Wysokiej jakości paleośrodowiskowe proxy i dobrze zachowany zapis archeologiczny sprawiają, że Fennoskandia jest doskonałym obszarem do badań długoterminowych interakcji człowiek-środowisko na dużych wysokościach. Tutaj wykorzystujemy dane paleośrodowiskowe i czasowe rozkłady częstotliwości 754 datowanych na linię brzegową stanowisk łowców-zbieraczy, by przeanalizować związek między zmianami środowiska a dynamiką populacji łowców-zbieraczy, mobilnością, organizacją społeczną i konfliktami na wybrzeżu Morza Bałtyckiego w zachodniej Finlandii. Nasze wyniki sugerują, po pierwsze, że dynamika populacji myśliwych-zbieraczy była pod silnym wpływem zmian w produktywności środowiska lądowego i morskiego. Po drugie, stopień mobilności mieszkańców, wskazany przez częstotliwość występowania dołów domowych, był skorelowany z wielkością populacji. Po trzecie, duże wsie i duże jednostki współmieszkaniowe były silnie związane z najwyższą liczebnością populacji, a ich częstość gwałtownie spadała, gdy liczebność populacji zaczynała się zmniejszać. Po czwarte, intensywność konfliktów, na którą wskazuje częstość występowania struktur obronnych, była największa nieco po osiągnięciu najwyższych liczebności populacji, kiedy produktywność środowiska zaczęła się zmniejszać. Nasilenie konfliktów było prawdopodobnie spowodowane brakiem równowagi między populacją ludzką a jej zasobami. Wreszcie, dramatyczna katastrofa populacyjna (76% w ciągu 200 lat) nastąpiła tuż po szczycie intensywności konfliktów. Załamanie to było zjawiskiem częściowo zależnym od gęstości zaludnienia (konflikty), a częściowo niezależnym od gęstości zaludnienia, gdyż zbiegło się w czasie z początkiem późnoholoceńskiego przyspieszenia trendu ochładzania się klimatu. Utrzymujący się w późnym holocenie spadek produktywności środowiska nie pozwolił łowiecko-zbierackim populacjom na wyjście z zapaści. Wszystko to podkreśla znaczenie wpływu czynników środowiskowych na populacje łowców-zbieraczy w północnej Europie.