Ale menopauza występuje u każdej kobiety, która żyje wystarczająco długo, bardzo mało badań dotyczyło jej wpływu na kobiety ze stwardnieniem rozsianym (SM). Badania, które zostały przeprowadzone sugerują, że menopauza może być związana z pogorszeniem objawów SM u niektórych kobiet, ale większe badania są potrzebne do potwierdzenia tego stowarzyszenia.
Impact of Menopause
Riley Bove, MD, adiunkt neurologii na University of California San Francisco School of Medicine, jest jednym z zaledwie kilku badaczy, w tym jej kolegów i współpracowników w Brigham and Women’s Hospital w Bostonie, którzy badają menopauzę i SM. Według Dr Bove, wpływ menopauzy jest bardzo zmienny dla wszystkich kobiet i zależy od individual.
„Każda kobieta jest inna,” mówi Bove. „Dla niektórych kobiet, menopauza i połowa życia to czas dużych zmian, w tym zmian w zatrudnieniu, strukturze rodziny i innych. Dla innych kobiet, to nie jest tak. Ze względu na zmieniający się poziom hormonów, kobiety mogą również doświadczać uderzeń gorąca i zmian w nastroju, snu i poziomu energii, jak również w funkcji pęcherza.”
Dla kobiet ze stwardnieniem rozsianym, menopauza może być związana ze wszystkimi tymi zmianami w życiu i objawami – i prawdopodobnie pogorszonymi objawami stwardnienia rozsianego, jak również.
Wpływ menopauzy na objawy stwardnienia rozsianego
Aby zbadać wpływ menopauzy na objawy stwardnienia rozsianego, Bove i jej koledzy badali 513 kobiet ze stwardnieniem rozsianym, używając internetowej platformy badawczej. Spośród tych kobiet, 53 procent było w okresie pomenopauzalnym. Te, które miały chirurgicznie wywołaną menopauzę (usunięcie jajników) zgłosiły, że mają bardziej nasilone objawy SM niż kobiety przed menopauzą lub te, które przeszły menopauzę naturalnie. Chirurgiczna menopauza wystąpiła w młodszym wieku niż menopauza naturalna i była związana z wyższym wskaźnikiem stosowania hormonalnej terapii zastępczej. Wyniki badania były opublikowane w styczniu 2015 w Stwardnieniu Rozsianym i Powiązanych Disorders.
W innym z badań Bove’a, opublikowanym w czerwcu 2016 w czasopiśmie stwardnienia rozsianego, 124 kobiety ze stwardnieniem rozsianym były śledzone przez średnio 10 lat jak oni przeszli przez menopauzę. Objawy stwardnienia rozsianego uczestników były mierzone przez Rozszerzoną Skalę Statusu Niepełnosprawności (EDSS), metodę neurologów używaną do oceny ciężkości stwardnienia rozsianego. W przeważającej części, menopauza nie wydaje się mieć duży wpływ na objawy MS.
Choć te badania obserwacyjne pokazują pewne stowarzyszenie między menopauzą i pogorszeniem objawów MS, związek przyczynowy nie został udowodniony. „Wzrosty w ciężkości MS widziane w studiach, podczas gdy statystycznie znaczący, może nie być bardzo duży w kategoriach tego , co pacjenci obserwowaliby,” Bove mówi. „Potrzebne są dalsze badania w tej dziedzinie. Obecnie przyglądamy się zmianom w MRI mózgu po menopauzie u kobiet ze stwardnieniem rozsianym.”
Odróżnianie objawów stwardnienia rozsianego od objawów menopauzy
Identyfikacja, które objawy wynikają ze stwardnienia rozsianego, a które są konsekwencją menopauzy, może być czasami wyzwaniem. To rozróżnienie jest ważne, jednakże, przy podejmowaniu decyzji o leczeniu. Nowy objaw MS może wymagać zmiany w planie leczenia MS u kobiety, podczas gdy objaw menopauzy może wymagać zmiany stylu życia, terapii hormonalnej lub innego rodzaju leczenia farmakologicznego.
Nowy objaw może być również związany z czymś innym, takim jak starzenie się lub brak sprawności fizycznej, a nie spowodowany przez MS lub menopauzę w ogóle.
RELATED: 7 Tips to Sleep Better With Menopause
Cokolwiek w tym przypadku, objawy spowodowane przez jeden warunek może pogorszyć objawy innego. „Na przykład”, mówi Bove, „jeśli uderzenia gorąca nie dają pacjentce spać przez całą noc, może być bardziej prawdopodobne, że następnego dnia poczuje ona zmęczenie i depresję oraz zaostrzenie objawów stwardnienia rozsianego.”
W dodatku uderzenia gorąca mogą wywołać zjawisko Uhthoffa: tymczasowe upośledzenie widzenia spowodowane wzrostem temperatury ciała. (Inne przyczyny to ćwiczenia, infekcje, gorączka, gorące prysznice, gorące kąpiele i sauny, i po prostu gorąca pogoda.)
Rola estrogenu
Jednym z możliwych powodów pogorszenia się objawów SM po menopauzie jest spadek estrogenu, który występuje w tym okresie życia. Główną formą estrogenów występujących u kobiet w okresie rozrodczym jest estradiol. Poziomy estradiolu wahają się podczas perimenopauzy (okres prowadzący do menopauzy) i zmniejszają się po menopauzie.
Zmiany w poziomach estradiolu mogą wpływać na układ nerwowy lub mieć wpływ na zapalenie i aktywność układu odpornościowego, która powoduje utratę mieliny w stwardnieniu rozsianym. W rzeczywistości, badacze studiują estriol, inną formę estrogenu, który jest wydzielany w dużych ilościach przez łożysko podczas ciąży, jako potencjalne leczenie nawracająco-remisyjnego stwardnienia rozsianego.
„Hormony, w tym estrogeny, mogą odgrywać odrębne role w immunologicznej/zapalnej części SM – która obejmuje nawroty i nowe zmiany lub plamy widoczne na MRI – oraz w części neurodegeneracyjnej, w tym utratę objętości mózgu i nagromadzenie niepełnosprawności”, mówi Bove.
Jednakże, zauważa, „Wpływ tych hormonów na zapalenie i na neurodegenerację są nadal opracowywane.”
Staying Healthy After Menopause
Mediana wieku przy naturalnej menopauzie u kobiet ze stwardnieniem rozsianym wynosi około 51 lat, zgodnie z badaniami Bove’a – tyle samo co u kobiet w populacji ogólnej.
Kobiety, które doświadczają objawów związanych z menopauzą lub stwardnieniem rozsianym, takich jak problemy z pęcherzem, uderzenia gorąca, bezsenność lub zmęczenie, powinny porozmawiać ze swoim pracownikiem służby zdrowia o potencjalnie dodatkowym wpływie menopauzy i stwardnienia rozsianego.
„Kobiety wchodzące w okres menopauzy powinny również przygotować się na starsze lata,” mówi Bove, „upewniając się, że ich regularne utrzymanie zdrowia (badanie gęstości kości i inne testy przesiewowe) jest aktualne.”
Rosnąca liczba dowodów wskazuje na związek między MS i wyższym ryzykiem rozwoju osteoporozy, która również wzrasta u kobiet po menopauzie. Kobiety z SM powinny porozmawiać z lekarzem o wszelkich cechach osobistych lub nawykach dotyczących stylu życia, które narażają je na ryzyko osteoporozy i co, jeśli cokolwiek, można zrobić, aby obniżyć ryzyko.
.