdżył boisko 0-1 tuż na prawo od wież kamer za ogrodzeniem center-field i wysłał tłum 41,235 w szał.

„Jestem po prostu tak szczęśliwy, że dałem ludziom coś do kibicowania,” Piazza powiedział po meczu. „Było wiele emocji. To był po prostu surrealistyczny rodzaj energii tam. Jestem po prostu tak dumny, że mogłem być tego częścią.”

Przesyłaj swoje pytania Mets tutaj, aby uzyskać odpowiedź w nadchodzącym Post mailbag

Armando Benitez podniósł save z bezbramkowym dziewiątym, aby dać Mets ich czwarte z rzędu zwycięstwo i 10 w ich poprzednich 11 meczach. I to przyniósł Mets, którzy byli 13 ½ gry na 17 sierpnia, w ciągu 4 1/2 gry z pierwszego miejsca Atlanta w NL East.

„Jeśli sezon kończy się jutro, wszyscy jesteśmy zwycięzcami, bo nie poddał się,” Piazza powiedział. „Cieszyłem się, że mogłem się przebić i dać tym ludziom wreszcie coś, za co mogliby kibicować. To dlatego wyszli, aby odwrócić się od smutku i straty.”

W końcu dociągnęli do trzech meczów za Braves, ale nigdy nie złapali Atlanty i przegapili playoffy.

Ale ich późnosezonowy nacisk w tygodniach po atakach rezonował z miastem – i nadal tak jest.

W 2004 roku Piazza powiedział Mike’owi Vaccaro z The Post, że chciał „płakać całą noc. Ale jesteś profesjonalistą. Masz pracę do wykonania. I jako sportowiec jesteś przyzwyczajony do blokowania rzeczy na zewnątrz, koncentrując się na chwili pod ręką.”

.