Houari Boumedienne, pierwotne nazwisko Mohammed Ben Brahim Boukharouba, (ur. 23 sierpnia 1927 r. w Clauzel, w pobliżu Guelma, Algier – zm. 27 grudnia 1978 r. w Algierze), oficer armii, który został prezydentem Algierii w lipcu 1965 r. w wyniku zamachu stanu.
Służba Boukharouby dla Algierii rozpoczęła się w latach pięćdziesiątych, podczas walki jego kraju o niepodległość od Francji, kiedy to po studiach na Uniwersytecie Al-Azhar w Kairze wstąpił do sił rebelianckich i przyjął nazwisko Houari Boumedienne. Rebelianci podzielili kraj na okręgi wojskowe, a Boumedienne dowodził tym, który znajdował się w okolicach Oranu. W 1960 r. został szefem sztabu Frontu Wyzwolenia Narodowego i skupił swoje wysiłki na stworzeniu armii algierskiej w Maroku i Tunezji, poza zasięgiem Francuzów.
Po podpisaniu traktatu pokojowego z Francją w marcu 1962 r. wzrosło napięcie wśród algierskich przywódców, a we wrześniu Boumedienne zajął Algier, popierając Ahmeda Ben Bellę. Ben Bella został prezydentem później w tym samym roku, a Boumedienne został ministrem obrony i wiceprezydentem. Pomiędzy tymi dwoma przywódcami doszło do konfliktów, a w czerwcu 1965 r. Boumedienne dokonał zamachu stanu przeciwko Ben Belli i zainstalował się jako prezydent. Boumedienne’owi brakowało szerokiego poparcia społecznego i początkowo rządził poprzez 26-osobową Radę Rewolucyjną. W rezultacie jego przywództwo było słabe i niezdecydowane, ale po nieudanej próbie obalenia jego reżimu przez oficerów wojskowych w grudniu 1967 r., zapewnił sobie bezpośrednie i niekwestionowane przywództwo w Algierii.
W 1971 r. narzucił kontrolę państwa nad przemysłem naftowym, kosztem zakończenia specjalnych stosunków Algierii z Francją. Zaryzykował wojnę z Marokiem w 1975 r., próbując uzyskać dostęp terytorialny do Atlantyku przez Saharę Hiszpańską (później Saharę Zachodnią). W 1976 r. jego rząd wydał Kartę Narodową, a następnie nową konstytucję, obie przyjęte w referendum. Negocjując ważne kontrakty przemysłowe z krajami zachodnimi i jednocześnie utrzymując bliskie, ale niezależne stosunki z blokiem sowieckim, Boumedienne stał się czołową postacią w ruchu niezaangażowanych.
.