Z łac. institutio, -ōnis.
1. f. ustanowienie lub założenie czegoś.
2. f. rzecz ustanowiona lub założona.
3. f. organ pełniący funkcję w interesie publicznym, zwłaszcza charytatywną lub edukacyjną.
4. f. każda z podstawowych organizacji państwa, narodu lub społeczeństwa. Instytucja monarchiczna, feudalizmu.
5. f. desus.
6. f. pl. metodyczne zebranie zasad lub elementów jakiejś nauki, sztuki itp.
7. f. pl. konstytucyjne organy suwerennej władzy w narodzie.
instytucja kanoniczna
1. f. der. czynność kanonicznego nadawania przywileju.
instytucja korporacyjna
1. f. der. Czynność polegająca na wprowadzeniu kogoś w posiadanie jakiegoś dobra.
instytucja spadkobiercy
1. f. der. Powołanie w testamencie osoby, która ma dziedziczyć.
być instytucją
1. loc. czasownik. Posiadanie w mieście, firmie, zgromadzeniu lub innej grupie ludzkiej prestiżu wynikającego ze starszeństwa lub z posiadania wszystkich reprezentatywnych cech tejże
.