Limfa jest płynem, który odpływa z przestrzeni pozakomórkowej tkanek. Płyn ten zwykle tworzy się jako płyn kapilarny przechodzący z naczyń i składa się z wody, elektrolitów i mniejszej ilości białek osocza. Naczynia limfatyczne zwracają ten płyn do krwi krążącej. Jest to jeden „system obwodu” do dwóch połączonych układów krążenia składających się z tętnic i veins.
Limfa płynie przy bardzo niskim ciśnieniu i filtruje przez węzły chłonne, które działają jako wartownicy do stymulacji immunologicznej. Ze względu na niskie ciśnienie, ściany naczyń limfatycznych są niezwykle cienkie i łatwo się zapadają (często nie są widoczne w rutynowych przekrojach histologicznych). Błona podstawna jest w dużej mierze nieobecna i nie ma pericytów. W rezultacie śródbłonek naczyń limfatycznych jest znacznie bardziej przepuszczalny niż śródbłonek naczyń włosowatych krwi ciągłej. Włókna kotwiczące przytwierdzają komórki śródbłonka do otaczającej tkanki łącznej. Zastawki w naczyniach limfatycznych zapobiegają przepływowi wstecznemu. Głównym przewodem chłonki w organizmie jest przewód piersiowy, który odprowadza ją do lewej żyły ramienno-głowowej (psowate; istnieją różnice gatunkowe). Podwyższenie ośrodkowego ciśnienia żylnego może potencjalnie zaburzyć przepływ limfy, powodując chylothorax. Tkanki, w których brakuje naczyń limfatycznych to ośrodkowy układ nerwowy, chrząstki, kości, szpik kostny, łożysko, rogówka i zęby.
RYSUNEK(S): Limfatics
.